Medakitap Yayınları

Bugünlerde insanların çoğu vakitsizlikten söz ediyor.Çoğu zaman . telaşla bir yerlere yetişmekten , kitap okumaya ya da birbirimizin gözlerine bakmaya bile fırsat bulamıyoruz. Neyse ki edebiyatta çareler tükenmiyor; durup dinlenmeye , sakinleşmeye ihtiyacımız olduğu o sakin limanları "kısa öykü" de buluyoruz.

Gökhan Tok bu kitabında bizleri hikayeleri anlatılmayan küçük insanlarla tanıştırıyor. Bir an durup farklı insanların gözlerine bakıyoruz. Hayat kısa bir süre içinde de olsa duruyor , adına öykü diyoruz.

Geceleyin, yanına sevgili yerine kağıt ve kalem alarak uymak kimin işidir ki ,kimin aklına gelir imkanı varsa? Denedim; gelmeyeceğini bile bike uykuyu da çağırmak adına, kağıt ve kalem aldım uyurken yanıma.

Kendimi biricik ve yanlız hissettim çoğu zaman; bütün yazanlar gibi. Kimi zaman bir karabasanı, ayrıntıların gizlediği ya da hiç bir ayrıntının aslında ayrıntı bile olmadığı bir rüyayı sabaha taşımak için çabaladım. Gördüklerimi unutursam, imgelem dünyamın zararla kapatacağını, o boşluğun hesabını kendim dahil kimseye veremeyeceğimi, yazacaklarımı sonraya taşıyamamanın yükünü deftere'e nasıl açıklayacağımı, düşünüp durdum.

Sonunda "gerçek'le sanal olanın ayrımına varamadıoğım" gerçeği kaldı elimde; gündüzün rüyalarla desteklenen cehenneminde başka bir cennette buldum kendimi, gerçek'le rüyalarımızı yaşamak arasında bir fark yoksa eğer, rüyalarımız gerçek'se asıl gerçeklerimiz ve gerçek hayat adını verdiğimiz o bütün yanılsamalar da aslında bir rüya ile...

Ölü bir rüyayı görmektense, bir rüyayı kendi ellerimle öldürmenin, arada fark yoksa eğer, gündüz gözüyle rüya görmenin, kime ne zararı olabilirdi ki?

Kerem Şahinboy, Sevgili Damgara'da çok yönlü kişiliği ve uslanmaz yeteneğiyle insan neslinin arkeolojisini ayzıyor. Geçmiş ve
geleceği aynı masaya oturup kendimizle yüzleşmemizi sağlayan bu kitap; aşkı , sanatı dostluğu ve tarihi her satırında inc einc
eişliyor. Son Kelimesine kadar heyecan ve merakla okudum.

-Metin Çelik , Ressam

Yaşamın anlamı ve evrimin bizi getirdiği noktada insanlığın sogulandığı bu deneysel novella, sizi bakkal Vartyan'la bira
masasından alıp Darwin'le karşılıklı monologlara götürürken ,evrim aşk , özlem ve yanlızlık hakkında hakkında düşündürecek.
Kerem Şahinboy, şiirsel bir uslüple Ali'nin iç diyaloglarını kalbinizin ve beyin kıvrımlarınızın en derinliklerine resmedecek. Aynı
zamanda yaşamla ölüm arasındaki o şeffaf perdeden , o en bilindik soruyu kalemine tuza batırıp ucunu da göğsünüze
sabitleyip ruhunuzdan şefkatli bir cellat gibi nazikçe geçirecek.

-Mertim Gökalp, Ressam

Akademisyen olduğum okulda , atılma pahasına , gece sekiz tane öğrencimin atölyede çalışmasına izin vermiştim.Ben iç odada kitaba yoğunlaşırken onlar çizim yapıyorlardı.Dayanamadım , gittim konuştum. Çok heyecanlanıyorum ve hızlıca okuyup geçmek istemiyorum bu kitabı , dedim. Gözümdeki parlamaya baktı çocuklar... Daha sonra masama döndüm ve okumaya devam ettim. Duramadım ve sabahın beş buçuğun da mesaj attım Kerem'e inanamıyorum , ded,m. Yazar kitabında ne güzl demiş;

Sen, kurduğuna inandığın bir oyunda inandığın bir oyunda aslında kontolsüz akan bir nehirde süzülen aciz bir yapraksın. Hiç bir
şey kontrolünde değil...

-Enis Malik Duran , Ressam

İçimde boş bir salıncak
Sallanıyor aklıma çarparak
Uzun bir çay söylüyorum kendime
Ölümün uzun saçlarımı süpürüyor berber

Bir yaprak neden bu kadar uzun düşüyor...

“1940 senesinin onuncu gününde büyük amcamın motosikletini çaldık ve bir müddet bindik. Meyve hırsızlığını çok erken öğrenmiştik. İnsanların bahçelerinin duvarına tırmanırdık ve incir ile nar çalardık. Ne keyifliydi. Geceleri, Safiabad Çölü’nde göğsümüzün üzerinde sürüne sürüne karpuz ve salatalık tarlalarına kadar giderdik. Karanlık ve acıyı bağrımıza basardık. İyi bir alıştırmaydı. Hâlâ ne zaman elimi bir meyveye yaklaştırsam, o tanıdık acıyı hissederim.

Evimiz çöle komşuydu. Bütün rüyalarımda çöle yer vardı. Büyüdüğümde, küçük amcam bana ok atmayı öğretti. İlk vurduğum kuş bir gökkuzgunuydu. Avlanmak beni hiçbir zaman hoşnut etmedi. Ama beni günbatımından önce çöle çeken de avcılıktı. Avda, doğanın organizmasını perdesiz olarak gördüm. Ben yıllarca namaz kılmışım. En büyükler kılıyordu, ben de kılıyordum.

Bir gün mescit kapalıydı. Yolun başındaki bakkal dedi ki: “Namazı mescidin damında kılın da Allah’a birkaç metre daha yakın olun.” Benimle ağır bir şekilde dalga geçmek, etrafımdakilerin dini, mezhebi olmuştu… Ve ben yıllarca, Tanrısı olmayan bir dindar olarak kaldım…”

MedaKitap, Sohrab Sepehrî’nin özyaşam öyküsü ve çizimlerini Damla Anar çevirisiyle sunuyor.

MedaKitap, sanat ve eleştiri dizisine yeni bir kitapla devam ediyor. Yaratıcı verimini bozkırın ortasında, deyim yerindeyse bir bozkır dikeni olarak inatla sürdüren ressam Tayyar Eren’in sanatını, Serdar Aydın’ın kaleminden değerlendiren ve bütünleyen Hakikat ve Görünürlük & Tayyar Eren Resmi adlı kitap okurla buluşuyor. Kitap, ressam Tayyar Eren’in 50. Sanat Yılı anısına, daha önce toplu olarak bir araya gelmemiş resimlerini 4 renk ve kuşe kağıda basılı olarak, yazar Serdar Aydın’ın, Tayyar Eren sanatı üzerine yazdığı yazılarla birleştirerek toplu olarak sunuyor okura.

Kerem Şahinboy, kendini ehlileştirmek için resme yönelmiş bir ressam, koleksiyoner ve yazar. Ancak inançlarını ve dikte edilen beğeniyi, sanat yapma şeklini, estetik düşünceyi irdelemekten ve sarakaya almaktan çekinmiyor. Eksantrik olmanın bedelini öderken, sahici ve samimi itiraflarıyla kendiliğinin farkında olmayı arzuluyor aslında. Eline kalemi aldığında sözcüklerin terkibinden oluşan anlamı ve çağrışımları çivi yaralarına dönüştürebiliyor.

Yapay zekâdan Death Metal müziğin yıkıcı akorlarına uzanarak, kayığının ortasına bir delik açıp deneyiminin ve varlık hallerinin hakikatine ulaşmaya çalışıyor. Son uyarı; ya uzak durun bu kitaptan ya da risk alın ve okuyun… Her iki durumda da olası sonuçlardan sadece siz sorumlu olacaksınız…

Bir Delinin Çivi Yaraları, sanat dünyasını bir koleksiyoner ve ressamın gözünden görmek için sıra dışı bir deneyim sunuyor okura. Renkleri, resimleri, eserlerin anlamını, değerini yaşamın ve felsefenin rehberliğinde okuyucuya samimi bir dille anlatıyor.

Keyifli bir düşünsel sorgulama nehrinde, ters yönde yüzmek kalıyor okura da.

Önce söz vardı ile başlayan bir kitap…

Yeryüzü Derdini Anlatmadan Önceydi, sözün yazıya dönüşme aşamalarını ve şiire içkin parametreleri örnekleme yolu ve şiirin beş hali ile tersten gösterirken, ortaya çıkan yeni şiirleri de evlat ediniyor sayfalarında.

Kitap birkaç bölümden oluşuyor ve ilk bölümde yer alan şiirlerin, sonraki bölümlerde, yeryüzünün eğim ve şekillerine göre nasıl şekil değiştirdiğine, çeşitlendiğine ve şiirin üretim aşamasındaki o çokluğa tanık oluyoruz.

Agnes Richter’in yaşamı ve onun şiir dolu ceketi’ne adanmış bir projenin ilk kitabı Yeryüzü Derdini Anlatmadan Önceydi…

Ali Hikmet Eren ve Serdar Aydın’ın ortak projesi olan, Vol.1 ve Vol.2 olarak yayımlanacak olan bu kitaplar, iki ayrı zamanda, aynı kapak ve aynı isimle, Agnes’in bize bıraktığı ceketindeki şiirin,  sözcüklerin, insanın ve anlamın peşinde koşmamızın kanıtları olacak.

Yeryüzü derdini Anlatmadan Önceydi, serinin ilk kitabıdır…

İlker Ülgen’den bir öykü kitabı. İlker Ülgen yıllarca önce yazmaya başlamış genç bir öykü yazarı. Yazdıkları, kendi çabaları dışında kitaplaşmamış hiç; pek çok dosyası var. MedaKitap, yazarın Aynadaki Yatak dosyası ile başlıyor, bu genç öykücüyü okura tanıtmaya.

Bazen geri planda kalmak da afili bir şey değil midir? Ömrünü yazmaya adamış kaç kişi var ki, bu cesareti gösterebilen? Sonra, hiçbir dergi ve toplantısında yer almamış, kitapları dışında hiçbir yazarla tanışmamış, bütün zamanını okumaya ve yazmaya ayırabilen kaç kişi var; yazdıklarının yayımlanması için teklif bekleyen, cesur bir yayınevinden?

Ve o yazarı bulabilen, nitelikli olanın izini süren kaç yayınevi vardır, bu kadar çoklukta… O sessizliğe inebilen kaç okur, kuyuya atılan taşın sesini duyabilen kaç kulak?

Göreceğiz hepsini de…

Özer Aykut, babasının aziz hatırasına ithaf ettiği şiirlerinde, önceki şiir izleğini devam ettirse de, kitabının son bölümünde düzyazı şiirlerine de yer veriyor. Aykut, yalın ve bir o kadar da derin bir şiir yazıyor. Özellikle bu kitapta uyguladığı ‘eksiltme’ tekniği, dizeleri nicel olarak azaltırken, imgeyi ve çağrışımı da olabildiğince yoğunlaştırıyor.

Özer Aykut, önceki şiirlerine oranla, Beyhude’de daha bir dönmüş gibi görünüyor kendine ve içine. Şiirlerinde yoğun bir ben ve içedönüklük, kendisinden yola çıkarak hayata ve öteki olana dair dair soru ve sorgulamaları var.

Şairin hayatı da şiire dahil değil midir hem? Soru en güzel başlangıç değil midir?

Jaklin’in Elleri, Serdar Aydın’ın yayına hazırladığı, Nilgün Marmara ve Janis Joplin kitaplarından sonra, üçlemenin Jacqueline  du Pre temalı son kitabı.

Aydın, keşfettiği ve temas eden sanatçılar üzerinden, onlarla bütünleşerek ve hayatı onlarla yorumlayıp, poetik-ontolojik bir bağlamda şiire ulaşıyor Jaklin’in Elleri’yle…

Üstelik bu dosyasında zor bir teknikle, düzyazı şiirlerle yazıyor Jacqueline’i Serdar Aydın. Onun özelinde, Jacqueline’le konuşarak, anlamı bulmak yolunda kendini dinliyor, ritmin ulaklığında varlık hallerini dışa vuruyor.

Jaklin’in Elleri, Serdar Aydın’ın, şiire içkin teknik ve diğer bileşenleri başarıyla kullandığı, düzyazıyla anlamı da çoğaltan, aslında, işe anlamdan başlayıp, yerini zaman zaman felsefi düşünce ve sorgulamalara da bırakan bir dille oluşturduğu, şiirin ve ritmik bir düzyazının iç içe geçtiği bir kitap.
 
Şairin müzisyen için söylediği, örneği pek de görülmeyen bir tür ‘şiir-ağıt’ belki de…

MedaKitap, ilk baskısı 2000 yılında ve İnkılap Şiir Ödülü sonrasında aynı yayınevince yapılan kitabın 2. baskısını sunuyor.

Ali Hikmet Eren Turayazı’da çocukluğunu, otoriteyi ve isyanı yazarken, insana dönüştürdüğü kedilerini de kendine özgü bir dille konuşturuyor.

Turayazı, sonrasız bir döngünün, boşlukların ve kırılmaların kitabı.

2018 Kemal Özer Jüri Özel Ödülü

Hangi dağın ardındadır at sırtında gidilen yol

Hangi denizlere ulaşıp saklayacaktır bir ölüyü
Ferman çığlıklarında sözcükleri buluşturup
Tebdil-i hanlarda sabahlayan yolcular

Masalları vardı, kanadı kırık, gri bir ölümdü
Bekleşirdi anneler, ağızlarında çürüyen ağıtlar

Babalar yas tutardı kara gölgesinde tarihin
Ve kara gömleğine sarardı acıyı yoksul

Kaç kervan gördüm toprağın hakkı için
Kaç geceyi tütünsüz geçirdim, oysa yolum
Canın yongasıydı, annemdi kalbi toprağın

Dünyada her şeyin bir karşılığı vardır. Gecenin karşıtı gündüz, iyinin karşıtı kötü ya da yaşamın karşıtı ölüm. Adem ve Havva'nın cennetten kovulmalarına neden olan yasak bir ağaç vardı. Demek ki onları yeniden cennete götürecek başka bir ağaç da yeryüzündeydi. Cennette meyvelerini yiyenlere kendilerini bilmelerini sağlayan bir ağaç varsa, dünyada da insanlar için tövbe olacak bir masumlar ağacı vardı.

Güvercinleri değil kumruları severim ben. Kumru guguklarında saklı çocukluğuma erişebilmeyi. O okşayıcı sesle, çatıların ve çam dallarının arasından kasabamızın sabahına, gri mavi buğusuna dağılan huzuru, hüznü, yumuşaklığı nerede duysam dikkat kesilirdim.

1897'de Küba'daki ayaklanmaya ilişkin haberini geçmek için giriştiği ilk deneme neredeyse bir felakerle sonuçlandı; seyaht ettiği Commodore adlı gemi, 5.000 dolar değerindeki mühimmatıyla batmış ve tehlike dolu dalgalar arasına dalmadan hemen önce altın dolu para kemerini düşüren Craneki boğulduğu bildirilmişti. En sonunda, içinde kaptanı, aşçısı ve yağcısı olan bir patalyada kürek çekerek kıyıya ulaşmıştı.