Meşe Kitaplığı

Herkes bir hayat yaşarken birden fazla hayat yaşamak zorunda kalan genç bir kız, ölmeyi ve dirilmeyi, sevmeyi ve nefret etmeyi, doğruyu ve yalanı çok acı şekilde öğrenmek zorunda kalır. İnsan ne yaşarsa yaşasın, ne kadar çok acı çekerse çeksin ve ne kadar ağlarsa ağlasın, mutluluk geldiğinde geç kaldın demez.

Mehmet Rami Ayas (Gaziantep, D:19 Temmuz 1931)

Dayı Ahmet Ağa İlkokulunun üçüncü sınıfında iken öğretmeni Suat Berksoy’un kendisinde bu yeteneği görmesi ve isteği ile okulun Yeni Ses adlı duvar gazetesinde şiir denemelerine başladı; annesinin de yardımı oldu. Gaziantep Lisesinde öğretmenleri Feridun Erte, Hüseyin Gürtunca, Sabri Güzel, Hakkı Cankat, Orhan Gürsel ve Celile Göğüş’ün beğeni destekleriyle şiir yazmağı sürdürdü. Toplumun değişik tabaka ve sınıflarında yaşarken, şiir hep canlı bir ilgi alanı ve yaşama biçimi olarak kaldı.

Zaman, yaşamda en belirgin kavram, benim şiirimde de olduğu gibi.

Bize ait olmadığımız bir yerde bir eğretilikle durduğumuzu, kaybolduğumuzu, ait olduğumuzu düşündüğümüzde bile yasamın ortasında kalakaldığımızı ama hep bir boşluk olgusuyla doldurmaya çalıştığımız zamanın ortasında tamamlanmamışlıkla başbaşa
olduğumuzu düşündürüyor.

“Utançlarımız acımasızlaştırıyor diktiğimiz ağaçlar şehirlere sığmıyor, görkemini yitirmiş bahçeler gibi ışıklarını söndürüyorsun baharın ait olmadığın bir ormanda kayboluyorsun
yasamın kursun delikleriyle dolu her tarafını sızlatıyor zamanını tüketmiş kurtlar”

Hikayemde, bir kadının yaşadığı farklı duyguları ve hayatın onu nerelere sürüklediği anlatılıyor. Yaşadığı aşkın bedelini ağır ödüyor.

Okurken bazen geçmişe gidecek ve yaşamınızı sorgulayacaksınız; bazen içinizde bir öfke hissedecek bazen de aşkın yoğunluğunu yüreğinizde soluyacaksınız.

Lütfen okuduğunuz her bölümden sonra gözlerinizi kapatın ve hislerinizi bir kez daha tartın. Burada anlatılanlar, belki sizin de hikayeniz olabilir…

Belki de her şey tamamen kurgudur.

Kimi elindekini yazar, kimi ise içindekini.

Yazarı ilk tanıdığımda elindekini yazandı. Çünkü gazeteciydi.

“Derin”i okuduğumda ise içindekini de yazdığını gördüm. Düzen içinde başlayan romanında, her bölüm sonunda aklınızda yeni bir soru işareti bırakıyor; sonlara doğru da karmaşık bir heyecan yaşatıyor. Akıntısından nasıl kurtulacağınızı düşünerek geldiğiniz o sonda, yaşamın nedenlerini ve sonuçlarını sorguluyorsunuz.

Baktığın yerde yokum
Bakmadıkça sen kök salabilirim
Benim en önemli en kötü özelliğimdir
Bir bitliden ziyade doğaüstü bir hızla
Bakışlar arasında bir açmak bir yitmek.

Levent Boyacıoğlu'nun kaleminden süzülmüş kelimeler, dans ederek yalın cümlelerde muhteşem öykülere dönüşüyor. Yaşanmışlığın bu denli güzel anlatılması, okuyucunun damağında çok güzel tatlar bırakacak.

Boyacıoğlu'nun öykülerindeki betimlemeler, bir kelebeğin kanadındaki kadifemsi renk cümbüşünü andırıyor. Her biri özenle seçilmiş bereketli cümleler okundukça yüreğinize akıp başka diyarlara götürüyor.

Hayatın renklerinden oluşturduğu insanları, büyük bir ustalıkla dahil ediyor öykülerin içine. Hüznün suyuyla yıkanmış yüzleri, kurutulmuş gözyaşlarının bıraktığı tortuyu, insanın içindeki büyük yangınları, bir cama şekil verir gibi işliyor öykülerinde.

Kalemin sesi, yazarın sesiyle bütünleşince; yediden yetmişe herkesin kalbinde yer bulacak İki Yaka Bir Yürek.

Sıcak ekmek kokusu gibi bir kitapla edebiyat külliyatımıza "Merhaba!" diyor Levent Boyacıoğlu. Belli ki daha çok öykü okuyacağız onun kaleminden. Hayat ırmağı onun öyküleriyle tanıklık edecektir bizden sonraki nesile.

Elinizden bırakamayacağınız bu kitap, sizi sıcacık yaşamlara konuk edecek, unutulmaya yüz tutmuş değerleri gün yüzüne çıkaracaktır.

- Alper Akdeniz

Bayramlık Beykoz kitabında K. Özcan Davaz okuyucuyu bir bayram sabahı Bostancı- Küçükyalı'dan alıp Karadeniz kıyısında Poyrazköy'e kadar keyifli bir yolculuğa çıkartıyor.

Köhneleşmeye yüz tutmuş körüklü bir belediye otobüsünde beş buçuk kişi ile başlayan yolculuk Anadolu yakasının eski- yeni birçok semtini kat ediyor. Yazar, yol boyunca gördüklerini ve düşündüklerini harmanlayıp zaman zaman içine mizah da katarak ilginç hatta şaşırtıcı tablolar halinde okuyucuya sunuyor.

Seçilen sözcükler ve kullanılmış şekilleri yazarın tamamen serbest bir üslup içinde hareket ettiiğini ve herhangi bir biçim endişesi ile kendisini sınırlamadığını gösteriyor. Bu coşkulu tarz okuyucuyu da kavrayıp aynı duygularla peşinden sürüklüyor.

 Karmaşık duygular içinde geçen bir yolculuktan sonra bir zamanların Beykoz Deri ve Kundura Fabrikaları ile Paşabahçe'nin Şişe Cam ve Rakı Fabrikalarının emekli işçileri, Ahmet Mithat Efendi'nin yalısının hemen yanındaki kahvede anılarla yüklü vakur yaşamlarını yad ederken, Beykoz koyunun sakin ve dingin sularında güneşin batışı ile bayram sona eriyor.

Değerli dostum Aytaç Şenel"le 70"li yılların başında tanıştık.

Mesleğimin ilk yıllarında televizyon seyircisinin beni tanıyıp sevmesini sağlayan programların çoğunda başta Aytaç olmak üzere, teknik ekip arkadaşlarınmın unutulmaz emekleri vardır.

Sevgili Aytaç Şnel'i, bu kitabı yazarak gelecek kuşaklara çok önemli bir belge bıraktığı için yürekten kutluyorum. Hafızana hayran oldum, çok da güzel yazıyorsun.

İyi ki varsın değerli dostum.

- Uğur Dündar

"sen ve ben baş başa ve istersen onlar da"

"Ben özgürlük ve eşitlik türküleri yakarım her zaman 

Orda biter tüm sınırlar

Onda biter ayrılıklar

Hindu, Budist, Müslüman Hıristiyan olmalar"

Kazi Nazrül İslam (1898-1971 Bangladeş)

Nazrül İslam'ın yukarıdaki düşüncesini özümsemiş hayatı boyunca uygulamış bir kişiliktir. 1950'den bu yana tanıdığım, sevdiğim, arkadaşım, kardeşim K. Özcan Davaz.

Çocukluğu gençliği ve meslek hayatı boyunca zekası dikkati gözlem yeteneği ile biriktirdiklerini güçlü hafızasına kaybettiklerini emekli olduğundan bu yana kağıda döküp "her daim dost bildiklerine" sunuyor. 

Özcan'la bu kez bir "Kahve Molası" nda buluşuyoruz.

Bu kitapta  Özcan'ın öz geçmişini gençliğini yaşadığı Bostancı'ya hayranlığını son yıllarda yerleştiği Edremit, Garganos- Güre'nin doğal güzelliklerini sevgiyi, dostluğu kaybedilenlerin acısını ve daha pek çok renk bulacaksınız.

Özcan "Ben şair değilim, benim işim, mesleğim yazmak" diyor, adı önemli değil sonuçta iyi yazıyor.

Elinizdeki kitabı bazen gülerek bazen hüzünlenerek bazende, gözünüz dalarak ama şüphesiz beğenerek okuyacağınızı düşünüyorum. 

- Kirkor Döşemeciyan

"Bütün aşıklar delidir,
Bütün sevdalılar suçlu, Bütün sevenler tutsak,
Bütün sevdalar açık hava hapishaneleri.."

Seni "öyle uzaktan sevmeyi" öğrendim senin yokluğunda. Ahh sevgilim güldüm evet ve yaşadım da sensiz, ama n'olur bil ki her nefeste kendime kıza kıza her gülüşün ardından kınayarak kendimi.. Seni br kehribar ok ucu gibi saplandım göğsüme bir gülseydim inan bin  ağlattım kendimi arkasından bunaltan boğuk sensiz gecelerde.. Yine sevdim seni hep sevdim seni çok sevdim seni.. Sevdim tek seni sevdim ilk seni, Sevdim son seni..Sevdim öyle uzaktan seni..

Oysa yalan yok kızdım da bazı bazı ben sana .. Sevmeyeceğim diye yemin bile ettim .. Resimlerini sildim, mektuplarını yırttım aynalarda seni seviyor diye gözlerimin içine bakıp kendi kendime hakaret ettim.. Sevgilim ben seni yitirdiğimde mahalledeki oyun arkadaşımı kuytularda öpüştüğüm ilk aşkımı zor günler için sırtına yaslandığım ve aslında tek aşkım olduğunu yaşadıkça  daha iyi olduğum hayat arkadaşımı, gökyüzünün en tepesinden yeryüzünün en derinine kendimizi paraşütsüz bıraktığımız ateşli tutkudaşımı da kaybettim..

Sonra baktım ki sevgilim ne kadar söylesem az kalacak, baktım ki çaresizlik yakamı bırakmayacak  sığındım o dev şairlerin  dev yüreklilerin dokunmuş  oldukları o dev mısralara ve dedim ki "hayır başka türlüsü olmayacak sensiz asla olmayacak olamayacak.."

Döndüm dolaştım kendim kendime dolandım karmakarışık ip yumakları gibi, sıkı sıkya sarılmış bir hücrenin en köşesinde yere atılmış tehlikeli bir suçlu gibi, en koyu anında gecenin damıtılmış bir çaresizliğe acı bir mecburiyete boyun eğdim sevgilim.."

Milyon yıl gün görmeden güneş görmeden toprağın altında sıkışıp  kalan şeyler gibi sıkıştım; sensizliğin ve dayanılmaz hasretin altında, başkalaştım sevgilim ben de, seni özleye özleye başkalaştım, kendimde dahil herkese herşeye yabancılaştım..

Hayatınızdaki herşey bir anda değişebilir. Sabah uyandığınızda hayatın o gün sizin için neler planladığını karşınıza kimleri çıkaracağını asla bilemezsiniz! Güzel başlayan bir günü bir katil olarak bitirebilirsiniz örneğin. Başınıza gelenler içinizdeki kahramanı ortaya çıkarabildiği gibi; içinizde saklı duran kötülüğüde açığa çıkarabilir bi anda.

Bu kitap okuduktan sonra dimağında çiçek aromalı hoş bir tat kalmasını isteyenler için değildir! Çünkü bu kitabı okurken hissedeceğiniz şey insanın bütün egosuyla, kaybettiği masumiyetiyle, korkularıyla ve hırslarıyla hiç acımadan bozuk para gibi harcadığı yine aynı insanın herşeyin bütün kirin pasın altından hesapsız bir aşkla tertemiz çıkıp tek başına dünyayı karşısına alabildiği hayattır;bir de hayatın geride bıraktığı o bulantılı metalik tat..

Hülya Türk, edebiyat dünyamıza sessiz sedasız ve olağanüstü alçakgönüllülükle girmiş bir yazar. Elinizdeki kitap, yazarın ilk romanı olmakla birlikte son romanı olmayacağa benziyor. Romanı okurken, kendinizi yaşanmışlıklar kervanının bir yerinde buluveriyor ve kervanın tüm yüklerinin varacağı noktaya nasıl ve ne şekilde ulaşacağının merakı içinde kalıyorsunuz. Yazar, okura hiçbir şey dayatmadan sadece yaşananları kaleme alarak, doğal ve saf olanı, kirlenmemiş ve yozlaşmamış olanı bizlere sunuyor; belki de günümüzde en çok ihtiyaç duyulanların altını çiziyor. Aşka Pervane Ömürler, uzakta olsa da, gözle görülmese de yüreklerle görülen "Karşı Kıyı"nın ışıklarını bizlere ulaştırıyor. Bu roman, yaşanmışlıkların anlamını, tüm ıstırap ve sıkıntılara rağmen insanların gönüllerine ve zihinlerine haykırmak isteyen sessiz bir çığlık...

Bir sabah uyandığında her şeyin değişebileceğini bilen bir adam Ali Eyce. Yazar, polisiye kurgusundaki bu ilk romanında, ikili ilişkiler ağacında insanların birbirlerine hangi koşullarda ve nasıl tutunmaya çalıştıklarını anlatırken, kendini yeniden vareden ve her seferinde daha da güçlenen bir kadının hikayesiyle çıkar karşımıza. Ali Eyce’nin nefesinde ansızın bir ayna odayı ikiye böler ve siz, bir insanın hangi koşullarda cinayet işleyebileceğini sorgularken bulursunuz kendinizi. Her şey yolunda giderken kim bir sabah katil olarak uyanmayı düşünür ki? Ruhunuzun derinliklerine inin bakalım, sizin kırmızı çizgileriniz geçildiğinde ne olur? -Cihat Kemal Pehlivanoğlu-