Habitus Kitap

Iphigenia

Neyi bekliyoruz, Agamemnon? Yola çıkmak için daha ne kadar bekleteceksin bizi burada? Neyin oyunu bu? Gitmemizi istiyorsan, gidelim o halde. İstemiyorsan da eve dönelim. Neredesin, Agamemnon?

Helen

Bütün notaları aynı anda çalamazsın. Zordur. Ritim, tempo. Kurallara uymalısın.

Seni Seviyorum Türkiye

Aşka ve bugünden başka bir dünyaya inanmışız. Bir ülkeden kurtulmak için değil, tanımak ve kendimizi bulmak için beraber yola çıkmışız.

Berlin Zamanı

Caddeler kaçışan insanlarla dolu. Bakıyorum yukarıdan. Bağırıyorum aşağıya Anne! Baba! Arkadaşlar! Sesini unuttuğum eski sevgililer. Tanıdık kimse yok mu? Nerede? Ev nerede?

Tiyatro dediğimiz şey, esasen bir insandan başka bir insana bir oyun alanı olarak karşılıklı konsensusla tayin edilmiş bir mekanda ve önceden belirlenmiş bir sürede canlı bir temasla sunuluyor olması. Bu da tiyatroya kendi iletişim coğrafyasını ve zamanlamasını oluşturabilme ayrıcalığı tanıyor. Dolayısıyla, tiyatro gerçek hayatta kolayca mümkün olamayan bir şeyi yapma, yani hem oyuncunun hem de seyircinin mevcudiyetinde, içsel bir enerji ve ihtiyaç doğrultusunda zaman/mekanla dilediği gibi oynayabilme potansiyelini taşıyor. Tiyatroda Zaman/Mekan kitabının da bu potansiyeli gerçekleştirme, soyut ve somut kavramlar üzerinde yeniden düşünme konusunda ufuk açıcı olmasını dileriz.

E-Mülteci;

Artık kimsenin evi yok: Herkes göçmen, herkes mülteci,herkes seyyah, herkes seferi. Herkesin evi sırtında artık.Bir kaplumbağalar imparatorluğu yarattık elbirliğiyle.

First Lady;

Ben, tarihteki güçlü First Lady’lerden olacaktım.Teodora, Hürrem, Marie-Antoinette gibi.Gafil avlanmamak için sonumu hazırlamıştım.Gidişim muhteşem olacaktı. Bedenim mumyalanacak, cevizağacından, mor ipek kadifeyle kaplı bir tabuta konacaktı. Ensevdiğim müzikler çalarken, kameralar kapağı açık tabuttayatan hafif solgun yüzümü bir yıldız gibi çekecek, cenazemicanlı yayında tüm dünya seyredecekti.Olmadı işte.

Kenardakiler;

Bizim gibilere, kenardakilere eskiden hiçbir şey kalmaz.Mirasımız yoktur. Tarihimiz yoktur bizim.Evlerimizin yerinde bazen boş arsalar,bazen yeni binalar, kuleler olur bizim.

Çoğumuz için “Sovyet Yüzyılı” çoktan geride kalmış, çok ama çok uzaklardan bize bakmaktadır. 1917 deneyiminden bahsetmek dahi bugün neredeyse her tür “dogmatik” düşüncenin şeytani miladı olarak tarif ediliyor. Türlü menkıbelerle anlatılan ya da çoğu eleştirisiz bir sahiplenme içerisinde bir konu gibi görünen Sovyet deneyimi bugün en basitinden eskimiş ve eskiye ait kodlanır. Geçmişte Lenin’e atıf yapılmadan cümle kurabilmek bile mümkün değilken bugün Lenin’e, Troçki’ye, Buharin’e ya da Zinovyev’e atıfla konuşmak mazide çakılıp kalan bir muhafazakar/dogmatik yaftalamadır artık. Oysa her devrimci hareket kendisinden önceki devrimci hareket ve akımların fikir, tartışma ve deneyimlerinden beslenir, onlara geri döner. Onlara atıfla bugünkü deneyimini anlamlandırmaya çalışır. İşte bu sebeple 1917 sadece geçmişe bugüne değil geleceğe dairdir ve Gelecek 1917 tarihten sınıfa, kültürden devrime tüm birikimlerin ışığında bir projeksiyon yaratma, bugünü besleme geleceğe umut ve mücadele taşıma çabasıdır.

Türkiye'yi anlamak televizyonları anlamaktan geçiyor. Televizyon karşısında geçirilen zamanlar düşünüldüğünde erişimi kolay ve rahat bir pratikten söz ediyoruz. Zaman zaman izlediğimiz zaman zaman sadece baktığımız ama her daim karşısında konumlandığımız, evin eşyalarının bile kendisine çevrildiği bir merkez. Kaç ekran olursa olsun, öncelik televizyonda.

Diziler ise bu sürecin en temel parçalarından. Arkası yarınlardan, haftalık, sezonluk işlere kadar her biri Türkiye'nin aynası. Kabul görüp devam eden de, bir kenarda köşede kalmış kimsenin keşfetmesine dahi fırsat vermeden ekranlardan sökülüp atılan yüz binlerce dakika ve saatler de bizim. Dizi matematiği, ülke konjonktürü, kadınlık halleri ya da erkeklik gösterileri, tarih anlatıları ya da ideolojik yüklemeler hepsi bir toplumun inşasına dair.

Dizi Dizi Türkiye işte bu toprakları anlatacak, anlayacak bir ayna, bir rehber niteliğinde dizilere dair yazılardan oluşuyor. Televizyon Halleri kült diziler, benzerleri, karakterler, oyuncular, yapımcılar, temsil edilenler, edilmeyenler, yasaklılar,teşvik edilenler ve daha bir sürü şey...

İki arada kalmış bir coğrafyanın iki arada kalmış, kendini bulamamış, nerede arayacağını da bilemeyen çünkü yanlış yerlerde arayan ve sağır ve dilsiz bir toplum imgesi çizilir çağdaş oyunlarımızda. Öyle bir toplumdur ki bu, kişileri kendine başka bir yüz edinmeye kalkışır, yabancı seslere öykünür, hep bir şey olmayı umar ve hep yenilir. Onların ardından yazarın sesi fısıldar duyan kulaklara ve bize dünden bugüne çıkarılması gereken ve hiç değişmeyen ve giderek önemini daha çok duyumsatan dersi anımsatır: Bedeli ne olursa olsun kendi olmayı öğrenmelidir insan ve ülke; kendini kendi içinde, kendinden yola çıkarak oluşturmalıdır.

“Devrim nedir? Bir nostalji ya da tarihin bir konusu mu? Distopik bir geleceğin ifadesi mi?
Anlatılarda var olan ama gerçekliği olmayan efsaneler mi? Peki bir tarih nasıl değişir? Ne zaman düşünmekten vazgeçtik devrimi?

Devrim Fikri Üstüne kitabı bu soruları soruyor, yöntem deniyor. Cevap aramanın yanında bir hatırlatma yapıyor. Tarihin derinliklerinde her dönem var olan günümüze çoğalarak gelen, geleceği tehdit eden çelişkileri tahakküm biçimlerini aşarak yeniden kurmayı öneriyor.

Yabancılaşmayı kırmanın, özgürleşmenin yollarını arıyor. Patikalara giriyor, kayboluyor ama yeniden deniyor... Belki de yapmamız gereken sadece düşünmek ve hareket için hatırlamak şimdi.”

32 Hafta boyunca New York Times Çok Satan Listesi ’nin başında en çok satanlar ve ilgi gören kitapları arasında yer alarak birçok dile çevrilmiştir.

Clinton’ların Chelsea tarafından kaleme alınan ve Alexandra Boiger tarafından resimlenen Onlar Vazgeçmedi kitabı çocuklarımıza hayatın zorluklarını ama her şeye rağmen hiçbir zorluktan yılmamaları gerektiğini aktaran 13 kadının hikayesini bir araya getiriyor. Her biri kendi alanında adını dünyaya duyurmuş, rekorlara, bilime, uzaya, adalete, hukuka adamış kadınların ilham veren hayatlarını, farklı kimliklerinin yanında kadın olarak hepsinin aynı zorluklardan geçerek başardıklarını ele alıyor.

Onlar vazgeçmedi, Sen de yapabilirsin!

Onlar Vazgeçmedi, anlatılan her bir zorlu yaşamda çocuklar ve herkes için umut aşılıyor; farklı durmaktan korkmamanın, ısrar etmenin, vazgeçmemenin önemini, hayatın getireceklerinin sadece ve sadece kendi ellerimizde olduğunu gösteriyor.

Her yeri deniz olup da bu kadar az yosun kokusu olan başka bir şehir var mı acaba?

Bu kadar köprü olup da kimsenin birbirine ulaşamadığı başka bir şehir.

Bu kadar çok insanın olup da her yerin bomboş olduğu... Bomboş.

ve

Fü

İçeri girdik, oturduk, oyun başladı. Bir kukla mı vardı tam hatırlamıyorum. Tek hatırladığım Fü’nün yüzü.

Gözlerini böyle kocaman açmış, sahneye bakıyor.

Öyle bir okul düşünün ki, yeryüzünde ekilecek tohum, içilecek su, üretilecek enerji kalmadığında, belki de o, dünyayı kurtaracak. O, Yeryüzü Okulu!

Kimsenin bilmediği, bilenlerin ise hakkında konuşmamak için gizlilik yemini ettiği Yeryüzü Okulu’nun koruyucusu ve kalkanı olan özel bir sarmaşığı var. Yine düşünün ki, bu sarmaşık, enerji üretiyor. Mobilyadan kıyafete, ayakkabıdan takıya, hatta kimsenin açamadığı kilitlere kadar birçok şey yaratılabiliyor liflerinden.

Adeta akıllı bir canlı o! Can ile Işıl bu macerada işte bu okula gidiyorlar, Yeryüzü Okulu’na… Can ile Işıl, açılmasına birkaç gün kala gittikleri Yeryüzü Okulu’nda, hem sıra dışı yeni yeteneklerinin farkına varıyorlar hem de okulu yok etmek isteyen acımasız düşmanların planladıkları hain tuzağın göbeğine düşüyorlar. Bu saldırıya karşı, okulun yöneticisi ve aynı zamanda sarmaşık koruyucusu olan Sarım, Polen, Köklen ve Gece öğretmenler hep birlikte mücadele ediyorlar.

Tuzağın bertaraf edilmesinde kafadarlarımız ve onların yeni arkadaşlarının katkıları büyük; kızıl saçlı, çekingen Ateş’le, susmak bilmez, geveze ama tatlı mı tatlı hikâye anlatıcısı Fırça! Elbette, sarmaşık hayvanları olan dev tırtılları ve kafadarlarımızın gölgesi gibi dolaşan zeki, komik ve sucuk âşığı Joker’i anmamak olmaz…

Buyurun, siz de tanışın bu gizemli okulla. Ama unutmayın ki bu okulla her tanışanın bağlılık yemini etmesi şart!

William Shakespeare, 400 yılın ardından bugün dünyada kitapları en çok satılan, oyunları en çok sahnelenen, yarattığı dünyada insanları en çok etkileyen yazarların başında geliyor. Tiyatrodan sinemaya, edebiyattan televizyona hâlâ en büyük ilham kaynağı.

Yüzyılların Sahne Büyücüsü, saçtığı sihir tozuyla bizi gerçeküstü yaratıkların neşeli, eğlenceli dünyasından gerçeğin şiddet yüklü katı haline taşıyor. Sadakatlerin en bağlısından ihanetlerin en korkuncuna, aşkların en tutkulusundan en faydacısına hayatın kendisini işliyor.

Yaşamından eserlerine, karakterlerinden kurgusuna dek Shakespeare tüm yönleriyle Ayşegül Yüksel’in o eşsiz eğlenceli ses tonuyla anlatılıyor.

Avrupa’da bir hayalet dolaşıyor Kaptan Korsan ve tayfasının hayaleti.

Komün yolunda Marx ve Engels’le birlikte işçi sınıfı için harekete geçerek Paris’e yol alıyorlar. Korsanlar artık yollarını felsefe taşlarıyla örüyor ve Nietzsche ile kavgaya tutuşuyorlar. Aforizmaların havada uçuştuğu, herkesten yeteneğine ve herkese ihtiyacına göre eğlence ve jambon sözünü veren yepyeni, bol kahkahalı bir Korsan.

hikayesi daha... Korsanlar! Komünistlerle Macera Peşinde sakallar ve sakallılar diyarına bir yolculuğa sizi davet ediyor...

Toplumu bir cevap olarak kullanmayı seviyoruz. Ama bu kavramı gerçekten tanıyor, tanımlayabiliyor muyuz?

Elinizdeki kitabın çıkış noktası oldukça basit, bir o kadar da şaşırtıcı: Çağdaş sosyolojide, toplum kavramının konumu ve içeriğine yönelik bir fikir birliği mevcut değil. Öyle ki toplum, başat kuramsal pozisyonunu neredeyse kaybetmiş durumda. Bu kavramı tarihsel ve eleştirel bir seyir üzerinde takip eden Derek Sayer ve David Frisby, ‘toplum bilimlerini’ yeniden ‘toplum’ ekseninde tartışmanın önemine vurgu yapıyor.

Toplum, Antik Yunan’dan İskoç Aydınlanmasına, Durkheim, Simmel, Weber ve Marx gibi klasik kuramcılardan Eleştirel Kuram’a değin uzanan geniş bir yelpazeyi mercek altına alan, önemli bir başvuru kitabı.

Beyaz adamlar bana dürüst davranmadılar. Ben onların barış davetlerine gittim. Bana eşlik eden kardeşlerimin hiçbiri arkasında silah saklamıyordu. Düşüncelerimiz ve ellerimiz gibi silahsızdık. Konuşmak için bir masanın etrafına oturduğumuzda ise, kendimi el ve ayak bileklerimden iplerle bağlanmış buldum. İşte o zaman  anladım ki aldatmak, beyaz adamın hayat felsefesiydi. Ben üzerinde yaşadığım toprakları seviyorum, benim vücudum bu toprağın tozundan yaratıldı; Büyük Ruh bu topraklarda yürümek için bana bacaklarımı verdi; burada yaşamak için ellerimi; bu topraklardaki gölleri, nehirleri, ormanları görebilmek ve avlanmak için gözlerimi; ve en sonunda da düşünmek için bir beyin verdi. Benim duygularım gibi sıcak ve aydınlık olan güneş, bizi ısıtmak ve ekinlerimizi güçlü kılmak için parlar. Ay ise, bizi bırakan savaşçıların, babalarımızın, eşlerimizin ve çocuklarımızın ruhlarını taşır.

Buraya gelen beyaz adam solgun ve hasta büyür; neden barış içinde yaşayamıyoruz? Ben beyaz adamın düşmanıyım. Onunla barış içinde yaşayabilirdim, ama beyaz adam önce atlarımızı, sonra hayvanlarımızı çaldı ve bizi kandırarak topraklarımızı elimizden aldı. Beyaz adamlar bataklıklardaki yapraklar gibi zayıf ve her yıl daha da zayıflıyorlar. Bizi vurabilirler, kadınlarımızı ve çocuklarımızı kaçırabilirler, kollarımızı ve bacaklarımızı zincirleyebilirler, ama Kızılderili’nin ruhu hep özgür kalacaktır.

Dilden dile dolanan ‘Kutsal Av’: Beyaz Balina!

Darwin’le yaşadıkları maceradan taze dönmüş Korsanlar, kendilerini biraz şımartmak için yeni bir gemi almaya karar verirler. Ama iskeledeki hesap tersaneye uymayınca, kendilerini büyük bir belanın içinde bulurlar. Bu umutsuz durumdan bir çıkış ararken gizemli bir denizciyle karşılaşırlar: takma bacaklı, katı mizaçlı, avını yakalamadan gülümsemeyi günah sayan ve adını ansak herkesin hemen tanıyacağı birinden bahsediyoruz. Hayır adını anmayacağız, lütfen hikayeyi takip ediniz.

Her yaştan okur için keyifli bir okuma deneyimi sunan Korsanlar! serisi, klasik korsan hikayelerini adeta baş aşağı ediyor, hayata daha matrak, daha eğlenceli bakıyor. Kahraman olmayan kahramanları, efsane olmayan efsaneleri anlatıyor.

Korsan şapkasını çocuklarına bırakacak büyüklere; hep anlatmaları dileğiyle...