On8 Kitap

"Cıva gibi, kendi gibi, delidolu bir İstanbullu."

Muhtelif üniversitelere girmiş, devamsızlık yüzünden atılma konusunda tecrübe sahibi olmuştur... Selahattin Hilav sayesinde ya da yüzünden, gazeteciliğe başlamıştır... Enis Batur yüzünden de sinema yazarlığına bulaşmıştır. Caz ve spor yazmaya başlaması, "kendi düşen ağlamaz" deyimini akla getirir. Edebiyat konusunda, kendi kendine bile olsa hep yazardı zaten, o sayılmaz...

Zararsız bir şahıstır. İnsanlarla genelde iyi anlaştığı halde, durmaksızın çalışması yüzünden düpedüz asosyal bir yaratık olup çıkmıştır. Bilgisayar masasının koltuğuna çakılmış gibidir...

Sakar ve unutkandır, sağlığına dikkat etmeyi (nedense) ayıp sayar. Bir de, kedileri sever.

Haluk Bilginer, Meral Okay, Ece Ayhan, Tarkan, Tuncel Kurtiz, Mina Urgan, Murathan Mungan, Mehmet Teoman, Ayşe Şasa, Enis Batur, Cem Karaca, Hrant Dink, Nükhet Ruacan, Jak Deleon, Osman Şahin, Şakir Eczacıbaşı... Kiminin çırağı oldu, kimiyle omuz omuza yürüdü, kimiyle eşsiz anlar paylaştı... Duygular, heyecanlar ve yaşanmışlıklar biriktirmiş bir kültür emekçisinin dilinden, tanıdık tanımadık 72 renkli portre!

Yazar, çevirmen, radyo programcısı ve eleştirmen Sevin Okyay, yaşamında iz bırakan dostlarını, çalışma arkadaşlarını ve aile üyelerini samimi ve neşeli üslubuyla anlatıyor. Keskin belleğinden taşan portreler eşliğinde 1980 sonrası İstanbul'un kültür sanat dünyasının sokaklarında dolanıyor, konserlerin, festivallerin ve medyanın koridorlarında yankılanan değişimin sesine kulak veriyor.

"Yetenek ve emekle yoğrulmuş, şarap gibi demlenmiş bir yaşamın, hep coşkun kalan bu benzersiz anıların keyifle okunmasını dileyerek…"

- Müren Beykan

Bu filmi daha önce izlemediniz!

Cam kenarına dizili taburelere tüneyip, bir yandan önümdeki deftere bir gece önce seyrettiğim filmle ilgili notlar alırken, öbür yandan da çaktırmadan, gözucuyla onu izliyordum. Ona karşı hissettiğim şeyin ne olduğunu ya da aşk olup olmadığını anlamaya çalışıyor, ama bir türlü ismini koyamıyordum. Belki de çok fazla yalnızdım ve tutunacak bir duygu arıyordum. Ama aşk dediğin de neydi ki zaten? Sıkıcı hayat içinde açılan küçük bir pencere, zamanı gelmiş bir ihtimal. Şermin'i henüz sevmesem bile, sevebilme hatta âşık olabilme ihtimalim vardı.

Filmlerde repliğinden sıkılan karakterler nereye kaçar? Yaşadığı hayatın senaryosundan daralan, kendinden uzaklaşanlar ne yapar?

Haldun Taner Öykü Ödülü sahibi Neslihan Önderoğlu'nun etkili üslubundan, kurguyla gerçeklik arasında sıkışmış bir sinema öğrencisinin sıradışı hikâyesi… Sinema tarihinin hafızalara kazınan film replikleri ve ölümsüz karakterleri eşliğinde, unutulmaz yönetmenlere göz kırpan roman, sıradan bir Anadolu kentini Hollywood'a dönüştürüyor. İlk satırından itibaren okuru soluksuz bir maceranın içine çeken kitap, bir yandan çok tanıdık bir yandan da hiç alışkın olmadığımız karakterlerle boyutlanıyor.

ON8, Dünya Kadınlar Günü’nü her şeye rağmen yürümeye devam edenlerin romanıyla selamlıyor.

Bazı insanlardan yalnızca uzaklaşmak gerekir.

Şimdi bile çevremde, lisede, her yerde, hayatı benimkinden çok daha kolay olan, benden daha fazla sevilen, bu yüzden aptallıklar yapan kızlar görüyorum... İstedikleri tek şey dikkat çekmek; bunun ne tür bir dikkat olduğunun onlar için pek de önemi yok sanki.

Ben öyle yapmıyorum.

Yine de, elbette, boşluk benim gibi sıcaklığı çok özlemiş insanlarda daha fazla kendini hissettiriyor. Kalpteki delik kocaman. Benim daha da dikkatli olmam gerek.

Joe ve ben ilk kez bakıştığımızda, etkilenen işte bu yanımdı. Sanki biri yarama soğuk pansuman yapıyordu.

Bir yanda ilaçlar, korkular, vazgeçişler; diğer yanda şiddet, öfke ve nefret. Ya av olacaktı ya da avcı. Reva görülene razı değildi. Yumruğunu sıktı, gardını aldı; kaderini kendi yazacaktı.

Fransız gençlik edebiyatının güçlü kalemi Jean-François Chabas, sarsıcı romanıyla ilk kez Türkçe’de! İnsanın ailesini değiştiremese de geleceğini inşa edebildiğini hatırlatan yazar, şiddet sarmalının yıkılabilir olduğuna işaret ediyor.

Aşk, dondurucu bir soğuktur bazen.

Adrian yutkundu.

“Herkes benim bir şey söylememi istiyor, ama ben bir şey söylersem, Stella’nın gideceğini ve onu bir daha, asla göremeyeceğimi düşündüm.”
Biraz sustuktan sonra mırıldanarak devam etti.
“Sonuç olarak, hiçbir şey söylemedim ama yine de her şey bitti. Onu görüyorum, ama yine de ona bir daha asla bakamayacağım. En kötüsü de şu: Böyle bir şey, ancak biri öldüğünde biter ya da senden ayrıldığında. O zaman geçerlidir üzülmek, o zaman hakkın olur buna. Ama biz birlikte bile değildik ki...”

İlk arkadaş, ilk aşk, tatlı bir akıntı gibi. İlk kalp sızısı, soğuk, çok soğuk! Giderek uzayan, uzadıkça yalnızlaştıran bir sızı. Dünyadaki yerini anlamaya çalışan bir gencin, umuda, yaşama ve sevgiye tutunmasının hikâyesi.

Alman yazar Susan Kreller, Alman Gençlik Edebiyatı 2015 En İyi Roman Ödülü’ne değer görülen romanıyla ilk kez Türkçe’de! Bir arkadaşlığın ilk aşka dönüşmesini ve ilk kalp kırıklığını yalın üslubuyla anlatan yazar, yaşıtlarından “farklı” bir gencin hissettikleri eşliğinde, “normal” kavramını tartışmaya açıyor. Araya giren mesafelerin değişik hallerini incelikle işleyen kitap, aşkın soğuk yanıyla tanıştırıyor.

Geçmiş, geleceğindir kimi zaman...

“İnsan hem olduğu yeri sevip hem de niye gitmek ister?”

“Çünkü gençsin ve görmek, tanımak, istiyorsun.”

Bir süre bakışlarını ufuk çizgisine dikti Kubilay Bey. “Hayat...” dedi sonra. “İnsan gençken merak ediyor. Kocaman bir dünya var ve onu bilmek istiyor.”

“Aslında biraz da korkuyorum,” dedi Bahar.

“Korkun, orada seni nelerin beklediğini bilmemenden. Ama çekiciliği de buradan gelir zaten.”

“O zaman...”

“O zaman gitmeli!” dedi Kubilay Bey, işaretparmağıyla denizi göstererek. “Gitmezsen aklın hep orada olur.”

Usulca akan zamanın, hayata karışmadığı bir kıyı kasabası. Kaçmış, saklanmış, vazgeçmiş, kabullenmiş insanlar. Bir gençler telaşlıydı, bir de kuşlar. Bahar’a gelen mesaj, sakin suları dalgalandırdı. Yaşamın peşinden koşarken elini kim tutacaktı?

Ödüllü şair ve yazar Çiğdem Sezer, göç etmiş bir ailenin ekseninde, günümüz Türkiye’sine odaklanıyor. İncelikli şiir dilini romanlarına taşıyan yazar, genç kalplere ve hayallere özenle dokunuyor. Hayatlarına yön vermeye çalışan dört gencin yaşadıklarını, umutlarını, karşılaştıkları sorunları dillendiren roman, cesareti ve her şeye rağmen devam etmeyi anımsatıyor.

Gecenin içinde düşünürken, denizin keskin soluk alıp verişlerini çok net duyabiliyor. Yatağına uzanıp yine sıkı sıkı gözlerini yumuyor.

Işığı olsa küçük yeşil defterine bir şeyler yazardı. Beceriksizce sıralanırdı sözcükleri, biliyordu, sonradan utanıp sayfayı koparır atardı. Defterde nefret ettiği sözcüklerin bir listesini tutuyor. İlki “keder” sözcüğü. Melodisinden bile nefret ediyor. Tam iyileşmemiş, küçük bir yarayı anımsatıyor ona. Hiçbir sınırı olmayan o duyguyu asla kapsamıyor bu sözcük. Devasa bir kümülüs gibi kabarıp yükseliyor bu duygu. Onu kasvetli ve esrarlı biçimde sarıyor.

Ölçtü, biçti, kendini kendine teğelledi... Kalbindeki büyük boşluğa sürüklenen Rose’un kaderi, geçmişini var etmeye çalışan Pearl’le düğümlendi. Haftalardır hazırlandıkları, renkli ışıklarla aydınlanan o gece, geleceklerini bir kostüm gibi üstlerine geçirecekti...

Dünya çapında tanınan yazar Karen Foxlee, ödüllü gençlik romanıyla ilk kez Türkçe’de! Geçmişin izlerini sürerken geleceğe bambaşka gözlerle bakan iki genç kızın hikâyesini, polisiye tadında anlatan roman, kusursuz kurgusu, katmanlı olay örgüsü ve ilginç karakterleriyle her yaştan okurun ilgisini çekecek nitelikte. Tropik ormanın kıyısında, cennet gibi yerdeki, küçük bir kasabada Hasat Geçidi’ne hazırlanan gençlerin duygusal yolculuklarını gizem ve macera unsurlarıyla harmanlayan yazar, yarattığı beklenmedik sonla nefes kesiyor.

Dile ulaşamayan sözcükler, dönüşen yaşamlar...

Saliha bütün gece yatağında oturup, hafızasını zorlayarak kendisine ait bir sır aradı. Yıllarca aklının batağında gömülü kalmış bir giz, başına gelmiş bir felaket, kimsenin bilmediği bir hastalık, işlediği bir suç... Onu diğerlerinden farklı yapacak bir şey.

Zihninin derinliklerinden böyle bir şey bulup çıkarsa, ertesi gün gidip Miran’ın oturduğu taburenin önünde duracak ve aynen onun yaptığını yapacaktı.
Bak, diyecekti, benim de yüreğimi sana açacağım bir meselem var.

Ama olmadı. Ne kadar zorladıysa da o güne kadarki hayatına dair bir şey bulamadı.

Dünyanın uğultusu, merkezden uzaklaşanların içinde yankılanıyordu. Uykuları bölen bir sessizlikte olup bitiyordu her şey. Sabırla bekleyenler, çekip gidenler, geride kalanlar ve yollara düşenler. Bir tek ay şahitti, bir de Saliha...

Çağdaş edebiyatımızın üretken yazarlarından Neslihan Önderoğlu, birbirine dolanan yaşamlara ve görünmeyen yaralara dokunuyor. Hem çok farklı hem de benzer yaşamlar süren gençlerin duygu dünyalarını ve gelecek kaygılarını anlatan yazar, günümüz Türkiye’sini resimliyor. İlk satırından itibaren merak uyandıran roman, konusu, kurgusu ve diliyle her yaştan okurda iz bırakacak güçte.

Konuşmak için cesarete ihtiyacı vardı...

Marga dilini ısırıyor. O kadar çok sorusu var ki, ama soracak kimsesi yok... Herkesin canı yanıyor mu? Bu normal mi? Tüm sevgililer aynı mı? Çok mu hızlı gidiyor? Aptalın biri mi? Yoksa yeterince yetişkin mi değil? Böyle kasılmasına neden olan korku mu? Hamile kalma korkusu ya da yetememe korkusu mu? Neden bazen... iğreniyor? Ramiro yatakta her şeyin özgürlük olduğunu söylüyor. Ve bir çift, canı ne isterse onu yapabilirmiş. Önemli olan iyi zaman geçirmekmiş. Ve sınırları keşfetmek. Ve...

Sorular dağıttı toz pembe bulutları. Bir yanılsamayı rafa kaldırdı. Ramiro’yu seviyordu, Ramiro da onu… Öyle miydi? Korkuyordu.

Çağdaş İspanyol edebiyatının en çok okunan, çok ödüllü yazarı Jordi Sierra i Fabra’nın başyapıtı Türkçe’de! Dünyanın her yerinde toplumsal bir sorun haline gelen kadına yönelik şiddeti gençlerin dilinden aktaran yazar, aşkı ve kıskançlığı sorguluyor. Gerçeği, halının altına süpürmeyip gösteren, kırılan kolu yen içinde bırakmayan roman, bir ilişkiyi ilmek ilmek söküyor, güçlü ve epik anlatımıyla gençlerin sessiz çığlığı oluyor.

Hayat yalnızlıklardan oluşur...

Sonuçta öğretmenler Uranüs’ten gelmedi. Onlar da insan. Onlar da mutlu olmak istiyor. Aşkı onlar da merak ediyor.

Merak etmeseler dizi seyretmezlerdi. Ama seyrediyorlar. Kendi aralarında konuşurlarken duyuyorum. Sürekli olarak dizi karakterlerini ya da evlilik programlarındaki tipleri çekiştiriyorlar.

Herkes mutlu olmak istiyorsa, neden peki bu ikiyüzlülük?

Neden sanki mutluluk ya da aşk ya da dostluk hiç derdimiz değilmiş, tüm derdimiz hücrelerdeki mitokondri, lizozom ve plastitlermiş gibi davranmak zorundayız? Neden kurbağanın solunum sistemini öğrenmek zorundayız?

Anlaşılır şey değil!

Ne okul arkadaşları ne de ailesiyle aidiyet bağı kurabiliyordu. Düşle gerçek arasında, bir başka gezegende yaşıyordu. Fırtınalar koparmak isterken sessiz, varlığını hissettirmek isterken görünmez, sevilmek isterken hırçın...

Çağdaş edebiyatımızın dikkati çeken yazarlarından Neslihan Acu, ilk gençlik romanında yalnızların dilinden konuşuyor. Sistemin hoyratça kenara ittiği gençleri, özenli dokunuşlar ve etkileyici ifadelerle sarmalayan yazar, başrolü hak edene veriyor. İlkgençliğin doğal hüzünlerini, dış etkenleri ve gelecek kaygısını anlatıyor. Yaşamın sert köşelerini, törpüleme gereksinimi duymadan, tüm gerçekliğiyle gözler önüne seren roman, körpe hayallerle umudu büyütüyor.

Bekleyiş, tekinsiz bir yolculuktur bazen...

Başparmağının tırnağını kapağın içine ittirdi ve madalyon açılıverdi. Bir kadın... Bir kadının fotoğrafı... Kadın gülmüyor ama sanki bakmıyor da, görmüyor da... Kadın, Özlem’in avucunun içinde.

Dünyadaki hiçbir gidiş seninki kadar acı bir kalış yaşatmayacak bana anne...

Özlem’in dizleri artık bedenini taşıyamıyordu; yere çöktü. Gözyaşlarını durduramıyordu. Kendine sarılıp ağlamak, kendini kucaklamak istiyordu.
Kovdum seni anne!

Onun adı, Bayan X’in var oluşu, annesinin de yok oluşu anlamına geliyordu. Kilitli kapılarını açabilen bir tek “Duygu” vardı. Kaygan zeminde dönüş yoktu; birbirine dolanan hayaller ya kördüğüm olacak ya da umudu diriltecekti...

Gazeteci yazar Sibel Oral’ın ilk kez 2006 yılında yayımlanan romanı Beni Beklerken, tamamen gözden geçirilmiş ve yenilenmiş baskısıyla ON8‘de. Günümüz Türkiye’sinde yaşayan iki genç kızın kendini bulma çırpınışlarını ele alan kitap, insanın kendiyle ve yaşadığı toplumla tanışma sürecindeki hesaplaşmalarını lirik bir anlatımla işliyor. Ebeveyn davranış ve tutumlarının, hayat yolculuğunun başındaki kalplerde yarattığı hisleri de aktaran yazar, gençlere kendi dillerinden sesleniyor. Arka planda çalan müzik, yaşanılan onca şeye ritim tutarken, sessiz bir kedi de satır aralarında dolaşıyor...

Ahmet Büke’den yeni “Sosyal Ayrıntılar”!

Aşklara meftun, hikayelerden mecnun bir mahalle...

İki şey bizi hayatta tutar: Tokluk ve kararında hararet. Ben bunlara basarak suyun üstünde kaldım. Onların kökleri de bu iki ihtiyardaydı. İhtiyar diyorum ama yaşlılık halinin bir evre olduğunu büyüyünce anladım.

Çocukken, ben dahil herkesin ihtiyar olduğunu düşünüyordum: Dedem, babaannem, enginarlar, kediler, yıldızlar, güzel havalar ve arsız soğuklar hep yaşlıydı benim için. Sonra fark ettim ki, anneler ve babalar genç de oluyormuş aslında.

Ölüm normalde daha geç gelen bir şeymiş. Oysa bizim evde hemen erişebileceğimiz yerdeydi.

Zor günler için anılar biriktirmeyi küçüklükte öğrenen bir genç, Arap Hatçam Teyze, Berber Kâzım, gelip geçenler, konup göçenler... Öyküden öyküye atlanan bu mahallede, çatılar içine çöker, öyküler lodos yer ve hatta, klarnet bir dünyayı yıkabilir!

Çağdaş edebiyatımızın öykü anlatıcısı Ahmet Büke’nin, ON8 Blog’daki “Sosyal Ayrıntılar Ansiklopedisi” adlı köşesinde her pazartesi yazdığı öyküler, ikinci kez kitaba dönüştü. Dünya Kitap 2015 Yılın Telif Kitabı Ödülü’nü kazanan İnsan Kendine De İyi Gelir ile başlayan yolculuk, Gizli Sevenler Cemiyeti’yle devam ediyor. Birbirinden komik, hüzünlü, tuhaf, hatta gerçekötesi, 24 öykünün derlenmesiyle hazırlanan seçki, yarayı da dermanı da içinde barındırıyor.

Ben giyinip evden çıkacağım. Bir apartman kapısının önüne geleceğim, durup önce apartmanın ismine, sonra zillere bakacağım. Zildeki bir isim hoşuma gidecek, hemen oracıkta zahmetsizce sokağının, apartmanının adını, daire numarasını zarfın üstüne yazacağım. Sonrasında, derhal oradan uzaklaşacağım. Postaneye gidip Şef’ten –postanenin şefi, eski ahbap, uzun hikaye– mektubumu postalamasını rica edeceğim. Platonik posta! Yapacağım şey bu.

On dokuz yaşındaydı ve insanlardan kopmuştu. Ne buluşmak istiyordu onlarla, ne de karşılaşmak. Konuşup yanlış anlaşılmaktansa, yazının güvenli ritmini tercih etti. Kapısını kapadı, kalbini açtı. Böyle böyle başladı mektup yazmaya. Kimseye söyleyemediklerini herkese anlattı. Günlerce, haftalarca, aylarca... Ve sonunda, hiç beklemediği birine yakalandı!..

Gözlem gücünün yansıdığı kitaplarıyla sevilen İrem Uşar’ın ilk kez 2008’de yayımlanan romanı, gözden geçirilmiş baskısıyla ON8’de. Bir gencin yaşamındaki özel bir döneme, onun saklanmak ve erişmek, silikleşmek ve görünür olmak arasındaki gelgitine tanıklık eden Ben Ayrıkotu, gerçeklik ve hayal dünyası arasında usulca geziniyor. İnsanın karmaşık duygu durumlarını, iç hesaplaşmalarını ustalıkla çözen romana İstanbul’un birbirinden farklı ve özel mekânları ev sahipliği yapıyor. Ödüllü çocuk kitaplarının yazarı İrem Uşar, genç ve samimi üslubuyla her yaştan okuru kucaklıyor.

Ahmet Büke’nin “Sosyal Ayrıntılar Ansiklopedisi çıktı!
Hakikatin Z. Hali”ni anlatan öyküler!

Gece, Hatçam Teyze’yi eve bırakırken omuzuma dokundu.
“Evlatçım, mesarif dediydim ama benim param buğdaylara yetti,” dedi.
“Biliyorum Hatçam Teyze,” dedim. “Canın sağ olsun.”

Ertesi sabah yine gün doğmadan uyandım. Yan komşu Türkan Şoray’lı bir film açmış, sesleri bana kadar geliyor. Şöyle dizlerimi yokladım. Her zamanki ağrı gitmiş gibi geldi bana.

“Acaba cemre dizlerime de düşmüş müdür?” dedim.
İşte insan böyledir. Bile bile aldanmayı iyi bilir.
Ama insan kendine de iyi gelir...

Ana babasız, aile büyükleriyle kalmış bir çocuk... Mahallenin Arap Hatçam Teyze, Bakkal Nihat, Berber Kâzım gibi hayli garip, pek müstesna karakterleri... Toplumsal tarihimizin acı tatlı anılarına takılan bir kişisel tarihin izinde öykü öykü saat kaç!..

Çağdaş edebiyatımızın öykü anlatıcısı Ahmet Büke, ON8 Blog’daki “Sosyal Ayrıntılar Ansiklopedisi”nde bir yıl boyunca her hafta öykü yazdı. Karakterlerin öyküden öyküye atladığı bir seçki, yeni öykülerle bir araya geldi. Ödüllü öykücü Ahmet Büke, Mevzumuz Derin’in ardından ON8’deki ikinci kitabı İnsan Kendine De İyi Gelir’de, yatay zamanların derinlikli ayrıntılarıyla hem acıtıyor, hem de kırılgan ruhlara şifa oluyor.

Biri olmadığında, diğerinin anlamı kalmıyordu…

Hepimizin aşkın ağına düşmemiz, aşık olmaya bu denli ihtiyaç duymamız ya da sevdiğimizi sandığımız kişiye bir şeyler vermeyi beceremememiz, sence de garip değil mi?

“Aşık olma”nın ne demek olduğunu bilmiyor olmama karşın hem de. Bunun, bu mide bulandıran tahammülsüzlükle, karışık duygularla, doyurulamaz arzularla bir ilintisi yoktur diye umuyorum. Yüce dağların tepelerinde dolaşmaktan hiç hoşlanmıyorum. Önce göklere dokun, sonra en aşağı, cehennemin dibine kadar in. Buruk bir tadı var, mutluluğa hiç benzemiyor.

Aralarındaki mesafe ne kadar kısalırsa kısalsın, ikisi de ayın iki farklı yüzünde yaşıyorlardı. Bianca ve Manuel. Biri aydınlıkta, diğeri karanlıkta. Birinin yakınlaşması, diğerinin ziyanı demekti. Ama biri olmadığında, diğerinin de anlamı kalmıyordu. Karşılıklı besledikleri bu aşkın bir yarını olabilir miydi? Tutkuyla arzuladıkları yarınlar, neyin ve kimlerin uğruna yaşanacaktı?..

Ailevi sorunlar, geçmişin travmaları, hayallerle gerçeklerin amansız savaşı, iki genci de öngörmedikleri bir cenderenin içine itmişti. Şiddetin ve adaletsizliğin farklı cümleler kurduğu hayatlarında, yalnızca resim ve müzik ikisine de aynı şeyleri söyler, tutkularını ortak bir dilde doğrular, çıkmazların ötesini görmelerini sağlar gibiydi. Yine de yarınları belirsiz, bugünleriyse son derece tekinsizdi... İtalya’nın genç kalemi Manuela Salvi, suç dünyasında iki gencin masumiyetini ve aşkın yaşanabilirliğini sorguluyor.

Okurla yazar arasında, tutku dolu bir yolculuk…

Hep birlikte bekledik. Ellerim, Paul Michel’le görüşmemin engellenebileceği korkusuyla terden sırılsıklam olmuştu. Durgun, esintisiz havada ve yapay ışık altında oturup lekeli spor ayakkabılarımı izleyerek, kendimi sefaletin kollarına bıraktım. Sonra bir mucize oldu. Bir el usulca omuzuma dokundu. Başımı kaldırdım ve Paul Michel’in bana hınzırca sırıttığını gördüm; dünkü bembeyaz önlüklü hemşire de hemen arkasında duruyordu.

1997 Dillons İlk Roman Ödülü

1997 McKitterick Ödülü

Her şey bir doktora teziyle başladı. Öğrencinin, Fransız yazar Paul Michel üzerine hazırladığı tez, alelade bir akademik çalışmadan farksızdı. Cambridge Üniversite Kütüphanesi’nin tozlu rafları, profesörlerin bıkkın bakışları, metinlerin alışıldık incelemelerinden örülü bir yolda, anlamlar ve çağrışımlar arasında ilerliyordu.
Şikayeti de yoktu, heyecanı da.

Oysa, birileri bu heyecanı fazlasıyla duyuyordu. Öğrenci, satırların ardındaki kişiye dokunmak üzere olduğunun ve benzerini tatmadığı duygulara doğru sürüklendiğinin farkında değildi... İngiliz yazar Patricia Duncker, metinle çıkılan özgün yolculuğun ve okurla yazar arasındaki saklı tutkunun izini sürdüğü ödüllü romanıyla ilk kez Türkçe’de.

Onun gittiği yönü hiçbir pusula gösteremezdi…

Sis kalınlaştı ve ben kör oldum. Ayaklarımın altında ezilen karın gıcırtısını duyuyordum; körük gibi soluğumu, rüzgarın ıslığını... Vücudumdaki tüm kıl, tüy  adına ne varsa hepsini ayaklandıran hırıltıyı... Çok yakınımdaydı. Belki az sonra nefesini ensemde duyacağım. Durdum. Beş santim ötesini görebilsem keşke. Şalı sıyırdım, elime doladım. İşe yarayacağından değil, kendimi teselli etmek için. Dönüp durmaktan ayağımın altında bir çukur oluşmuştu. Aman ne iyi! Kendi mezarımı kazıyorum.

Adsız bir “gezgin” o. Yolu kesişenler, sert mizaçlı bir kadın olarak hatırlıyor onu. Ne nereden geldiğini biliyorlar, ne de nereye gittiğini. Niçin yollarda olduğu bile meçhul. Can yoldaşı motosikletiyle kilometreleri aşarken, birilerinden kaçıyor. Kendince dağıtır göründüğü adaletin tek tanığı ise, katettiği yollar. Derken, bir akşam konaklayabileceği bir yer ararken, o garip köye varıyor. Ve yalnızca bir geceliğine misafir olacağını sandığı o garip eve...

Yola ilk ne zaman çıkmıştı? Neydi beklentisi? Kaçıyor muydu sadece? Arıyor muydu yoksa? Bu gizemli ve hayati yolculuktan alıkonmamak, bu sorulardan bile önemliydi... Hayalle gerçek arasına zardan bir duvar ören gizemli kurguların yazarı Sevgi Saygı’nın ilk romanı Gezgin, aynı zamanda yazarın Peri Efsa’dan sonra ON8’de yayımlanan ikinci kitabı. Saygı, bu kitabında okuru ser verip sır vermeyen bir kadının, bir “gezgin”in motosikletiyle, derin sessizliklerde, sarsıcı bir yolculuğa çıkarıyor.