Eti Kitapları

Küresel ekonomik kriz ile birlikte dünyanın sorunlu bölgelerinde kuralsız ve acımasız bir şiddet uygulanmakta, Asimetrik Savaş sürdürülmektedir. Düzenli orduların ve klasik savaş metotlarının kullanılmadığı bu savaşı sürdürenlerin arkasında mutlaka küresel çıkar güçleri vardır. Bu güçler, kendilerini riske atmadan ve topraklarını savaşın yıkıcılığına uğratmadan, ülkeleri içeriden fethetme yolunda önemli başarılar sağlamışlardır. Hedef seçilen ülkelerin var olan sorunları kullanılmakta, ülkeleri içten zayıflatıp çökertecek etnik ve dinci akımlar körüklenmekte, ülke içinde terör ortamı yaratılmakta, meydana çıkan kaostan menfaat elde edilmeye çalışılmaktadır. Asimetrik Savaş, en eski savaş metotlarından biridir. Ama onun yeniden ve etkin olarak kullanılması kitle iletişim araçlarının hızla geliştiği İkinci Dünya Savaşı sonrasında olmuştur. Bugün ülkeler arası çıkar çatışmalarında bazı devletler, hasım devletlere karşı tedhiş gruplarını açıkça kullanmayı bir devlet politikası haline getirmişlerdir. Resmi diller bu desteği politik ortamlarda şiddetle yalanlamak zorunda kalırken, askeri alandaki destek aksaksız sürdürülmektedir. Bu yüzdendir ki Asimetrik Savaş’a karşı mücadele tek tek devletlerin baş edebileceği boyutları aşmış bulunmaktadır. Bu alandaki mücadele ancak uluslararası organizasyonlarla, dünya milletlerinin ele ele vermesiyle başarıya ulaşabilecektir. "Psikolojik Savaş" adlı kitabımın ardından kaleme aldığım "Asimetrik Savaş" adlı bu kitabımda; -Bu acımasız savaşın dünya üzerinde mevcut uygulamaları ve ülkemize muhtemel etkilerinin neler olduğu -Türk insanının ve Türkiye’nin bu savaşa nasıl hazırlanabileceği -Asimetrik Savaş tehdidine karşı milletçe nasıl korunabileceğimiz gibi soruların cevaplarını bulacaksınız.. -Dr. Tahir Tamer Kumkale

Elinizdeki kitap, umutlarının peşinde koşan genç bir insanın yol hikayelerinden oluşuyor. Öyle tatile gider gibi güle oynaya yapılan bir yolculuk değildir bu; İstanbul’dan başlayıp Londra’ya kadar uzanan, kah keyifli, kah hüzünlü, umut dolu ve her adımı öğretici bir yol hikayesi... Yolculuğun kahramanı genç, yol boyunca tanık olduğu olayları ve kişisel sevrüvenini mektuplarla sevgilisine anlatırken, aslında yaşadığımız dünyanın bir panoramasını da sunmuş oluyor. Dillerle, ırklarla, sınırlarla, ayrıcalıklarla ve elbette önyargılarla parsellenmiş yapay bir dünyanın insanı hem kendisine, hem de birbirine karşı nasıl yabancılaştırdığını çarpıcı bir şekilde anlatıp, bizi sevgiye, dostluğa ve barışa çağırıyor.

Taşlı yamaçların Sadık dostu. Çorapsız ayak gib; Toprakta tutunuşun. Aymaz, hoyrat Vermeden alır hep insanoğlu. Laf aramızda, Sen de pek nazlısın Bir yıl veriyor Bir yıl vermiyorsun. Rüzgâr çıldırmış Gökyüzü gri, puslu. Bazen ayaklarına paçalı don giymiş Bembeyaz bir güvercinin Ağzında Bazen de, Tüm sevdalardasın.

"Hz. İsa gelecek mi?" adlı kitabımı kaleme alırken, hem İslam hem de Hıristiyan âleminin hışmına uğrayacağımı çok iyi biliyordum. Zira ben de kırk yıl boyunca bugün yazdıklarımın aksini söylemiş durmuştum. Uzun uğraşılardan sonra vardığım neticeyi şöyle özetleyebilirim: Dünkü inandıklarımın bir kısmı naylon çiçekler gibidir. Renkleri güzel ama kokuları yok. Ancak bu köksüz ve kokusuz inançlarımı hangi cesaretle dile getirebilecektim? İşin zorluğuna rağmen her yanlışa dur diyebilecek, her hayale kanat olabilecek, İspanyol Cervantes’in Donkişot’u gibi birisine ihtiyaç vardı. İşte ben de bunu yaptım. Eğer öyle yapmasaydım, hâlâ eskilerin enkazında bayram edip duracaktık. 2005 yılı itibariyle, 1971 senedir Hıristiyanlar, 1401 senedir de Müslümanların büyük bir kesimi Hz. İsa’nın dünyaya dönmesini beklemektedirler. Hıristiyanların bu bekleyişleri biraz daha mantıklıdır. Zira Hz. İsa gelmeyecek dendiği an Hıristiyanlık biter. Fakat şu Müslümanların Hz. İsa’yı beklemelerine ne demeli? Hz. İsa gelecekte Müslümanlara ya da Müslümanlığa nasıl bir şeref kazandıracaktır? Sadece bir defa Mehdi arkasında Hz. İsa’ya namaz kıldırmak için 1401 senedir tükettiğimiz nefeslere yazık değil mi? Bir tane domuz öldürtebilmek için bir yığın naylon hadis üreterek dininin iskeletini zedelemeye değer mi?

Dostlara özel Nerelerdeydin Asırlar var görüşmeyeli Otur yanıma, sen de özlemişsindir Anlatacak ne çok şey var Gökte yıldızlar, galaksiler Başka güneşler kara delikler Sonra, Köyleri anadolunun, kerpiçten evleri Ekili tarlaları Su çekilen kuyuları Meraları dağları Bir de, İstanbul’un denizi, boğazı Yeşili, erguvanı, martı sesleri

"İyi yaşamanın 17 kuralından en iyi şekilde nasıl yararlanırsınız? Kolaydır. Hepimizin yaşamında başarı şansımızı zayıflatan oldukça fazla kötü alışkanlıklara sahip olduğumuzu anımsayın, yeter! Öğreneceğiniz kurallardan her biri, yerine iyileri koyarak kötü alışkanlıklarınızdan kurtulmanıza yardım edecektir. Her gün bir tek kural üzerinde yoğunlaşın. Kurallardan hiçbiri uzun değildir. Kuralı sabahleyin okuyun, bütün gün boyunca kuralın gösterdiği gibi hareket edin; o sayfaya küçük bir işaret koyun ve ertesi sabah diğer kurala geçin. Plan basit; ama herşey size bağlı. Israrlı olun, bir şans tanıyın ve hemen sizi engellemekte olan birçok kötü alışkanlığınızın yerini giderek iyi alışkanlıkların aldığını farkedeceksiniz. Sonra ne yapmalı? Tıpkı benim kendi yaşamımı sizinle paylaştığım gibi, öğrendiklerinizi başkalarıyla paylaşın. Ancak o zaman başarının ve daha iyi yaşamanın gerçekten ne demek olduğunu kavrarsınız?"

Aşk değil sen Sen değil ölüm Ölüm değil aşk Sakın asi kaygan döner böyle hep emek dediğiniz alamet, bereket tanrıçasından ileri! Kırıntısı dahi yoldaşlığa meyilli... Şairin kadınlığı kahinliğinden!...

Türkiye’de medya, güçlenen mali yapısıyla birlikte, "dördüncü kuvvet" yerine "tek kuvvet" olmayı seçti. Gelişmeyi yakından gözlemleyen politikacılar da bu güçten kendi çıkarları doğrultusunda yararlanma yolunu tercih etti. İki güç, uzlaştıkları noktalarda işbirliğine gitti. Medya desteğinin bedeli, teşvikler, krediler ve kamu ilanları oldu. Elinizdeki kitap, söz konusu gelişmelerin bütün çıplaklığıyla yaşandığı bir dönemi, 1983-1996 yıllarını ele alıyor. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi’nde doktora tezi olarak sunulan bu çalışma, basın özgürlüğü çerçevesinde medya-politikacı ilişkilerini ve medyanın mali yapısını ayrıntıları ile inceleyen önemli bir kaynak kitap görevini de üstleniyor.

Zeynep Zan, bir hukukçu. Ama bizi sarmalayan olaylar zincirine sadece hukukçu gözüyle bakmıyor. Çok hızlı gelişen ve günlük yaşamın hengamesi arasında aynı hızla kaybolan kimi trajik, kimi trajikomik olaylar dizisi onun dünyasında kalıcı izler bırakmış. "Söz uçar, yazı kalır" diyorlar. Zeynep Zan, günlük gazetelerde ya da televizyon haberlerinde kendisine küçücük yer bulup ardından unutulan insanımıza dair trajik ya da trajikomik olayları yazıya dökerek hem bizlerle paylaşıyor, hem de toplumsal belleğimizde kalıcı olmasını sağlıyor. Örneğin, yaşamını idame ettirebilme uğruna İstanbul’un kenar mahallerinde kurulu izbe "Kot Taşlama Atölyeleri"‘nde çalışmak zorunda kaldığı için Silikozis hastalığına yakalanıp yaşamını yitiren işçilerle ilgili gerçekleri biz sadece ‘haber’ olarak okuyp geçeriz. Oysa bu olayın ardında tam bir insanlık dramı yatmaktadır. Zeynep Zan, bütün o insani duyarlılığıyla, bizi kuşatan ve ne yazık ki çabucak unutmayı yeğlediğimiz bu dramları yeniden ‘fark etmemiz’i istiyor. Onun makalelerinde, borcunu ödeyebilmek için organlarını satmak zorunda kalan insanlarımızın ‘kişisel’ dramlarına, ‘Kürt Sorunu’ gibi toplumsal sorunlarımıza rastlamak mümkün. Dolayısıyla ‘Yaşamdan İzler’ kitabında topşanmış olan bu makalelerin bizi kendi gerçeklerimizle yüzleşmeye, kişisel ya da toplumsal yaşamımıza daha bir ‘insani hal’ katmaya ve onu iyileştirmeye çağırdığını söyleyebiliriz. Bu yüzdendir ki, makalelerin çağrısına herkesin kulak vermesi gerekir.