Librum Kitap

“Bir yolculuğa çıkmaktır hayat ve bu hayatı çocukluğundan bir şey kaybetmeden tamamlamak mutluluğa götürür insanı. Bu hayatın özü tüm zorluklara rağmen hayallerle birlikte yürümektir. Sadece aradıklarınla değil, karşılaştıklarınla da varolabilmektir kimi zaman.

Filmler gündelik hayatın sıradanlığını bozmakla birlikte bize birtakım gerçekleri gösterir. Benliğimizin karanlıkta kalan taraflarını aydınlatmamıza, hayatta karşılaştığımız riskleri atlatmamıza yardım eder. Yıllar geçtikçe büyüdüğümüzü, çocukluğumuzun geçmişte kaldığını zannederiz. Ne zaman ki filmin bir sahnesinde bir çocuğun içten kahkahası ile uyanana kadar...”

Danışman Eğitimci, Akademisyen ve Yönetmen A. Kerem Kaban, Don Kişot Efekti kitabıyla Film Terapi ile yol alarak ailemiz ve çocuklarımızla iyi iletişim kurmamız için yöntemler sunarken, ergen gençlerle dengeli bir ilişki sağlamanın keyifli yollarını da önümüze açıyor.

Deniz Gezmiş, Mahir Çayan, İbrahim Kaypakkaya, Ulaş Bardakçı; Uğur Mumcu, Madımak’taki kayıplarımız  ve daha yüzlerce, binlerce, milyonlarca devrimcinin haykırışıdır bu ses...

Âşık Sinem Bacı yalnızca bir figür; fakat önemli ve dirayetli bir figür. Sırtında küçücük bedeninin kaldıramayacağı kadar ağırlığı taşıyan bir kadın. Bâciyân-ı Rûm, şaman, ozan...

Elinde sazı, dilinde sözü, Alevi-Bektâşi Kültürü’nün yol “bacı”sı.

Mızrap mızrap, nefes nefes; Grup Yorum, Kardeş Türküler, Grup Kızılırmak, Câvit Murtezaoğlu...

Ece Ataer, bir döneme tanıklık etmiş “Kızıldere’nin Sesi” Âşık Sinem Bacı’nın devrimci yürüyüşünü, gözlemlerini incelikle ve uzun süren bir çalışma sonucu yaşama geçirdi.

Sema Akkoyun Özbay, İstanbul’da Birlikte Yaşamak eserinde İstanbul’daki Müslümanların, Hıristiyanların ve Musevilerin kutsal mabetlerinin mimari yapısını, konumu ve önemini anlatarak şiirsel bir dille bize aktarıyor.
“Bu kitap hoşgörünün anısına, İstanbul’da bulunan üç dinin kutsal mekanlarını bir araya topladı. Beraber yaşamaya, yeniden doğmaya, birlikte ölmeye ve birlikte can bulmaya, yeni ve güzel adımlar için İstanbul’u ‘bir’ eden, kilise çanıyla ezan sesinin, sinagogdan yükselen ilahilerin nefesiyle yol alalım da, medeniyetin renklere saygı göstermek olduğunu hatırlayalım...”

Sema Akkoyun Özbay tells us about the architectural structure, location and importance of the holy temples of Muslims, Christians and Jews in İstanbul in this book, Living Together in İstanbul.
“This book compiled sacred spaces of three religions in İstanbul for the memory of tolerance.  Let us proceed by remembering the civilization is to pay respect to various colors through the soul of the sounds of azan, church bell and the hymns raising up from the synagogue, to live altogether, to be reborn, to die and to revive altogether; for brand new and beautiful paces.”

“Birlikte ağlamaktan fazlasını yapalım diye anlatıyorum size isimsiz kadınların hikâyelerini. Onları tanıyalım, anlayalım diye. ‘Biz’ diye başladığımız cümlelerin devamında, hakkında ahkâm kestiğimiz isimsiz kadınların yaşamlarındaki farklılıkları görebilelim diye. Kendi kararlarını alıp uygulayabilen, ayaklarının üstünde durabilen, birey olan kadınların sayısı artsın diye…”

İnci Ertuğrul, gazetecilik, eğitmenlik, televizyon programcılığı ve sunuculuk hayatı boyunca, kadın erkek ayrımı olmaksızın birçok insanın hayatına dokundu. Onların kayıplarını aradı, üzüntülerine ortak oldu, hem fiziksel, hem de ruhsal yaralarına merhem olmaya çalıştı. Kamera arkasından seslenirken “kadın” ve “anne” olma kimliğini bir kenara koymadı, insanları bir televizyon objesi şekline sokmadı. 
Bu ilk eseriyle de, son yıllarda hayatımızda bir irin gibi büyüyen toplumsal problemleri ortaya koyuyor ki hep beraber yaramızı tedavi edelim ve “birey”liği başarabilelim, merhametli, vicdanlı insanlar olabilelim. İnci Ertuğrul, “Ben umutluyum bu kadar acının, sancının sonunda güzel bir yaşamı doğuracak kadınlar…” diyor. Biz de o umudun peşine düştük ve gerçek hayatların süzgecinde, Sessizliğe Konuşanlar, Sessizliğe Susanlar, ortaya çıktı.

Şimdi umudu elden bırakmadan gerçeğe yolculuk zamanı…

Yatakta boylu boyunca uzanan bedenimin ayakucuna yerleştim, onun yaptığı gibi. Burada otururken nasıl göründüğüme uzun uzun baktım. Çürümeye başlayan bedenimi yokladım. Yer yer kızarmıştı. Yakında, çok yakında büyük yaralar açılacaktı. Bedenimin üzerinde hareketli bir baş vardı. Göz göze geldik. Birbirimize acıyarak baktık.

“Zihinde olan herkes cehennemdedir.”

Nasıl affedilir?
Neden affedilir?
Neyi affetmeliyim, insanları mı, kaderi mi?
“Affettim” dediğimde sihirli bir değnek dokunacak ve olan biten yoluna mı girecek?
Peki, hadi affedeyim, dedim, kimden ve nereden başlayacağım?

Serpil Güntay, O Şeytan Benim isimli bu ilk eserinde ruhumuzu şefkatsizlik kirinden arındırmak için bizi sarsıyor. Akıcı bir üslupla ve yaşanmış hikâyelerle sürüklenip keşif yapacağımız yolculuk başlıyor...

“Bu hayatında dersin olan şey, yaşam amacın. Seçtin yaşadın. Yaşayıp, anlayıp, anlatmak için. Derinden hissederek, sarsılma sebebin bundan. Şimdi dinle; şefkat, cennetin kapısını açan tek anahtardır. Zihindeki cehennemle, kalpteki cenneti iyi anla. Herkes cehenneme girecek ve sonunda sadece mümin olanlar cennete girebilecek, denmesi bu sebeple. Zihinde olan herkes cehennemdedir zaten, derin acıların içindedir, sadece yolun zorluğuna odaklanmıştır. Burası yolun en başıdır çünkü. Oysa şefkati anlayan ve o tanrısallıkla yaşayan herkes cennete ulaşır. Herkesin cenneti kalbinde vücut bulur. Onlar gerçek müminlerdir. Yani, kalbine ve kalbinde var olan muazzam güce inananlar…”

Yıllar geçtikçe uzaklaşmam gereken, zihnimde kaybolacağına inandığım geçmişim, her saniye içimde artarak büyüyor ve dört bir yanımı sarıp beni soluksuz bırakıyordu. Tam da kendimi dinginleştirmeye çalışıp, her şeyi geride bıraktığımı sandığım anda başlıyordu. Oysa ne kadar masum ve saf açıyorduk gözlerimizi hayata. Sonra büyüdükçe kirletiliyor, kirleniyorduk. Dokuz yaşındaydım. Nasıl yapmışlardı bunu bana? Bambaşka bir hayatı yaşıyorum. Buna ben mi karar verdim… kimdim ben? Gerçek bir kimliğim var mıydı? Pek emin değilim. Kaçtım. İnkâr da ettim. Kendimle yüzleşecek cesaretim yoktu. Kaybettim. En çok kendimi kaybettim. Merhamet duygumu, vicdanımı yitirdim. En çok kendime acımadım. Kimseye zarar verdim mi?

Bilmiyorum…

Sonra ne mi olur 
Takılır yüreğimin teline 
Dudaklarının arasından dökülen 
Birbirine sarılmış 
Ter içinde sözlerin
Ve ben kendimi 
Göğüs kafesinin üzerinde 
Kısa siyah saçlarım
Saçlarımda 
Hayatın çilesinden kaçmış
Yorgun ellerin 
Bir tenhada bulurum 
Deniz bana bakar 
Ben gözlerine 
Tut ellerimi yorgunum...

Tevrat, Tora veya Pentateuk, Tanah ve Eski Ahit'in ilk beş kitabına verilen isim. Musa'nın Beş Kitabı olarak da bilinir. Orijinal olarak İbranice yazılmıştır. Tanrı tarafından Musa'ya vahyedildiğine inanılır. Tevrat sözcüğü bazen Tanah'ın tamamı için de kullanılır. 

Musa’nın 5 Kitabı:

▪ Tekvin veya Yaratılış: Dünyanın ve insanın yaratılışını, Cennetten kovuluşu, Nuh Tufanını, İbrani halkının ataları olan İbrahim, İshak, Yakup ve Yusuf'u anlatır.

▪ Çıkış veya Mısır'dan Çıkış: Yahudi halkının Musa önderliğinde Mısır'dan çıkışını ve 40 yıl boyunca Sina Çölünde dolaşmasını, On Emrin indirilişini, temel yasaların kabulünü anlatır.

▪ Levililer: Harun'un oğullarının kâhin atanmasını ve eski İsrail'in tapınma düzenini anlatır.

▪ Sayılar veya Çölde Sayım: İsrail halkının Sina Dağından göçüp Kenan ülkesinin doğu sınırına varıncaya kadar başından geçenleri anlatır. Ayrıca Kenan sınırında Tanrı’nın Musa aracılığıyla verdiği yasaları içerir.

▪ Tesniye veya Yasa'nın Tekrarı: Musa'nın ölümünden önce Moav Çölünde halkına verdiği öğütleri içerir.

Yakup Almelek, Tevrat kutsalından esinlenerek çağdaş hikâye anlatımına dair yepyeni bir deneyim sunuyor. 

İçeriden Kuşatılan Kale: CHP, demokrasi kültürünün genç olduğu ülkemizde, siyasetin demokrasiyi ele geçirme planlarını, yakın tarihimizden somut verilerle aktarıyor.

Uzun yıllardır başkent Ankara’da muhabirlik yapan, sarı basın kartı sahibi Gazeteci C. Eren Çelik, araştırma ve kaynaklarının ışığında, ülkemizin son dönem yaşanan travmalarını, CHP özelinde açık seçik anlatıyor.

Büyük Önder Mustafa Kemal Atatürk’ün göz bebeği, hatta, “Benim iki büyük eserim var; biri Türkiye Cumhuriyeti, diğeri Cumhuriyet Halk Partisi.” dediği, 9 Eylül 1923’te kurduğu partinin, “yeni” ambalajına girerken yaşananları, son dönem kurguları okuyacaksınız elinizde tuttuğunuz kitapta.

Asırlık Çınar CHP’nin “Cumhuriyetçilik”, “Halkçılık”, “Milliyetçilik”, “Laiklik” “Devletçilik”, “Devrimcilik” ilkeleriyle oluşturulan 6 okunun Küresel Aktörlerin eliyle dönüştürülen, dizayn edilen son hali birbirinden ilginç başlıklarla aktarılıyor:

• CHP’nin dizayn ve dönüştürme operasyonuna ne zaman karar verildi ve bu projeyle Soros’un bağlantısı neydi?

• Kemal Kılıçdaroğlu nasıl parlatıldı, nasıl Genel Başkan seçildi?

• TESEV, TÜSES, 10 Aralık Hareketi gibi STK’ların bu operasyondaki rolleri neydi ve CHP nasıl adım adım ele geçirildi?

Frida, Meksika’nın Vicdanı kitabı, Meksika'nın ulusal kadın kahramanlarından Frida Kahlo'nun yaşamı boyunca ödün vermediği yurtsever, devrimci kişiliğini;

Tuvaline, 35 defa bıçak altına yatan yaralı bedenine çizer gibi büyüleyici gerçekliğini, acılarını yansıttığı öz portrelerini;

Popülist, yozlaşmış kültürün moda ikonu haline getirdiği giyitlerindeki Meksika yerlilerinin folklorik imgelerini;

"Ben devrimle doğdum" diyen Frida'yı Frida yapan Zapatista Köylü Devrimini ve 500 yıldır süregelen Meksika aydınlanmasını;

Frida'nın, Kafka ile örtüşen dönüşümü ve paradoksunu;

20. yüzyılın en büyük sanatçı aşklarından birini yaşayan, birbirini tamamlayan, ötelemeyen, aşk acısı ve aldatılmışlığına rağmen, tüm benliğiyle ve sanat aşkıyla ölene kadar sadık kaldığı eşi Diego Rivera'yı;

Devrim aşkıyla bağlı olduğu Troçki'yi;

Mavi Ev’deki, cennet bahçesini, dostlar sofrasını, çiçek ve hayvan sevgisini;

B. Traven, Octavio Paz, Eduardo Galeano, Carlos Fuentes gibi Meksika aydınlarının gözünden büyük ressamın gerçeğini;

Frida'yı 'sürrealist', 'feminist', 'postmodern" gibi modern sanat çağının kalıp ve tuzaklarına düşürerek devrimci ve aydın kişiliğini görmezlikten gelen, Frida ve Diego'nun karşılıksız aşkını aşağılayanlara inat, hatıralarına bir saygı olarak yazılmıştır. 

Buket Şahin, Meksika'nın devrimci geleneğinden, Maya, Aztek, Zapotek kültürünün süregelen, Chiapas Yaylalarında, Oaxaca Vadisinde yaşayan adsız kadın kahramanlarından beslenen Frida'nın yalın ve özentisiz dünyasına adayarak bu eseri yazmıştır.

Sizleri gönül meyhanemde muhabbet şarhoşu etmek istedim.

Kadehimi hak dili, şarabımı gönül sevgisi, mezemizi insanlık hoşgörüsü eyledik!

Muhabbet soframızda kalbimiz sevgi ile doldu.

Dışarıda ne Budist ne Şamanist ne de semavi dinler kaldı.

İnsan-ı kamil, Kainat’a hakkın nurunun yansımış olduğunu anlarsan, hakkın ilahi güzelliğini, nur cemalinde dinin sevgi dini olduğunu, yolun da sevgi yolu olduğunu anlarsın.

Sevgi Dini ile Aşk ola…

“Hayatın bütün karmaşasına karşı bu yazıyı okurken bir dur ve düşün. Etrafındaki insanlara bir bak, nasıl da kendilerini koşuşturmanın içinde kaybetmişler. Ama sen buradasın, satırlarımda gözlerini gezdiriyorsun. İşte tam da bu yüzden şimdi içini acıtan, kalbini sızlatan bütün dertlerini yanına al ve gel benimle.”

- Karmaşanın içinde kaybolduğunu mu düşünüyorsun?

- Bir sevdiğin var ama davranışlarına anlam veremiyor musun?

- Tam “İyileştim” derken üstüne tuz basılan açık yaraların mı sızlıyor?

 -Anlatmak istediklerin var, ama buna rağmen sessiz kalmayı seçip hayatına devam mı ediyorsun?

- “Ne derler” korkusuyla mı yaşıyorsun?

- Hayatındaki her şeyi düzene sokmuşken, “işte oldu” derken, tepetaklak tersine mi döndü hayatın?

Önce bir nefeslen… Şimdi eğer hazırsan sayfaları çevirip, dertlerini özgürleştirerek kendinle baş başa kalma zamanı…

Eğitimci ve Kişisel Koç Sara Pour bu ilk eserinde “kendini bulma” yolculuğu için bambaşka bir pencere sunarak özgürleşmemizi sağlıyor. 

Uyanış / Kan Davası / İşadamı

Uyanış, küçüklüğünde geçirdiği bir kazanın yarattığı travmanın etkisinden kurtulamayan bir genç kızın öyküsü. Kadın olmanın, aile içi psikolojik şiddetin, hayallerin erozyona uğrayışıyla bireyin çıkmaza girişinin, çırpınışın, kendine gelişin ve uyanışın etkileyici aktarımı.

Kan Davası, hakkında öldürülme emri çıkarılmış bir delikanlı, devamlı bir kaçış halindedir. Ancak yanında hiç silah taşımaz; bilir ki kan kanı doğurur ve bu, sonu gelmez bir sarmaldır.

Yakup Almelek, ülkemizin bu büyük sorununa hümanist bir yaklaşım sergiliyor.

İşadamı, yaşamı 'para ve güç' üzerine kurulu başarılı bir işadamının, iyileşmez bir hastalığa yakalandıktan sonra yaşamındaki değer yargılarının nasıl değiştiğini ve kapitalist düzenin insanı nasıl tükettiğini anlatıyor. Tüm oyunlarında hümanist ve yalın bir anlatımı yeğleyen Yakup Almelek’in bu üç eseri de New York Off Broadway’de Annie Ward’un yönetimiyle sahnelenmiştir. 2014-2015 sezonunda Oyun Bandı tarafından sahnelenen “Uyanış” 40. İsmet Küntay Tiyatro Ödülleri’nde “Tiyatro Özel Ödülü”ne layık görülmüştür. 

Işığın avcısı, siyah ile beyazı harman eden bir adam.

Salvador Dali’ye “faşittir o herif” diyen de odur. “Fidel Castro’dan çok etkilendim” diyen de.

Meslektaşına zulüm yaptı diye patronunu sille tokat dövüp, ceketini alıp çıkan da odur.

Yıllarca hayal ettiği dünya starını karşısında görünce çekmekten vazgeçen de odur.

Atatürk’ün önünde fotoğraf çektirmeyen başbakanı dakikalarca kovaladıktan sonra punduna getirip çeken de odur, Allah yazılı cami duvarında iki çarşaflı kadını çekmek için saatlerce bekleyen de.

“O artık bizden” diye sevinenlere “hiç birinden değilim, doğru bildiğini söyleyen ve işini yapan bir foto muhabiriyim” diyen de odur.

Afrodit ile Nuh’un Gemisi’ni aynı kadrajda buluşturan da...

6-7 Eylül’ü bütün gerçekliğiyle yaşayan da, 4 kere savaş cephelerinde kurşun yağmuru altında kalan da.

Bu kitapta Ekrem Ataer’in Ara Güler’le yaşanmışlıkları üzerinden yaptığı sohbetlere ve inanılması güç hikayelerine tanık olacaksınız.

Asıl önemlisi o hikayeler ve dönemsel tasvirler, bize o günden ziyade bu günkü halimizi işaret edecek!

Ara ne diyor ?

Ara Güler; 90 yıllık ömrüne sığdırdığı anıları ve fotoğrafları ile aslında yaşamsal bir tez sunuyor. Bu tez Ekrem Ataer’in kalemi ve kurgu gücü ile hepimizi yıllar öncesine götürüp tekrar bu güne ve asıl önemlisi geleceğe taşıyacak.

En çoğul yerim Mualla,

İnsan başka hikâyeleri merak edince, öznelikten çıkınca, çatısı akınca, gençleşmiyor. Daha fazla gülmüyor, yaşam güzelleşmiyor. Merak ettiği o başka hikayede kalma telaşı kendi hikayesini öldürüyor. İnsan hızla katilleşiyor.

Bazen evet, ben de öfke nöbetleri geçiriyorum. Günde bir dilim ekmek yemekle başladığım yas tutma törenim uzuyor. Çünkü, senin olmadığın bir mutfak masası bana çok kederli geliyor.

Arada kahve içiyorum Mualla, şekerli hem de. Arada sana aldığım krakerlere bakıyorum, hepsi kabında. Tarihi geçti hepsinin. Elbette sana yenisini alamayacağım. Sen gelince aklıma, dursunlar istiyorum tezgahta. Onlar durdukça sen kapıyı açacakmışsın gibi oluyor. Bu ne aciz bir bekleyiş Mualla! Umut diye dört harfli bir kelimenin hissiyatı ne garip…

Halıya baktım bugün uzun uzun Mualla. Desenleri özenle seçtiğimiz yerlerine, rengine, şekline.. İçindeki kareleri birer birer saydım. Saydım da saydım. Ben saydım, saat ilerledi, sen gelmedin. Terliğinin sesi, çakmağının sesi, seslenişinin sesi hiç duyulmadı.