Mona Kitap

Hayatın çeşitli kesitlerinde muhakkak karşılaşmışsındır. Olumsuz bakışta ve olumsuz bilgilere şartlanmış insanlar, genellikle olumsuz şeyler yaşar ya da yaşadıklarını olumsuz hale dönüştürür. Oysa sen gördüğün her şeyin Rabb’inin esma ve sıfat tecellileri olduğunu, buraya ilahi hakikatini gerçekleştirmek, tekâmül etmek ve kendini dönüştürmek üzere gönderildiğini, tüm bunların aslında bir eğitim olduğunu fark edip bu ilimle davranırsan; bil ki görüp deneyimlediklerin değişecek ve dönüşecektir. “Allah kulunun zannı üzeredir” demek, “sen ‘zan’ yani ‘bilincini’ dönüştürürsen hayat içinde yaşadıkların da ekranına düşenler de dönüşecek” demektir.

Hazırsan başlıyoruz. Artık dön... Kendine...

“Her vefa-t bir vefa borcudur.”

-Deniz Erten

Avukat Ayşegül Mermer, tamamen gerçek olaylardan yola çıkarak, kahramanların da izniyle, mesleki ve duygusal hayatında kendisinde iz bırakan boşanma ve velayet davalarını anlatıyor! Ayrılırken Tanışalım boşanma kavramının hukuki ve duygusal sonuçlarını sadece eşlerin açısından değil çocukların masum gözlerinden yansıtmayı da hedefledi. Bu yaşam öyküleri ve vakaları kaleme alırken Mermer sadece mesleğinin penceresinden değil, yeri geldiğinde bir kız çocuğu, yeri geldiğinde kendi ayakları üzerinde durmaya çalışan bir kentli kadın bakış açısıyla değerlendiriyor.

“Tanık olduğum bende derin izler bırakan hikâyeler raflardaki tozlu dosyalarda kapanıp gidemezdi. Her biri birer hayat dersi olan bu hikâyeleri okuyucularımla paylaşmalıydım. Her çiftin yaşadığı basit ama evlilikte yıkıcı fay hatları oluşturan bu detayları okurken ‘son bir şans daha’ diye düşünmenize yardımcı olması dileğiyle...”

İnsan... İnsan arayış demektir. Yolcu demektir... “Çokluğunu” bulmak için “yokluğunu” arar bu hayat yolculuğunda... Ve o, tüm hayatı boyunca hayallerini dışarıda zannederken karşılaştığı acılarda da aldığı yaralarda da başka bir istikamete değil aslında hakiki kendine, “öz”üne yolculuk ettiğini fark eder bir gün. Hayallerinin, özlemlerinin ve herkesin peşinde olduğu Kafdağı’nın ardındaki o meşhur “hazine”nin izini sürerken, aslında aşılması gereken tek Kafdağı’nın kendi nefsi olduğunu fark eder. İşte bu yolda ilerlerken insan, onu bekleyen Hazinenin Sahibinin, ona “kelam”ıyla, “elçi”leriyle İşaretler bıraktığını görmeye başlar. Ve her şeyin onun için çok önceden büyük bir sevgi ve şefkatle hazırlanmış ve düşünülmüş olduğunu...

Eğer ki inşa ettikleriniz sarsılıyorsa... Eğer ki hayatınızdan vazgeçilmez sandıklarınız uzaklaşıyor, kayıp sandıklarınız artıyorsa... Bilin ki aslınıza Hicret’tesiniz; giden herkes ve her şey, sizin Hazinenin Tek Sahibi Allah’a, kanatlanıp uçmanıza yük olan ağırlıklardır. Bırakın gitsinler... Rüzgar ve ruh birbirine benzer. Eğer kendinizi O’nun nefesine, ruhuna bırakırsanız O size yeni kanatlar verir ve kanatlarınız altındaki rüzgar olur. Çünkü O’nun her şeye gücü yeter...

Bedenimde nar
Ruhumdaysa yar var
Bana burası yeryüzü diyorlar
Oysaki her yer Yar-yüzü
Bilmiyorlar...

Atilla’nın belinde rahmetli babasından kalan Sig Sauer, arkasında pişmanlıkları ve aklında ise güzel bir kadın; Azin vardır. Genç adam kendisini bir piramidin tam ortasında hissetmektedir. Öyle bir yerdir ki burası, pislik aşağı akar, servet ise yukarı çıkar. Kimse tepeden başlayamaz.

Herkes en dipten, arkasında kanlı adımlar bırakarak, aheste aheste tırmanır yukarıya. Bir çeşit yarış gibidir aslında. Öyle bir piramitti ki burası, tırmananlar hiçe sayar sevdiklerini, bedenini, servetini ve umudunu. Ve sonra, yalnızca bir avuç insan oturur en tepeye… Bunu başarabilenlere de büyük bir hakikat, bir dilim pişmanlık ve bir parça bahane altın tepside sunulur. Bahane ezelden beri aynıdır, başka bir şans tanımaz ki bize hayat! Başka çareleri de yoktur; ya en tepeye ulaşacak ya da tırmanırken kayıp düşeceklerdir.

Oysa Atilla en başından beri başka bir yol seçmişti: piramidi tam ortasından yıkmak!

Her insan Esmaü’l Hüsna’nın güzel isimlerinin bütünü olarak dünya hayatına gelir. Onların izindeki hayatı sürer; fakat “değerlendirebilme” potansiyeli ölçüsünde harekete geçer. Birey yaratılışı gereği eylemlerinde seçim şansına sahiptir! İyi ya da kötü yoktur!

İnsan, Esmaü’l Hüsna bütünlüğünü her zaman ve her koşulda tecrübe eder.

Astrolog Güçlü Metin, burçların gezegensel açılarına uygun olarak, 2019 yılının her ayı için esma önerileri veriyor. Dolunay, Yeni Ay gibi güçlü günler ve Merkür retrosu, Satürn transiti, Uranüs’ün Boğa burcuna geçişi gibi test edici etkilerin olduğu yeni yılda, astrolojik bilgilerle verilen esmaları arzu ettiğiniz kadar söyleyerek, yaşamınıza pozitif etkileri çekebilirsiniz.

“Ben bu koca dünyada sevecek birini arayan küçük bir kızım sadece.”

- Marilyn Monroe

İstanbul’da doğup büyüyen Maya bir psikiyatristtir. Yağmurlu bir günde tanışacağı ruhsal bir rehber onun dingin ama kırgın günlerine bir güneş gibi doğar. Adya’nın “Kimi acılar kemiklerini dahi terk etmez, tıpkı tuzun denizi bırakmaması gibi... Korkularını, üzüntü ya da endişelerini bırakabilmen, içsel huzura ulaşabilmen için geçmiş yaşamlarını işte bu yüzden öğrenmeli, bilmelisin. Zamanda yolculuk etmek olağanüstüdür. Seni oluşturan milyarlarca hücrenin neden meydana geldiğini düşündün mü hiç?” sorusuyla başladıkları seanslarda genç kadının olaylara bakışı değişmeye başlayacaktır. Bu süreçte karşısına çıkan rakamlar, semboller, okuduğu kitabın bir satırı, izlediği bir film veya şarkıyla ruhsal kimliğinin peşine düşer. Maya, Marilyn Monroe’yla ne kadar çok ortak noktası olduğunu gördüğünde ise yaşadığı tesadüflerin arkasında yatan denklemleri çözmeye çoktan karar vermiştir!

İnsan... İnsan arayış demektir. Yolcu demektir... “Çokluğunu” bulmak için “yokluğunu” arar bu hayat yolculuğunda... Ve o, tüm hayatı boyunca hayallerini dışarıda zannederken karşılaştığı acılarda da aldığı yaralarda da başka bir istikamete değil aslında hakiki kendine, “öz”üne yolculuk ettiğini fark eder bir gün. Hayallerinin, özlemlerinin ve herkesin peşinde olduğu Kafdağı’nın ardındaki o meşhur “hazine”nin izini sürerken, aslında aşılması gereken tek Kafdağı’nın kendi nefsi olduğunu fark eder. İşte bu yolda ilerlerken insan, onu bekleyen Hazinenin Sahibinin, ona “kelam”ıyla, “elçi”leriyle İşaretler bıraktığını görmeye başlar. Ve her şeyin onun için çok önceden büyük bir sevgi ve şefkatle hazırlanmış ve düşünülmüş olduğunu...

Eğer ki inşa ettikleriniz sarsılıyorsa... Eğer ki hayatınızdan vazgeçilmez sandıklarınız uzaklaşıyor, kayıp sandıklarınız artıyorsa... Bilin ki aslınıza Hicret’tesiniz; giden herkes ve her şey, sizin Hazinenin Tek Sahibİ Allah’a, kanatlanıp uçmanıza yük olan ağırlıklardır. Bırakın gitsinler... Rüzgâr ve ruh birbirine benzer. Eğer kendinizi O’nun nefesine, ruhuna bırakırsanız O size yeni kanatlar verir ve kanatlarınız altındaki rüzgâr olur. Çünkü O’nun her şeye gücü yeter...

Bedenimde nâr

Ruhumdaysa yâr var

Bana burası yeryüzü diyorlar

Oysaki her yer YÂR-yüzü

Bilmiyorlar...

Yüzüme karşı söylemeseniz de arkamdan fısıldaşmalarınızı duyuyorum ve hissediyorum. Sizin gibiyim oysaki; bakın iki gözüm var, iki ayaklı bir insanım. Bunlardan biri eksik olsa da sizin gibiyim. Çünkü ben insanım. Kiminizin ailesi beni deli gibi görüyor. Kimi de bana bulaşıcı hastalığım varmış gibi davranıyor, tuttuğum kapı kolunu bile tutmuyor. Aynı sınıfın içinde sizinle köşe kapmaca oynuyoruz. Dilinizin söylemeye varmadığını gözleriniz anlatıyor bana. Oysa ben anlıyorum ve renklerden moru seçiyorum. Epilepsim size bulaşmaz. Deli de değilim. Kaçmanıza gerek yok. Sadece hastayım. Tıpkı sizin grip olmanız gibi. Tıpkı sizin düşmeniz gibi. Kalp kırıklarımı sizden saklıyorum. Sessiz sinema gibiyim bu sınıfta. Mor; çünkü ben yalnızım ama buradayım.

“Eğer günahlarından ders çıkarıp onları ‘iyiliğe’ dönüştürmeyi, hissettiğin pişmanlık ve vicdan azabının yangınında ruhunu güzelleştirme arzusu ile tekâmülünü gerçekleştirmeyi başarabilirsen, işte o zaman kişiye ‘günahkar’ denilmesinin arkasındaki ‘gizli Rahmet’i de anlarsın… Günahından ‘kar’ edene ‘günah-kar’ denir. Günah-kar günahlarından dolayı aczini görüp boyun eğmeyi, ‘yokluğu’ yaşamış; Rabb’ine karşı duyduğu utanç ile varoluş amacını gerçekleştirme peşine düşmeyi öğrenmiş, hatalarını ve isyanlarını ilahî hakikatini aşikar etmek için ‘bir dönüşüm vesilesi’ kılmış kişidir.”

Misafir’in sözleri bütün hücrelerimi adeta yakmıştı. Günah-kar… Günahlarından dolayı duyduğu “samimi” utancı ve pişmanlığıyla Rabb’inin affı ve merhameti sayesinde “kar” edip temizlenmiş, böylece de yüceltilmiş ruh… Aman Ya Rabbî! Bu ne muhteşem bir açıklamaydı…

Misafir üzüntülü bir sesle şöyle söyledi: “Allah’ı takdir edemediler… O’nun kadrini, kıymetini gereği gibi bilemediler...”

İçimi derin bir utanç kapladı... Derin bir vicdan azabı...
Usulca, “Ve ma kaderullahe hakka kadrihî...” dedim.
Gözlerime baktı: “Allah’ı takdir edemediniz…”

Selin, kadının içindeki tutunamayan... Toplumun istediği benimsediği kadındır. Bir milletvekili olan kocasının, Charlie Chaplin gibi dans etmesini arzular, ama Ankara’nın yoğun siyasi gündeminde Boran’ın romantizme ayıracak vakti yoktur. Yağmurlu geçişler, karların pisliği, güneşin kırgın kızgınlığı ama en çok da “tutunamamak” onun sağlığını ve evliliğini tehdit etmeye başladığında, bir değişim yapma zamanı geldiğini hisseder.

“Sevginin, aşkın tadına yeniden bakmalı, ahlak sorununu Selin’e bırakmalıydım. İnsan olarak çok eksiğim vardı. Her şey yarım bırakılmıştı hayatımda; çocukluk, ergenlik, gençlik, evlilik, annelik... Ama ben bütün bu olanları hayra yorulan bir rüya gibi gördüm.”

Selin, hayata yeniden başka türlü karışmaya hazırdır. Bir hesaplaşmadır bu. İlk iş olarak yalnız kendisine ait bir evi olmasına ve içini mahremiyetiyle döşemeye karar verecektir.

Şükran Kozalı, yeni romanında Türk edebiyatının ölümsüz klasiği Tutunamayanlar’dan ilham alarak odalarda sıkışmış, nefes alamayan kadınlar gerçeğine okurunu tanıklık ettiriyor.

Şu anda bu kitabı elinde tutuyorsan, ilk adımı attın demektir. Endişelerinden kurtulmayı, enerji vampirlerini hayatından çıkarmayı, hayır diyebilmeyi öğrenmeyi, parayı kendine çekmeyi, hayatın planına teslim olmayı, affetmenin gücünü keşfetmeyi, kafanı değiştirmeyi ve en önemlisi artık mutlu bir “sen” olmayı istiyorsan doğru adrestesin! O halde sayfaları arala ve mutluluğu içeri al... Hep aradığın ve bir türlü bulamadığın o eksik parçaları artık tamamlama zamanı.

Ben yaptım, sen de yapabilirsin.

Şükret. Affet. Mutlu ol. Mutlu et.

Saba Tümer’in hayatını nasıl bir “farkındalık” yolculuğuna dönüştürdüğünü okurken; ekranlardaki o şen kahkahasının ardında yaşadığı acılarla hüzünlenecek, ani tepkilerine onunla beraber gülecek, samimiyetle paylaştığı deneyimlerinde kendi hayatınızdan pek çok benzerlik bulacaksınız.

“Olan hayırlıdır...”

Genç kadına Tahran’dan Avrupa’ya doğru yola çıkmadan önce bir emanet verilmiş; içinde bir mektup ve bir kol saati olabileceği söylenmiştir. Bu paket uzun zamandır Paris’te yaşayan Anahita’ya verilecektir. Genç kadın üstünde Farsça el yazısıyla “Anahita’ya” yazan, taş fıskiyeli, gül kokulu evde yıllardır saklanan zarfa dokunur, koklar ama açmaz. Zira bazı mektupların nasıl hüzün ve keder gizlediğini iyi bilecek kadar vatan hasreti çekmiştir. Anahita’yla buluşmaları ise her ikisi için de yaşamlarında bir dönüm noktası olacak, geçmişin gölgelerinden çıkan hikâyelerle yüzleşmeleri gerekecektir.

“Ben çocukluğumu, o gençliğini bağrına bastı, bize yabancı bir kentin uyumaya hazırlanan gözlerinin önünde.Yürüdük sonra ayrı yollara doğru. Birkaç adımda bir durup arkamıza bakarak, bir elin parmağı kadar olsa bile hayatta kalanlardan biri olduğumuza dua ederek, baktık birbirimize, bir sokağın bir köşesini dönene değin, baktık...”

“Yaklaşık altmış yıl önce Yusuf Ziya Ortaç’ın  Portreler kitabını okurken hayatımızda yer alan insanların tanımlanmasına ilişkin edebi maharetin hayranlığını yaşamıştım. Yıllar sonra çok genç ama ustalığa doğru hızla varmayı meslek edinmiş genç bir yazarın yaşamındaki insanları tanımlayan edebi çalışmasını okudum ve çok etkilendim.

Genç yazarımız Dicle Keskinoğlu, yaşamında yer alan ve iz bırakan aile büyüklerini, akrabalarını, arkadaşlarını, çevresindeki yakınlarını, dostlarını ve sanatçıları anlatırken hatıra edebiyatının fevkalade değerli bir örneğini yaratmış. Anlatılanların hepsi, gerçek hayatın kahramanları olarak canlılıklarını hemen sergiliyorlar. Taze Başlangıç romanını okurken hayranlık davet eden bir teşhis ve tarif isabetini fark ediyorsunuz. Edebi anlamda tam kararında ifade bütünlüğü dediğimiz mahareti içten içe takdir ediyor ve mutlu oluyorsunuz…”

- Yılmaz Karakoyunlu

Ne acımasız ne bencilim değil mi?
Patlama 2: Sana sahip olmak uğruna
Belki de tüketmek pınarlarını yaptığım
Bilmesem nasıl bir yüreğin olduğunu
Hiç düşünmem
Geçirirdim pençelerimi en derin yaralarına
Ama öyle güzel, öyle çocuk ki yüreğin
Seni sana bırakmamak olacak en büyük günah

Ve biz
Yeryüzünün yarım kalmış hikayeleriyiz seninle Tüm vedaların adıyla.

 Bir kadın ve bir erkek... Bir kış gecesinde, kaderlerinin yıllar öncesinden düğümlendiği Büyükada’daki otelin farklı odalarında yağmurun sesini dinlemektedirler. Kadın tutkulu, şefkatli ve hassastır. Erkek bencildir, haindir. O güzel kadını yıllar içinde çok kırmıştır, bilir kendi kabahatlerini... Camların zangır zangır titrediği bu fırtınalı gece, belki de erkeğin son şansı olacaktır. İyi bilir aşkın adaletsizliğini. “Yaşanan hiçbir şeyin kaybolmadığını, ne yaşanmışsa bir yerde saklı durduğunu, bir gün önüne çıkacağını, bundan kaçış olamayacağını...” Adalı Mikail’in Kahvesi’nde oturmuş, “Herkes kendisini aldattığı kadar suçlu!” diye kendi kendine mırıldanırken, çayını içer ve sadece bekler!

Küçük bir Akdeniz şehrinde tuhaf bir cinayet işlenir. Terk edilmiş bir kilisede, ayak bileğinden bağlanıp baş aşağı sarkıtılan, vücudu muntazam olarak tam ortasından ikiye kesilmiş bir ceset bulunur. Kadın Dedektif Melisa gecesini gündüzünü bu işe vermekte, yine de işin içinden çıkamamaktadır. Olay yerinde bırakılan tuhaf nesneler, çivi yazıları cinayete esrarengiz bir hava verdiği gibi, ülkede yaşanan siyasi çekişme sebebiyle bu yazıların çevrilmesi ve nesnelerin uzmanlarca incelenmesi de sürekli engellere takılır. Üstelik dedektifin aşk hayatı da kontrolden çıkmış, sevgilisiyle yaşadıkları bitmeyen öfke ve kıskançlık krizlerinde tükenmiştir. Tam da çaresizlikten pes edeceği anda karşısına çıkan sevimli ve yaşlı bir adam Naki, engin bilgisiyle Melisa’ya çivi yazılarının ve olay yerinde bulunan diğer nesnelerin açıklamasını yaptığında, polis departmanı yeni bir kavramla tanışacaktır: Babil büyüleri!

“Kapının muhafızı! Kapıyı aç girebileyim. Eğer kapıyı açmazsan kıracağım. Onun sürgüsünü parçalayacağım. Çerçevesini kıracağım. Kapıları devireceğim. Ölüleri kaldıracağım; yaşamak için yiyecekler. Ve ölülerin sayısı yaşayanları geçecek.’’

“On üç yaşındaydım ve taş çatlasa 27 kiloydum. Bildiğim tek şey ışığın ve yemeğin olduğu bir yere gitmekti!”

Yeonmi Park, açlığın ve nehirlerde yüzen cesetlerin normal olduğunu sanarak büyüdü. Ancak ülkedeki rejimin baskıları dayanılmaz olmuştu. Babası çalışma kampına düştükten sonra, annesiyle, diktatör Kim Jong Un’dan kaçmak zorunda kaldılar. Sınırı geçtikten sonra ise bambaşka bir kâbus onları beklemekteydi; hayatın çok sert olduğu Çin! İnsan tacirlerinin elinde geçen iki yıldan sonra, Yeonmi ve annesi buz gibi Gobi Çölünü gökteki yıldızları takip ederek geçtiler. Düşledikleri özgürlük değildi; zira onun ne olduğunu bile bilmiyorlardı! Bu kitap, Kuzey Koreli bir kız çocuğunun yaşayabilmek için yaptığı cesur ve yürek burkan seçimlerinin gerçek öyküsüdür. Çocukken tek hayali bir sepet dolusu ekmek olan yazar Yeonmi Park, artık Amerika’da yaşıyor. Tüm dünyada olay olan bu kitap yüzünden Kuzey Kore rejimi tarafından “insan hakları kuklası” olarak itham edilip, ölümle tehdit ediliyor.

 En çok iki şey için minnettarım: Kuzey Kore’de doğduğum için ve Kuzey Kore’den kaçtığım için...”