Paradigma Akademi Yayınları

Zafer çok uzun yüzyıllar boyunca, ayakları daha fazla yere basan bir yapıyla kazanılmıştır ‘’Kale’’.

Eğer kazrşınızda bir kale duruyorsa bunu aşmanın sadece üç yolu vardır ; üzerinden altından ya da surlarını yarıp geçmek. Bu açık gerçeği zorlaştırmak içinse devletler, kalelerin etrafına su dolu hendekler ya da dış kale gibi ikinci bir engel koyma yoluna gitmişlerdir. Bu ve benzeri yönleri, ile binlerce yıldır askeri tarihin en çok bahsedilen, ancak ülkemiz açısından en az bilinen ve en az değer bulan yapıları ‘’Kale’’lerdir. Bu kitap, atalarımıza duyduğumuz hayranlığıduygusal boyuttan çıkarıp, belgelerle gerçekçi nedenlere bağlama ve bunu ortaya koyabilme endişesi taşımaktadır.

Elinizde tuttuğunuz kitap, Dünya’da en çok kale bulunan şehir olan Çanakkale özelinde, bu muhteşem yapıların tüm özelliklerini ortaya loyarak, Pers, Yunan, Roma, Bizans, ve Osmanlı, dönemi kalelerinin tüm yönblerini, mimarisini, hedeflerini, hikayelerini ve zaman içerisindeki seyirlerini konu edinen bu alandaki ilk kitaptır.

Bu kitap, olabildiğince tarihsel gerçeklere kaynaklar vasıtası ile sadık kalarak Japon emperyalizmi altında gerçekleşen dil eğitimi ve bunların etkileri üzerine yazılmıştır. Ayrıca, Japon okullarında eğitim görmüş ve hala hayatta olan Taiwan vatandaşları ile de yüz yüze görüşmeler yapma fırsatı bulduk. Bu nedenle, canlı tanıkların kaynak olarak kullanıldığı bir yayın olarak da alanda bir ilk olma niteliği taşımaktadır.

Ülkemizde polisiye öykü yazanların sayısı ise geçmişten günümüze çok azdı. Gerçi, Türkiye’de polisiyenin uzun yıllar edebiyattan sayılmadığını, hor görüldüğünü de biliyoruz. Zaman zaman kimi nitelikli yapıtlar üretilse de gerçek anlamda bir “Türk Polisiyesi” 1990’lara kadar var olmadı. Çok sevilmesine ve okunmasına rağmen, yazarlarımızın büyük bölümü polisiyeye karşı soğuk ve mesafeli kaldılar. 1990’lardan sonra polisiyenin Türkiye’de nitelik ve nicelik olarak ciddi bir yükseliş trendine girmesiyle, polisiye kurgular üreten yeni yazarlar ortaya çıktı. Kitapçıların raflarında boy boy yerli polisiye romanlar belirdi. Ancak polisiye öykü yazanların sayısı hâlâ parmakla gösterilecek kadar azdı.

Elinizde tuttuğunuz bu kitap, birbirlerini neredeyse hiç tanımayan ancak tek gayeleri yerli polisiye olan insanların, şahsıma verdiği cesaret ile oluşturuldu. Edebiyat dünyasındaki mücadelemde, yeni kurulan bir yayınevi olan Paradigma Polisiye’de üstlendiğim Genel Yayın Editörlüğü görevimde bana destek çıkan tüm yazar dostlarıma sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum.

Polisiye – Sizlerle– değerlidir…

İçimde bir ürperti hissediyorum bu sıralar. Doğru bildiğim yanlışlarımın karşıma çıkıp, dönülmez bir hatanın mümessili olacağımı öngörmeme rağmen ısrar edeceğimi hissediyorum. Ama bir ses duyuyorum ve ikna ediyorum beni. Kaybedecek bir şeyi olmayan ben, kumar masasında kartları dağıtıyorum.

Alan araştırması esnasında Çanakkale il merkezi de dâhil olmak üzere Biga, Çan, Bayramiç, Yenice, Ezine, Ayvacık, Lâpseki, Eceabat ve Gelibolu ilçelerinde ve örneklem olarak buralara bağlı seçilen köy ve beldelerde derlemeler yapılmıştır. Kaynak kişi seçiminde yerleşim yerinin coğrafi konumu, kaynak kişilerin kültürel alt kimliklerinin (Yörük, Manav, Muhacir, Tahtacı vb.) çeşitliliği, geleneği yaşatma ve aktarma becerisi gibi bir dizi ölçüte bağlı kalınmıştır. Ayrıca bilgisine başvurulan 140 kaynak kişinin yaşı, cinsiyeti, mesleği, eğitimi vb. özelliklerinin çeşitli olmasına dikkat edilmiştir.

Evrenin yüce efendisi Zeus!

Eğdi başını bulutların arasından, yeryüzüne baktı. Aşağıda yeryüzünde, Priamos’un kutsal kenti Troya yanıyor, bütün erkekleri öldürülmüş ve ince belli kadınlarını paylaşıyordu, Akhalı savaşçılar, kendi aralarında zar atarak… ve iki damla yaş süzülüyordu, ölümsüz Zeus’un kocaman gözlerinden…

Hatırladığım olaylar gelip gidiyordu. Her şey bir sis perdesinin altına gizlenmişti. Bazı şeyleri anımsayamıyordum artık… Rüyaydım sanki… Sisli bir havada bir hayli kürek çekildikten sonra açıkta bizi bekleyen küçük buharlı tekneye kapağı atabildik. Biz ne yaptık ve niçin bu gemideydim. Başımdan aldığım kurşun yarasından dolayı iyice kendimden geçmişim, nesneleri çift görmeye başladım, çok fazla kan kaybetmiştim. Bayılmışım...

İbnürrefik Ahmet Nuri Sekizinci, Meşrutiyet döneminin önde gelen tiyatro oyuncularından birisidir. Meşrutiyet döneminde tiyatro kültürünün büyümesinde önemli hizmetlerde bulunmuş ; pekçok adapte ve telif eser ortaya koymuş ve Darülbedayi’de yönetim kurulu üyeliğinde bulunmuştur. 1920’de yayınlanan Aşk-ı Atik 1 perdelik bir komedi, 1928’de yayınlanan Büyük Baba 2 perdelik dramdır.

Bu çalışma ile ulusal literatürde daha önce çalışılmamış olan toplumsal cinsiyet perspektifinin Türkiye’deki afet yönetimine dair mevcut eylem planı ve politikalarına ne düzeyde entegre edilmiş olduğu belirlenmektedir. Bu belirleme ile sorun tanımlamada, gündem belirlemede ve politika oluşturmada cinsiyet farklılığına dikkat çekilmesi sağlanmakta ve bu konuda yerel literatür oluşturulmasına katkı sunulmaktadır.

Eskilerin ‘Galat- Meşhur’ dediği bir terim vardır. Çok yaygın olarak kullanılsa da doğru olmayan deyimleri tanımlar. Daha çok günlük hayatta veya argoda kullanılan ‘kısa kes, Aydın havası olsun !’ (doğrusu Aydın abası olsun !’ gibi.

Canlılar dünyasında, özellikle hayvanlar için de birçok yaygın bilinen ama gerçekleri yansıtmayan deyimler, inanışlar, hurafeler ve şehir efsaneleri vardır. Kötü ve yanlış tanınmaları, yılanlar, kertenkeleler, akrepler ve daha birçok hayvanın öldürülmeleriyle dahi sonuçlanabilmektedir. Hazırlanan bu kitap ile toplumumuzda yanlış bilginin önüne geçilmesi, canlıların doğru tanınıp korunması amaçlanmıştır.

21. yüzyılın ilk çeyreğini yaşadığımız Dünya'da işletmelerin başarılı olmasında ve sürekliliğinin sağlanmasında insan kaynakları yönetimi (İKY) büyük önem arz etmektedir. İKY'ne önem veren ve söz konusu fonksiyonları şirketlerinde uygulayan yöneticiler çalışanların mutlu olmasına ve firmanın başarısını katkı sağlamaktadır.

Yapısalcılığın aşıldığı bir dönemde olduğumuz söylenir. Bu, bir yönüyle doğrudur: Artık –hem dünyada hem de bizde- yapısalcı araştırmalar yerine belli tematik çalışmalara büyük bir rağbetin; özellikle de Doğu ile Batı, kadın ile erkek veya insan ile çevre arasındaki ilişkiler üzerine gelişen devasa söylem analizi çabasının gittikçe artan ağırlığı yadsınamaz. Fakat bir yönüyle de yanlıştır: Yapısalcılığın ruhunun her ne kadar askıya alındığı bir çağda olsak da yine –zaman zaman- söz konusu kuramın (veya kuramlar bütününün) kavramlarıyla konuşur, analizlere girişir ve hatta –Derrida’nın postyapısalcılık kuramını oluştururken de gördüğümüz gibi- çeşitli kuramsal temellendirmelerde bulunuruz. Çünkü yapısalcılık, günümüzde hâlâ üzerinde durulan ve gerek felsefe gerekse de bilim alanında ana akım uğraş noktalarından birini temsil eden dil-gerçeklik diyalektiği üzerine ilk dikkati çekmiş kuramsal bakışı temsil eder. Haliyle de yapısalcılığı anlamadan bugünkü başat felsefi veya sosyal bilim alanlarından herhangi birine ait kuramları anlamak mümkün olmaz.

Temeli vatan sevgisine dayanan, hedefi tam bağımsızlık olan ve ulus egemenliğine dayanan yeni Türkiye Devleti zorlu ama emin adımlarla aşama aşama sabırla kuruldu. Önce halk ikna edildi. Erzurum ve Sivas Kongreleri toplandı. Sonra ulusal hedef açıklandı.“Misak-ı Millî”. Mustafa Kemal’in direktifleri doğrultusunda hazırlanan Misak-ı Millî’de O’nun bağımsızlık anlayışı en güzel ifadesini buldu. Mustafa Kemal’e göre tam bağımsızlığı sağlamak ulusla birlikte onunla el ele gerçekleştirilebilirdi. Bunun göstergesi, her konunun tartışıldığı, her türlü kararın alındığı Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin kurulmasıdır. Her hareketi ulus adına yapacak onun adına karar verecek ve “Hâkimiyet kayıtsız şartsız milletindir” şiarını benimseyen Türkiye Büyük Millet Meclisi, 23 Nisan 1920’de toplandı.

Kendi bilincine varmış olduğu için güçsüzlüğünü ve varoluşunun sınırlarını algılamaktadır. Kendi sonunu yani ölümü gözünün önüne getirmektedir… İnsan varoluş sorununu kendi başına çözmek zorunda olan ve bu sorundan kaçamayan tek hayvandır. Usunu doğanın ve kendi kendisinin efendisi oluncaya değin geliştirmeyi sürdürmesi gerekir. Onu yola çıktığı noktadan ileri götüren şey varoluşundaki çelişkidir […] İnsan kendisine kendisinin varoluşunun anlamını hesabını vermek zorundadır (Fromm, 1998: 51).