Klaros Yayınları

Hırçın bir sevgilinin adıdır İstanbul
Gece sancıları, ikinci el cinayetler, spotları yakın!
Daha iyi aydınlansın bu labirent, motor.
Çekimin ilk bölümü : İki nokta arası, gelgitler
Martı çığlıkları, kimvurduya gidiyor birileri
Tekil insan kalabalığı, stop!

ne varsa benden bil
anıların yanında çiçekli bir dal
çocukluğuna dönen begonvil
canım acıyor, deyişlerin
ne yaşandıysa benden bil

ne varsa benden bil
anıların yanında çiçekli bir dal
çocukluğuna dönen begonvil
canım acıyor, deyişlerin
ne yaşandıysa benden bil

Devletin, dinin ve hatta dünya ve evrenin
Sınırları hükümsüzdür, ey Şair!
İmgelem atlarını kanatlandıran
Lezzeti her daim tende kalan bulaşıcı gölgesi ile
Sarhoş iken sen, çağrışımların!

Soner Demirbaş'ın zamana yayılan ve sabırla kurgulayıp okurlara sunduğu bu kitaptaki deneme, inceleme, çözümleme ve söyleşileri şairin-yazarın kendi külliyatının da bir tamamlayıcısını oluşturuyor.

Şair ve..'deki yazıları okurken yazarın kendi düşüncesindeki ve şiir pratiğine bakışındaki gelişimini (estetik teorisini- sanat kuramını) görebildiğimiz kadar Türk şiirinin değişim ve gelişimindeki örneklere de rastlayabiliyoruz. Bunu yaparken kendine özgü bir dil kullanan Demirbaş, şiir üzerine düşünenlerin bir yapıtın nasıl oluştuğunu, yazının sınırlarını, kusurlarını, çatlaklarını ya da boşluklarını da dikkate almalarını; boşlukların nasıl doldurulması gerektiğiyle de ilgilenmelerini istiyor. Dolayısıyla kitaptaki metinlerin yapısal analizi söz konusu metinlerin yeniden yazılmasına olanak veriyor. Şair ve..’nin ölçüsü sona ermesinde değil, sergilediği çalışmayla da örnek teşkil ediyor.

Kapının ardındakinin karanlık hikayesi.

tanyeri ağarınca kapayıp gözlerini
ölümün yorganına sarıyor kendini,
seslen sesi yok, kokusu, nefesi yok
akşama bir kımıltı, diriliş, silkiniş
gölgesiz sulara salıyor kanatlarını.
karanlığı yokluyor, adını saklıyor
sarışın gagasında gizemli gülüşü,
simurg mu desem, çalıbülbülü mü
göğsüme sokulmuş, tık tık vuruyor
sinsi tuzaklar kuruyor hayvanım!?..

Çok iyi hissediyorum. Nefretten, tiksinmeden, mide bulantısından, her şeyden uzak, otobanın kenarında, kendimi müziğe ve rüzgara kaptırmış bir halde oturuyorum. Tam şu anda çekilmiş bir fotoğrafımın olmasını istiyorum. Kollarım bariyerin üstünde ve iki yana açık, dudaklarımda ıslık ve bacak bacak üstüne atıyorum. Emniyet şeridinde, iki yolun bağlantı noktasındaki bir boşluğum. Otobandan akıp gidenlerin hayatında bir ya da birkaç saniyelik değişik bir görüntü o kadar. Bir ağaç, paslı bir otoban bariyeri ya da noktalar arasındaki sadece niceliksel mesafeyi ifade eden mavi bir tabelayım. Bozuk bir trafik lambası, kimliksiz bir fahişe ya da recmedilmek istenen bir ibneyim. Bir insan ya da bir göz yanılsaması, belirsiz bir gölge. Bir saniyeliğine görünen ışık yansıması. Ne fark eder? Bu güzel bir duygu; omuzlarının üzerinden kalkan ağır yükle gelen ani ferahlama. Hiçbir anlamının olmadığını hissediyor olmak. Bir leke ya da boyutsuz bir nokta olmaktan korkmamak

"Bu fotoğrafta on yedindesin daha.Aşık olup kanatlanmamışsın yurdundan.Hasretlik çekmemişsin.Köy meydanından basma eteğinle,lepiska saçlarını savura savura geçtiğin günler;uzakta kalmamış henüz.

Harman yerinde duruyor parmak izlerin.Mahallenin kerpiç duvarlarında,bir yılkı atı gibi dolaşıyor bakışların.Tahta sandalyen.radyo tiyatrosu dinlemek için sabırsızlandığın saatlere kurulu kalmış.Gölgen,her gece pencere camı ile kavilleşmiş.İçinde,bir cazgırın sesi kısık."

umut
pencereyle dünya arasında
bir aralıktır
yerle gök arasında
hem düz hem bayır
uçsuz bucaksız hem şuracıkta
bir kara bir aktır..

Yüzüme sürdüğüm acılar,
Yıkandığım gökyüzü,
Merhamet ve firkat.
Dayanmanın sızısı içimde

konu konuyu açarsa susmayın söz yorulmaz
eşlik edin ağızlara onlarla bir övün yağmuru
onlar ki en uçtan gelenler evreni çöl bilenler
gölge verin üstlerine giydirin her bir yoksulu
çarşılarda herkes aynı renk olsun aynı eğimle

Tuncer Gönen'i genç kuşaklar yeterince hatırlamaz.

Benim gençlik arkadaşım. Lise yıllarında uzunca boyuyla

sanat hayatına birlikte başladığımız bir edebiyat gönüllüsü.

Hüseyin Cöntürk'le Halil İbrahim Bahar'la, belki

Refik Durbaş, Egemen Berköz'le birlikte her gün

çay içip şiir konuşup, öğrendiğimiz, sonrasında

dönemin Soyut, Yordam, Yansıma vb. dergilere

beraber taşındığımız ve 1968 dönemini Nihat Behram'la

yaşadığımız dönemlerin ilk soluğu, göz ağrısı.

Birlikte tiyatro da yapmıştık, dedim ya sanatın

her yakasında gönüllüydük biz. Dürrenmatt,

Cevat Fehmi Başkut vb. türlü eserlerde değişik

yönetmenlerle çalışmıştık. Ama Tuncer Gönen'in

edebiyat öğretmeliği, benim bankacılığım,

ve bütün bunlara ek evlilik, çoluk, çocuk

yaşam serüvenlerimize tuz biber ekti. Gönen'in

tutuklanış süreci, sonrası öğretmenliğe tekrar

dönmesi.. bütün bunlar emekliliğe kadar sürdü.

Belki geç kalmış bir başlangıç; elinizdeki kitap,

ama her gün Urla yollarında yürüyüş sporu

yapan biri hala gençtir. Bahçesindeki havuzda

hala şiirin uçuşan damlaları göğe serpilip durmaktadır.

Diyelim ki Tuncer Gönen, bu kitapla döndü masalımıza

kaldığı yerden..

HÜSEYİN PEKER

aşk pervasız bir sarhoşluktu belki
olmazı olur gördük körkütüktük
törelere yörelere ayıplara günahlara
kör adımlarla el ele yürüdük
ayıldık sonra ayrılık oldu aşk
üstüne yürüdüğümüz duvarlar
bir bir yıkıldı altında kaldık

Yanlış adreslerde devrim soran,
Sözün ve eylemin basiretsizliğidir eğnimizi büken
Menzilini şaşırmış sözcüklerle,
Yazılır mı var oluşun şiiri?

Havada ağlatan kâfenin ezgisi, ağır yükleri altında çatırdayarak hareketlenen gemi ve takalar birer ikişer Karadeniz’in kara sularına açılırken, Kafkas sıradağlarından, binlerce Çerkes, mezarlarından üçer beşer, doğruldu. Dağın dorukları ölen Kafkas halklarıyla doldu. Büyük bir ormanı andıran ölüler, dimdik oturdukları Şağdi ve Huarelerinin (Çerkes atları) sırtında, dağların eteklerine doğru akmaya başladılar. Aynı hızla kıyıya vardılar. Gemilerde vatanlarını terke zorlanan perişan halklarının aksine, dimdiktiler. Her bir yiğit Çerkeskalarını ve siyah uzun deri çizmelerini giyerek, şharxonlarını (başlık) başlarına geçirip, yamçıları sırtlarında, yas töreni birliklerini andıran bir ihtişamla kıyıya dizildiler ve sürgüne giden soydaşları dönene kadar orada beklemeye koyuldular.