Menekşe Kitap

Allah'ın rahmeti, merhameti ve cömertliği öylesine sonsuz ve sınırsızdır ki muhtaç olanların hiçbirisi O'nun kapısından boş ve mahrum olarak dönmez.Kimsenin çıkamayacağı, tırmanamayacağı, su götüremeyeceği dağ başlarında bile çiçekler yetişir. Cenab-ı Hakk'ın cömertliği o kadar yüce ki O yalnız ve çaresiz çiçeğe su verir. O'nun kudretiyle yağan yağmurlar çiçekleri besler, geliştirir ve büyütür.

Yüreğiniz içinize akmıyorsa,nasıl varacaksınız içinizdeki Sonsuz'a.Yüreğinizdeki yangın içinizi kül etmiyorsa aşkın varlığını nasıl izah edeceksiniz. Başkalarına doluyken,O'na nasıl taşacaksınız.Nasıl taşıyacaksınız aşkı,henüz kendinize bile yetemiyorken... Bedeli can bile olsa siz acıya yürüdükçe vuslat koşar size.Kemale doğru kanat çırpmaya başlar kalbiniz.Yüreğiniz bilmeye meylettiği vakit,tüm hakikatler anlayışınıza açıverir kapılarını. Aşk,sebepsiz yere titretmez yeryüzünü.

Ah! Şu İstanbul... Şu koskoca aşıklar şehri... Havası da suyu da bir başka sevdalı sanırsam... Bakışlarına hasret kaldığım halimi anlatır gibi, karla karışık yağmurlar bırakıyor toprağın alnına... Bir yanım sırılsıklam, bir yanım inceden eriyerek...

- Gel lan buraya.

- Buyur abi geldim.

- Ne yapıyorsun orada?

- Hiçç, öylesine bekliyorum.

- Şimdi anlarız ne halt yediğini. Ver bakiyim kimliğini.

- Buyur abi bakabilirsin, tertemiz. Tüm mahkemelerimi takip ediyorum.

- Peki sana bir şey soracağım: Ben sana kimliğimi göstermedim, sen benim polis olduğumu nereden anladın?

- Abi bu saatte benimle hangi manyak uğraşır!

İnsan,değer verdiği şey kadar değerlidir.ev,araba,makam,şan,şöhret,erkek için kadın ve kadın için erkek,vs. hangisi senin için değerliyse,değerinde onun kadardır,kimi insan eğlenmeyi,kimi insanda okumayı sever,kimi insan asker olmak ister,kimi insanda dünyayı benmi kurtaracağım der. kimi insan hayatta kalmak için her şeyini verir.kimi insanda,ölüm uykusundan uyanmak ve hiç ölmemek için canını verir.ne mutlu,ölmemek için canını verenlere...

Birbirinden farklı hayatlar, pişmanlıklar, tövbeler ve yeniden varoluşlar.. Farklı insanların nefes kesen ibretlik hidayet öyküleri ile Rabbim Ol Der Olur "Kün Fe Yekün" günümüz insanlarına ışık tutacak bir umut vaad ediyor.

En iyi yalandır insanoğlu ve en iyi doğru! Peki ya doğru mu, yalan mı? Seçim senin… İnsan mı kalmak istiyorsun, yoksa şeytanın emir eri mi? Yalan bir hayat yaşamak mı amacın  ne için nu dünyaya geldiğinin umursamazlığında, yoksa gerçek bir mümin gibi yaşamak mı kulluğun huzuruyla?

Kanamış kabuğundan dökülen her hiçlik damlası mükâfattır sana anlasana!

Ey sevdasını yüreğime zerk eyleyen Rabbim. Sana şükrüm her arttığında daha da doyumsuz oluyor dualar aşkının niyazında.

Hiç bir iğne dikemez gönül söküklerimizi ve hiç bir makas kesemez sen bitti demeyince ömür sesimizi.  Her şey "Kün Fe Yekün" emrinin amadesi...

Sen yeter ki iste. Çorak topraklara rahmet indiren, yüreğini gül bahçesine çevirir. Üzülme!

- Yasemin Ünlü

Bana kaldığı kadar acının sana düşen payını sakladım satırlarıma.
Her birinin içinde gizledim, sır dedim kimi zaman 
Hikayelerle süsledim.
Elimde bir tek silahımdı kalemim
Acıtmak için değil ama bilmen için gösterdim ölüşlerimi
Ne zamandır ki gittin
O gün başladı bu öykü
Kısa bıraktım az söyledim ben
Üzülme! yanmasın canın diye 
bir çok hikayede sustum ben.
İçimde yandıklarımı biriktirdim bu kitapta.
Tıka basa dolmuşluğuma ver sevgili!
Ufak bir boşluk dahi kalmamışlığıma,
Yalnızlığıma örneğin.
"Ya sonsuz ya onsuz " demiştim.

Okursun umarım.

“Cenâb-ı Hak için güçlük yoktur, sivrisineği yaratmakla Arş’ı Âlayı yaratması arasında fark yoktur. Düşünülse, sivrisineğin yaratılışında çok büyük hikmetler ve kudretler vardır. Sivrisineğin cesedi ile filin cesedi arasında yaratma bakımından hiçbir fark yoktur. Yaratan için endişe ve engel yoktur. Düşünen bunu kolayca anlar. Düşünmeyen zâten hiçbirşey anlayamaz. “Hayvanın hepsi hayırdır.” buyuruldu. Hayası olan insan kolay kolay günah işleyemez. Bilhassa ahirete imanı olan bir kimse kolay kolay günah işleyemez. Hayası olmıyanın dünyası da, âhireti de haraptır.”

Müellifin kitabına “Fütûhat-ı Mekkiye” demesinin hikmeti, mânevi bir kanaldan aldığının işaretidir. Zaten kendisinin keşif sahası çok geniştir. İşâret ettiği mânâlar ilk anda anlaşılmaz, fakat tevil etmek suretiyle kolayca anlaşılacağına şüphe yoktur. Ancak şüpheciliğe kayarak yapılan mütâlâalardan bir netice çıkmayacağı açıktır.  Sade bir fikir ve sağlam bir kafa ile müzakere yapılırsa anlaşılamayacak bir cihet kalmaz. Çünkü onun kitaplarının çoğu ilhama dayanmaktadır. Muhyiddin-i Arabî gibi insanların eserleri okunurken insan hem dünyasından geçer ve hem de mânevi bir zevk aldığının farkına varır.