Gülhane Yayınları

İnsanoğlunun imtihanları çeşitlidir. Ama belki bunlardan en zor olanı, dilimizin imtihanıdır. Dilin saadeti ile dilin sefaleti arasında derin bir uçurum vardır. Dil, sahibinin emrinde ise o takdirde ehli dil, seadette olur. Bu durumda dil, şefaatlerin ve secaatlerin aracı olur. Yok, eğer dil, nefsin ve şeytanın emri altına girmişse, işte o takdirde şenaet (iğrençlik, kötülük), denanet (alçaklık) ve sefaletin aracı olur.

Rezâili ahlak kabilinden olan dil yaraları denebilecek kötü ahlakı örneklemek gerekirse, bunlardan en önemlisi hiç şüphe yok ki, içinde yalanı, küfrü, zulmü ve daha birçok kötülüğü barındıran iftira cürmüdür. İftira, düşmanlığın ateşli silahı, kavganın kıvılcımı, helâkin ilk adımı olarak rezil bir ahlak örneğidir. İşte bu çalışmayla, ferdin ve toplumun hayatını fesada uğratan bu meş’um bela üzerine dikkatleri çekmek istiyorum.

Ateş-i hecr ile mahruk, naçar bülbül-i nalan
Gülistan-ı cinan içre gülizârdır Gülsemâ

Seni bana yar edene ebedi arz-ı şükran
Sensiz geçen her saniye âh-u zardır Gülsema

Bir sen varsın cihan içre bir de nimet-i iman
Mahrum ise her birinden ziyankardır Gülsema

Bahçe…

Boncuklu Tırtıl

On yedi çocuklu Fare Simit

Yılan Kao

Sosyete tavuklar

Sincap Parlakgöz

Kedi Mıncır ve üzerinde yaşayan diğer bütün canlıları bize anlatırken aslında insanın da hikâyesini anlatıyor.

“Şiir kitabının üzerine mavi bir Yusufcuk kondu. Tepelerde veda etmeye hazırlanan bir leylek sürüsü bulutların arasında dönmeye başladı.

Benim için hayat, hevesle okunan bir kitap, hiç bitmesin istenen bir cümbüş,

Neşeli bir koşturmaca idi…”

Tevhidin göstergesi olan kar taneleri , her şeyin geçici olduğunu söylerler ve erirler yeni umutları yeşertmek için. Yeryüzünü tek renge boyayarak birliği haykırırlar. Meleküt aleminde gelerek Allah'ın sıfatlarını taşırlar. Onlarda gelinlerimizin masumiyetini görürüz. o masumiyeti lekeleyen izlerdir ayak izleri. Yürürüz üzerlerinde ve yırtarız o muhteşem gelinliği. üç mevsim yorulan tabiatın kefenidir karlar. Yeni bir sayfa açarlar , bembeyaz , kusursuz... Yeniden bulutlara yükselmek için süzülürler toprağın koynuna. Sevgiyle girerler hayatımıza ve silerler gözümüzün pasını. Renkleri yoktur ama örterler kirleri. Temizlerler ve yreyüzünü yeniden bahara hazırlarlar. Kar taneleri , zarif bir misafir gibi gelir , gönlümüzün başköşesine oturur, oturduğu yeri temizlediği gibi duygularımızı da temizler ve aynı zarafetle sessizce çözülüp giderler.

Aslında beyaz bahardır kışlar ve kanatlarında yeni umutlar taşıyan kristal kelebeklerdir kar taneleri.

15 Temmuz gecesiyle ilgili herkesin bir hikâyesi var. Meydanlara inmeyenlerin gerekçeleri, inenlerin gururla anlatacakları yaşanmışlıkları… Gazetelerde, dergilerde, televizyonlarda o geceyi yaşayanların hissettiklerini, gazilerimizin, şehitlerimizin kahramanca mücadelelerini okudunuz, izlediniz. Ben de onlardan bazılarını buldum, dinledim, konuştum. Anlattıklarını, yaşadıklarını, o gece hissettiklerini, kahramanlıklarını hikâye üslubuyla sizlere ulaştırmaya, tarihe not düşmeye çalıştım. 15 Temmuz’un 15 Hikâyesi ortaya çıktı.

O gece kimi torununu komşuya, kimi cenazesini morga bıraktı, kimi annesini, eşini bırakıp meydanlara koştu. Kimi tankın üstünde tehlikeli yolculuk yaptı, kimi köprüde tek başına darbecilere kafa tuttu…

O gece meydanları doldurup şehitlik şerbeti içenler, gazilik unvanını kazananlar olduğu gibi canını ortaya koyup her ikisini de tadamayanlar, buna üzülenler oldu.

Bu kitapta, o gece destan yazanların yaşadıklarını, vatan deyince canlarını nasıl hiçe saydıklarını, cesaretlerini, kahramanlıklarını, kan verişlerini, can verişlerini okuyacaksınız. Onlara duyduğunuz minnet, şükran daha da artacak.

Ölum, inancı zayıf ye ibadetleri olmayan bazılariınca her şeyin bitmesi demektir. Islam inancına göre ise her şey bitmiyor! Ebedi hayat ye ahiret icin yeniden başlıyor.

İnananların her an hazırlıklı olmaları, ölüm ve sonrası için merak edilenleri, Kur'an ve sünnet Işığında özetlemeye
çalıştım.

AIIah'a sıgınarak hamd ye hayırlar diliyorum...

Her bir şiiri evladı gibidir şairlerin. Bir şiirin sevinci yenisi yazılıncaya kadar devam eder ama fer birinin sevgisi aynıdır yüreğinde. Hayatın birçok alanında yaşatılırlar. Bir annenin çocuğuna ninni söylerken, bir aşığın sevgilisini överken, bir alimin topluluğa öğüt verirken kullandığı en güçlü enstürümandır şiir.

Tabağı ben kırarsam;

"Dikkat etsene sakar önüne bak!"

Arkadaşın kırarsa;

"Olsun canım, alt tarafı bir tabak."

Anneceğim, eğil bir de kırdığın kalbime bak. Sence etmez mi binlerce altın tabak?!

Çocuklarımız bizim geleceğimiz ve en değerli varlıklarımız. Geleceğimiz olan çocuklarımızı; mutlu, başarılı, kendine güvenen (özgüven sahibi) bireyler olarak yetiştirmek hepimizin isteği ve görevidir. Fakat bunları yaparken bazen öyle büyük hatalar yapıyoruz ki bu hataların telafisi mümkün olmuyor. Açtığımız yaralar zamanla kapansa bile izi kalıyor. Bu nedenle onları yetiştirirken çok dikkatli olmalı, onların en değerli varlıklarımız olduğunu unutmamalıyız.

Zavallı Çocuk, Namık Kemal’in devrinde çok ses getiren çok önemli bir tiyatro eseridir. Oyundaki başlıca kişiler, on dokuz yaşında bir tıp öğrencisi olan Ata Bey, onun sevgilisi on dört yaşında Şefika Hanım, kızın babası Halil Bey, annesi Tahire Hanım’dır.

Oyunun konusu ise kendisinden yaşlı biriyle evlendirildiği için sevdiği adama kavuşamayan Şefika’nın ve sevgilisi Ata’nın acıklı ölümleridir.

“Bu notlar ve bunların yazarı besbelli hayal ürünüdür. Bununla birlikte, toplumumuzun durumunu, yapısını göz önüne alacak olursak, bu notların yazarı gibi kişilerin aramızda bulunmasının yalnızca mümkün değil, aynı zamanda zorunlu olduğunu kabul ederiz. Benim bütün isteğim, pek yakın bir zaman öncesinin tiplerinden birini herkesin gözleri önüne daha açık olarak sermektir. Bu tip, henüz tükenmemiş kuşağın bir temsilcisidir. “Yeraltı” adını verdiğimiz bölümde bu kişi kendisini, düşüncelerini açıklamakta; sanki bununla toplumumuzda niçin bulunduğunu, bulunmasının neden kaçınılmaz olduğunu söylemek istemektedir.”

Hz. Mevlânâ gibi büyük bir mutasavvıfın, bir mütefekkirin, hassas, heyecanlı ve coşkun bir şairin dört mısralık küçük bir nazım şekli olan “Rubâî” içine, hislerini, fikirlerini sığdırması, insanı hayretlere düşürür.
Gerçekten de bu hâl, büyük bir denizin küçük bir havuza sığdırılmasına benzer. Duyguların ve düşüncelerin teksif edilerek bir komprime hâline getirilmesi her şairin yapamayacağı bir şeydir. Bu sebepledir ki, bütün dikkatimizi toplayarak onun rubâîleri üzerine hakkıyla eğilir ve Mevlânâ’nın dilinden anlarsak, o mübarek velinin duyguları ve düşünceleriyle aşinalığımız varsa, onun tek bir rubâîsinden bir kitap çıkarabiliriz.

“İş bittiği zaman, ikisi de cinayet işlemişler gibi suçlu gözlerle birbirlerine bakıyorlardı...

İşte, Paris bir ihtilâle hazırlanırken, Londra‘da da bunlar oluyordu. Gelecek günler, bu aileye neler hazırlıyordu acaba?”

Sevgi ve merhamet, insanı insan yapan değerlerdir. İnsanı insanlıktan çıkaran şiddet ve intikam ile hiçbir sorun çözülemediği gibi insanlık onuru için gerekli mücadele verilmelidir.”

“Gregor Samsa, bir sabah huzursuz rüyalar gördüğü uykusundan uyandığında, kendini yatağında dev bir böceğe dönüşmüş halde buldu.

Zırh gibi sertleşmiş sırtı üzerinde yatıyordu. Başını biraz yukarı kaldırdığında, kubbemsi, kahverengi, boğum boğum ve yassı karnını gördü. Yorganı neredeyse üzerinden tamamen kaymak üzereydi. Vücuduna oranla acınacak kadar ince görünen bir sürü ince ve cılız bacak, gözlerinin önünde çaresizce titreşiyordu.”

“Gâfil olma, kara başım kaldır, yiğit!
Ala çekik, güzel gözlerini aç, yiğit!
Arkandan ak ellerin bağlanmadan,
Ak alnın kara yere tepilmeden,
Habersizce görklü başın kesilmeden,
Alca kanın yeryüzüne dökülmeden,
Yağı geldi, düşman erdi,
Ne yatarsın, kalksana, yiğit!”

A’mak-ı Hayal (Hayal Derinlikleri)’de Ahmet Hilmi Bey, roman kahramanı Raci’nin kişiliğinde,
felsefenin insanı gerçek mutluluğa ulaştıramayacağını kanıtlamak istemiştir. O’nun için gerçek mutluluk,
Allah’a varmak ve evrenin mutlak yaratıcı ile birliğini kabul etmektir. Bu bakımdan yaratıcının yarattığı her
ne varsa onunla eşit ve aynı olduğu “Vahdet-i vücut” felsefesini kanıtlamaya çalışmıştır.