Eğiten Kitap Çocuk Kitapları

Evvel zmana içinde, kalbur saman içinde deve  tellal, pire berber iken, ben bağda üzüm beklerken, derede odun yükler iken, bulmayayım mı kendimi şehirde. Gökkuşağı renginde bir şehir. Sağıma soluma bakarken görmeyeyi mi bir dükkan! Dükkanın önünden rengarenk torbalar ile sakkalı bir adam... Şaşırıp kaldım. Karnım da aç mı aç. Varıp yiyecek bir şeyler isteyecektim ki gelmesin mi bir çocuk. Ak sakallı adam ne istediğini sordu çocuğa. Çocuk yanıt verir vermez gelmesin mi gökyüzünden mavi birisi! Elindeki yıldız değnekle çocuğun üzerine mavi yoz serpmesin mi! Mavi tozlar üzerine değer değmez çocuk oldu delikanlı. Düştü yola delikanlı. Takıldım ben de ardına. Bakalım bu yolun sonu nereye varacak.

Düşerken gecenin içinde farecik,
Yakaladı onu bir yarasa peri.
Farklıydılar birbirlerinden,
Gece ile gündüz gibi.
Teşekkür ederken farecik,
Arkadaş oldular,
Gece ile gündüz gibi.

Küçük Flala siz çevreci çocukları Kuş Cenneti’ne bekliyor.
Diyor ki:İzmir Kuş Cenneti yarınlarda da var olsun!
Flamingolar Kuş Cenneti’nin temsilcisi olsun.
Haydi, hep birlikte Kuş Cenneti’ni koruyalım.
Haydi, hep birlikte flamenko dansı yapaım…
Oley! Şak Şak Şak!

Ayrıldı Mori Güneş’ten,
Yeryüzüne inmek için.
Ama karşısında buldu Ozi’yi kalkanıyla.
“Zararlı ışınsın!” diyerek,
İzin vermedi Ozi, Mori’nin geçmesine.
Mori anlamadı neden zararlı ışın olduğunu.
Çaresizce dolaşırken gökyüzünde,
Bir delikten kayıverdi...
Mori’nin macerasına olursanız ortak,
Öğrenirsiniz yeryüzünde,
Başına gelenleri.

Alım var, yeşilim var.
Acım var, tatlım var.
Dolmam da olur.
Salataya da konurum.
Bil bakalım ben hangi sebzeyim?
Kırmızıdır rengim,
Top gibidir şeklim.
Salça olur yemeklere tat veririm.
Bil bakalım ben hangi sebzeyim?
Üstümde mor palto,
Başımda yeşil şapka.
Kızartılınca tadım bambaşka.
Bil bakalım ben hangi sebzeyim?
Bulmak için hangi sebze olduğumu,
Bu kitabı okuman gerek.

Yeşil mont giyerim,
Siyahtır düğmelerim,
İçimde kırmızı lezzet beslerim.
Bil bakalım ben hangi meyveyim?
Yarım aya benzer,
Maymunları besler,
Herkes beni çok sever.
Bil bakalım ben hangi meyveyim?
Sulu sulu turuncu top,
İçimde C vitamini çok.
Bil bakalım ben hangi meyveyim?
Bulmak için hangi meyve olduğumu,
Bu kitabı okuman gerek.

Her şey Çanakkale ve o yörede oturan küçük çocukların kocaman bir tahta at görerek büyüyecek oldukları düşüncesiyle başladı. Bu tahta At’la ilgili küçük çocuklardan gelecek soruları yanıtlamak, At’ı onlara tanıtmak, ardındaki ünlü Troya Destanı‘nı anlatmak düşüncesiyle yola çıktık…

Troya Destanı’ndaki krallar, prensler, kraliçeler masallara alışık çocuklar için yabancı değil. Fakat, ya o aldatmalar, şiddet, öldürmeler, yağmalar? Çocukların dünyasını bunlarla kirletmenin, ruhsal gelişimlerini sarsmanın, bir dolu yabancı isimle akıllarını karıştırmanın ve henüz kavrayamayacakları bilgilerle onları şaşkına çevirmenin doğru olmadığını da biliyorduk. Bu noktadan hareketle, Troya Destanı’nı erken çocukluk dönemindeki çocukların gelişim düzeylerine en uygun ve en doğru şekilde anlatabilmek için Troya Projesi’ni geliştirdik. Projemiz, 2008–2009 eğitim-öğretim yılı süresince Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Okul Öncesi Eğitim Merkezi Çocuklar Evi’ndeki çocuklar, öğretmenleri ve aileleri eşliğinde, Eğitim Fakültesi Temel Eğitim Bölümü Okul Öncesi Eğitimi Anabilim Dalı’ndan bir öğretim üyesinin danışmanlığında yürütüldü.

Proje kapsamında yazılan kitabın metni, Çocuklar Evi’nin yanısıra farklı sosyo-ekonomik düzeylerden ailelerin çocuklarının eğitim aldıkları devlete bağlı bir anasınıfı ile özel bir okulun anasınıfında da çocuklarla paylaşıldı. Kitapda yer alan kavramlar, pekiştirici etkinliklerle çocuklara sunularak, çocuklardan ve projede yer alan öğretmenlerden geri dönütler alındı. Ardından kitap metni, bu geri dönütlere göre bir kez daha gözden geçirildi. Proje süresince çocuklar, aileleriyle birlikte Proje Danışmanı aynı zamanda Troya Kazı Alanı Başkanı Prof. Dr. Rüstem Aslan eşliğinde Troya’yı ziyaret ederek, bilgilerini pekiştirdiler. Bu geziden edindikleri izlenimlere kendilerine okunan kitap metninden öğrendiklerini de ekleyip farklı sanatsal çalışmalar yürüttüler. Özgün yorumlarını katarak anlattıkları Troya Destanı’nı öğretmenleri kaleme aldı. Yaptıkları resimler ve anlattıklarıyla oluşturulan kitap, Çanakkale Belediyesi 46. Troia Festivali’nin açılış günü olan 10 Ağustos 2009’da, Çanakkale Troia Tübingen Vakfı M. Osman Korfmann Kütüphanesi’nde sergilendi.

Attılar balıkçılar ağlarını denize,

Ve başladılar beklemeye.

Balıklar gelince de çektiler ağlarını ağır ağır.

Güneş doğup aşınca dağları,

Koydular tezgahlarına balıkları.

Bağırırken balıkların adlarını teker teker,

Müşteri gelsin diye.

Yağmur indi yeryüzüne.

Giydiler yağmurluklarını balıkçılar,

Ama düğmeler vardı kopup dağılmış etrafa,

Şişman bir balıkçının.

Mırmır meraklı mı meraklı bir kedicik,

Ecem ile Görkem köyde bulduklarında onu,

Mini minnacıkmış.

O gün, iki arkadaş beslemek için,

Mırmır'ı aramışlar.

Yokmuş ama ortalıkta

Aramışlar taramışlar,

Bulamışlar Mırmır'ı.

Belki buradadır,

Belki şuradadır,

Derken bulmuşlar kendilerini köyü dışında.

Bakmışlar karşılarında bir mağara,

İçinde, "miyav, miyav" sesleri gelen.

Haydi, biz de girelim iki arkadaşla birlikte mağaraya!

Bakalım şansımıza ne çıkacak.

Bahçıvan Bobi, güzel bir rüyanın ortasındayken burunun gıdıklanmasıyla uyandı. Burnunu kim gıdıklıyordu? Uğurböceği'nden başkası değildi tabi ki.

-Uğurböceği nerelerdeydin bugüne kadar?

-Sorma Bobi, beş gündür başıma neler geldi neler...

Sen de merak ettin mi Uğurböceği'nin başına gelenleri? En iyisi mi Uğurböceği'ni çağıralım da başına neler geldiğini o anlatsın.

Uç uç böceğim,

Yarın düğün olacak.

Annen sana

Terlik pabuç alacak.

Terliğini giy de gel!

Anlat bize başına neler geldi neler.

Üç üzüm tanesiydi Üzgün, Güleç ve Ürkek aynı asma dalında duran yan yana.

Gece olunca, "Üüüfff!" diye ağlamaya başladı Üzgün Üzüm. Geceyi hiç sevmiyordu. "Mutlu olmak için geceleyin dikkatlice etrafını gözlemlemelisin." dedi Güleç Üzüm. Çoktan başlamıştı etrafını gözlemlemeye Üzgün Üzüm. Acaba gecenin içinde hangi canlıları fark edebilecekti?

"Üüüfff!" diyerek kulaklarını kapatmıştı Ürkek Üzüm, ürktüğü için geceden. "Ürkmemek için geceyi dikkatlice dinlemelisin." dedi Güleç Üzüm. Çoktan başlamıştı gözlerini kapatıp geceyi dinlemeye Ürkek Üzüm. Acaba gecenin içinde hangi sesleri duyacaktı?

Gürgen Ağacı çok gergindi o gün.

Tek istediği sessizlikti.

Ne çok gürültü vardı ormanda!

Hem neden hiçbir canlı,

Umursamıyordu Gürgen Ağacı'nın mutsuzluğunu?

Kayboldu güneş,

Geldi yerine gri bulutlar.

Ardından da "gümmm!" diye bir ses.

Sessizlik isterken Gürgen Ağacı,

Şimdi nerden de çıkmıştı,

Bu gök gürültüsü?

Günlerce sürecek yağmur,

Başladı yağmaya.

Dağıldı çil yavrusu gibi,

Ormandaki hayvanlar yuvalarına.

Ormanda artık tek bir ses vardı.

Kavuşmuştu istediği sessizliğe Gürgen Ağacı.

Kavuşmuştu da istediği sessizliğe.

Mutlu muydu acaba?

Zebra Buzi uykuya dalmak üzereyken kapının zili çalmaya başladı.

Zııır! Zııır!

Bu satte gelen de kimdi? Zebra Buzi yatağından zar zor kalkıp kapıyı açtı. Kapıda kimse yoktu.

-Sizi küçük şakacılar, demek zilimi çalıp kaçıyorsunuz, dedi kızarak Zebra Buzi.

Küçük komşularının kötü bir şaka yaptığını düşünüp yatağına döndü Zebra Buzi. Tam uykuya dalmak üzereydi ki...

Zzzz! Zzzz!

Bu ses de nereden geliyordu?

Zzzz! Zzzz!

-Olamazzz! dedi Zebra Buzi.

Bu, Yaramaz Haylaz Buzi'nin sesiydi.

Zebra Zubi dayanamadı, kalktı yatağından.

-Yaramaz Sinek, Haylaz Sinek! Söyle, beni rahat bırakman için ne yapmam gerek?

-Fiskos! Fiskos! Fiskos!

Sincap, Sivri Burunlu Fare'nin kulağına bir şeyler fısıldamış.

-Fiskos! Fiskos! Fiskos!

Sivri Burunlu Fare, Salyangoz'un kulağına bir şeyler fısıldamış.

-Fiskos! Fiskos! Fiskos!

Salyangoz, Serçe'nin kulağına bir şeyler fısıldamış.

-Fiskos! Fiskos! Fiskos!

Serçe, Sarı Arı ile Siyah Arı'nın kulağına bir şeyler fısıldamış.

Ertesi sabah, Sarı Arı ile Siyah Arı,

Mis kokulu sümbüllerin arasında uçarak,

Beklemişler Süslü Yılan'ın gelmesini.

Süslü Yılan için hazırlanan bir sürprizin,

Sebebiymiş bütün bu fiskoslar.

Bakalım beğenecek mi,

Süslü Yılan, arkadaşlarının hazırladığı sürprizi?

Aylardan ocak,

Dışarısı soğuk mu soğuk.

Oya evde,

Elinde kitap,

Obur kedisi Ozi de yanı başında.

Durur mu hiç uslu obur kedi Ozi,

Okşamasını istiyor Damla'nın kendisini.

Bir eliyle Ozi'yi okşarken,

Çalmasın mı kapı!

-Kim o?

Ses yok!

-Kim o?

Diye seslenecekken Oya,

O! O! Oya

Oya duvarı boya

Oya haydi oyna

Oyna doya doya

On, on bir, on iki

Oya oyunda birinci!

Sesleri gelmesin mi!

Kara Kedi ile Kahverengi Köpek,

Caddedeler.

Çok korkmuşlar arabalardan,

Trafik ışıklarına dikkat etmeyi bilmediklerinden.

Nerdeyse kafa kafaya çarpışacaklarken,

Fark etmişler birbirlerini son anda.

"Daaat!", "Daat!"

Bir korna sesiyle,

Bulmuşlar kendilerini bir binanın içinde.

Kıpkırmızı bir halıyla kaplıymış yerler.

Kırmızı halının da üzerinde masalar, sandalyeler ve kitaplıklar.

Burası da neresiymiş?

Şaşkın şaşkın gezinirken,

Kara Kedi ile Kahverengi Köpek,

Düşüvermiş yere bir kitap.

İki şaşkının bakmaya doyamadığı bu kitap,

Nasıl bir kitapmış?