Paradigma Akademi Yayınları

Zafer çok uzun yüzyıllar boyunca, ayakları daha fazla yere basan bir yapıyla kazanılmıştır ‘’Kale’’.

Eğer kazrşınızda bir kale duruyorsa bunu aşmanın sadece üç yolu vardır ; üzerinden altından ya da surlarını yarıp geçmek. Bu açık gerçeği zorlaştırmak içinse devletler, kalelerin etrafına su dolu hendekler ya da dış kale gibi ikinci bir engel koyma yoluna gitmişlerdir. Bu ve benzeri yönleri, ile binlerce yıldır askeri tarihin en çok bahsedilen, ancak ülkemiz açısından en az bilinen ve en az değer bulan yapıları ‘’Kale’’lerdir. Bu kitap, atalarımıza duyduğumuz hayranlığıduygusal boyuttan çıkarıp, belgelerle gerçekçi nedenlere bağlama ve bunu ortaya koyabilme endişesi taşımaktadır.

Elinizde tuttuğunuz kitap, Dünya’da en çok kale bulunan şehir olan Çanakkale özelinde, bu muhteşem yapıların tüm özelliklerini ortaya loyarak, Pers, Yunan, Roma, Bizans, ve Osmanlı, dönemi kalelerinin tüm yönblerini, mimarisini, hedeflerini, hikayelerini ve zaman içerisindeki seyirlerini konu edinen bu alandaki ilk kitaptır.

Bu kitap, olabildiğince tarihsel gerçeklere kaynaklar vasıtası ile sadık kalarak Japon emperyalizmi altında gerçekleşen dil eğitimi ve bunların etkileri üzerine yazılmıştır. Ayrıca, Japon okullarında eğitim görmüş ve hala hayatta olan Taiwan vatandaşları ile de yüz yüze görüşmeler yapma fırsatı bulduk. Bu nedenle, canlı tanıkların kaynak olarak kullanıldığı bir yayın olarak da alanda bir ilk olma niteliği taşımaktadır.

Ülkemizde polisiye öykü yazanların sayısı ise geçmişten günümüze çok azdı. Gerçi, Türkiye’de polisiyenin uzun yıllar edebiyattan sayılmadığını, hor görüldüğünü de biliyoruz. Zaman zaman kimi nitelikli yapıtlar üretilse de gerçek anlamda bir “Türk Polisiyesi” 1990’lara kadar var olmadı. Çok sevilmesine ve okunmasına rağmen, yazarlarımızın büyük bölümü polisiyeye karşı soğuk ve mesafeli kaldılar. 1990’lardan sonra polisiyenin Türkiye’de nitelik ve nicelik olarak ciddi bir yükseliş trendine girmesiyle, polisiye kurgular üreten yeni yazarlar ortaya çıktı. Kitapçıların raflarında boy boy yerli polisiye romanlar belirdi. Ancak polisiye öykü yazanların sayısı hâlâ parmakla gösterilecek kadar azdı.

Elinizde tuttuğunuz bu kitap, birbirlerini neredeyse hiç tanımayan ancak tek gayeleri yerli polisiye olan insanların, şahsıma verdiği cesaret ile oluşturuldu. Edebiyat dünyasındaki mücadelemde, yeni kurulan bir yayınevi olan Paradigma Polisiye’de üstlendiğim Genel Yayın Editörlüğü görevimde bana destek çıkan tüm yazar dostlarıma sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum.

Polisiye – Sizlerle– değerlidir…

İçimde bir ürperti hissediyorum bu sıralar. Doğru bildiğim yanlışlarımın karşıma çıkıp, dönülmez bir hatanın mümessili olacağımı öngörmeme rağmen ısrar edeceğimi hissediyorum. Ama bir ses duyuyorum ve ikna ediyorum beni. Kaybedecek bir şeyi olmayan ben, kumar masasında kartları dağıtıyorum.

Alan araştırması esnasında Çanakkale il merkezi de dâhil olmak üzere Biga, Çan, Bayramiç, Yenice, Ezine, Ayvacık, Lâpseki, Eceabat ve Gelibolu ilçelerinde ve örneklem olarak buralara bağlı seçilen köy ve beldelerde derlemeler yapılmıştır. Kaynak kişi seçiminde yerleşim yerinin coğrafi konumu, kaynak kişilerin kültürel alt kimliklerinin (Yörük, Manav, Muhacir, Tahtacı vb.) çeşitliliği, geleneği yaşatma ve aktarma becerisi gibi bir dizi ölçüte bağlı kalınmıştır. Ayrıca bilgisine başvurulan 140 kaynak kişinin yaşı, cinsiyeti, mesleği, eğitimi vb. özelliklerinin çeşitli olmasına dikkat edilmiştir.

Evrenin yüce efendisi Zeus!

Eğdi başını bulutların arasından, yeryüzüne baktı. Aşağıda yeryüzünde, Priamos’un kutsal kenti Troya yanıyor, bütün erkekleri öldürülmüş ve ince belli kadınlarını paylaşıyordu, Akhalı savaşçılar, kendi aralarında zar atarak… ve iki damla yaş süzülüyordu, ölümsüz Zeus’un kocaman gözlerinden…

Hatırladığım olaylar gelip gidiyordu. Her şey bir sis perdesinin altına gizlenmişti. Bazı şeyleri anımsayamıyordum artık… Rüyaydım sanki… Sisli bir havada bir hayli kürek çekildikten sonra açıkta bizi bekleyen küçük buharlı tekneye kapağı atabildik. Biz ne yaptık ve niçin bu gemideydim. Başımdan aldığım kurşun yarasından dolayı iyice kendimden geçmişim, nesneleri çift görmeye başladım, çok fazla kan kaybetmiştim. Bayılmışım...

Eski zamanlardan birinde, bilge bir adam şöyle demişti:

''Ekinlerimizin yetiştiği toprak gibi, yıldızlardan filizlenir, düşlerimiz de… Hayallerin sisli bahçesi, ölümsüz gökyüzü!..''

Daha sonra astrofizikçi bir bilge de ''Hepimiz aynı yıldız tozlarından varolduk; bu yüzden evrenin her tarafında varoluş birbirine benzer...'' diye seslendi, insanlığa.

“Biz miyiz kurgulayan bu hayatı, yoksa hayat mı kurguluyor bizi?” diye sorgulasak da bilim hammaddesi olmadan, kurgunun hayata geçmediğini çok iyi biliyoruz.