Sufi Kitap

"Tasavvuf, salih amel ve iyi ahlaktır.
Sufi, hiç olandır."

Tasavvuf çalışmalarında dünya çapındaki en yetkin isimlerden biri olan Profesör Annemarie Schimmel, Tasavvuf Notları'nda tasavvuf terminolojisi, seyr u sülûk ve nefis mertebeleri gibi temel konulara kısa bir giriş yapmak isteyenler için tasavvufun gerçekte ne olduğunu ve olmadığını evliya menkıbeleriyle net bir biçimde anlatan bir giriş kitabı sunuyor.

Türkçede ilk kez yayımlanan Tasavvuf Notları, tasavvufî hakikatlerin özünü, bu geleneğin İslam tarihindeki gelişim ve değişim aşamalarını, tarikatlar ile bu tarikatların ortaya çıkıp yayıldığı bölgeleri dâhil ederek net bir şekilde açıklıyor. Halihazırda tasavvufla ilgilenenler için de bilinmeyen detaylardan bahseden ve ufak hatırlatmalar yapan bir el kitabına dönüşüyor.

Hürmet edilen yer mânâsına gelen harem, yeryüzünde üç beldeyi ifade eder: Mekke-i Mükerreme, Medîne-i Münevvere ve Kudüs-i Şerîf. Mekke, Allah’ın haremidir ve Allah’ın koruması altındadır. Medîne, Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem’in haremidir ve bu şerefli toprak da Allah’ın hıfz u himâyesi altındadır. Mekke ve Medîne’ye uzanan eller Allah’ın kudret eliyle kırılır. Kudüs ise ümmet-i Muhammed’in haremidir, bu emâneti korumak, ümmet-i Muhammed’in üzerine vecîbedir. Ona uzanan eller, Allah’ın kulları vâsıtasıyla kırılır.

Mi’râc-ı Nebî makamı Kudüs, Allah Teâlâ’nın nazlı bir kulu gibidir. Kendisine sahip çıkanı da, sırtını döneni de bilir, şehâdet eder. Bu mukaddes topraklara ihanet edeni unutmaz. Oraya hizmet edenler ise tarih boyunca dâima âbâd olmuşlardır.

Keşkül dergisi, Kudüs’ün şehâdetine mazhar olabilmek ümidiyle 46. sayısını ümmet-i Muhammed’in haremi olan Kudüs’e ayırdı.

Kudüs, kudsiyyet, Allah Teâlâ’nın el-Kuddûs esmâsı, Kudüslü sûfîler, Minberin ruhu: Kudüs Fâtihi Selâhaddîn Eyyûbî, Gerçeklerin hakîkat’e temas ettiği hatt-ı hudud: mukaddesat, Müslümanların ahvâli Kudüs’ün hali, Kudüs vakıfları, Kudüs’te bir vakıf zâviye: Ebû Medyen el-Ğavs Zâviyesi, Osmanlı İdâresinde Kudüs, Kudüs surresi, Klasik Edebiyatımızda Kudüs ve Kudüs konulu fezâilnâmeler, Mescid-i Aksâ ve Kubbetü’s-Sahrâ kitâbeleri derginin konu başlıklarından sadece bazıları.

Kıymetli yazıların pek çok san’at eseriyle ziynetlendirildiği Keşkül’ün 46. sayısı, Harem Kudüs ve Mukaddesat başlıkları üzerinden okuyucusunu Kudüs’e âgâh eyliyor.

Bu kitap, Hz. Mevlana'nın "Attar yedi aşk şehrini dolaştı, bizse hâlâ bir küçük sokağın başındayız!" diyerek övdüğü bir İslam sûfi-şairinin şaheseridir. Bu eser, yine Hz. Mevlana'nın, "Ben söz söylemede Şeyh Attar'ın kulu kölesiyim! Ey dost, her ne söyledimse onu Attâr'dan duymuşum!" dediği bir üstadın kaleminden çıkmadır.

Gülşen-i Raz'ın yazarı Şebüsterî, "Yüzlerce yıl geçer de Attâr gibi bir şair gelmez!" der. Hüsn-ü Aşk'ın yazarı, dahî şairimiz Şeyh Galib de ilhamını Attâr'dan aldığını söyler.

Hz. Attar, bu eseri yazmak için şairliğini bir araya getirerek tasavvuf edebiyatında yepyeni bir çığır açtı.

Batı dillerinin hemen hemen hepsine defalarca tercüme edilen, dünyanın pek çok diline aktarılan ve bütün insanlığa seslenen bu eser, herkesi etkileyen kendine özgü çok çarpıcı bir özelliğe sahiptir. Dünyanın seçkin aydınlarının sık sık göz atmak ihtiyacı duydukları bir başucu kitabıdır. Büyük psikolog ve psikiyatristlerin de insan ruh ve karakterini anlamak için kullandıkları bir kaynak eserdir.

Bu kitabın en önemli özelliği, insanı eski hâlinde bırakmaması ve okuyucusunu gönül adamlığı yolunda ilerlemeye yönlendirmesidir.

Aristokrat ve Katolik bir aile içinde yetişti.

Seçkin tabakaya mensup çocukların okuduğu okullarda eğitim gördü.

Profesör oldu. Sorbonne ve Ezher başta olmak üzere birçok ülkenin pek çok üniversitesinde dersler, konferanslar verdi.

Fransa’nın dünya çapında en saygın bilim ve araştırma kurumu, İlmi Araştırmalar Millî Merkezi’nde (CNRS), yönetici ve uzman olarak çalıştı.

Yüzyılımızın en ünlü bilim ve fikir adamlarıyla beraber oldu, onları yakından tanıdı ve kendileriyle ortak çalışmalar yaptı.

Bir gün İkbal’i, onun aracılığıyla da Mevlana’yı keşfetti.

O ikisi sayesinde İslam’a kavuşunca araştırıcı, sorgulayıcı ruhu nihayet süküna erdi.

Bu kitapta o değerli Hanımefendi’nin gerçeği arayışı anlatılıyor. Heyecan verici bu serüven boyunca yaşadığı dikkate değer olaylar, tartışmalar, düşünen bir beynin soruları, tereddütleri, şüpheleri kendi ağzından soru cevap şeklinde aktarılıyor.

Gerçek anlamda bir şaheser olan Fîhi Mâ Fîh, Hz. Mevlâna’nın çeşitli ortamlardaki konuşma ve sohbetlerinden, ayrıca kendisine sorulan sorulara verdiği cevaplardan oluşan gerçek bir maneviyat ve irfan hazinesidir.

İngilizcesi, Almancası ve Fransızcasıyla Batılı düşünürleri, Mesnevî kadar derinden etkileyen Fîhi Mâ Fîh pek çok kişinin İslâm’a ısınmasına ve hidayetine vesile olmuş ve olmaya da devam ediyor.

Bu kitap, bizim yeterince bilip takdir edemediğimiz eşsiz klasiklerimizin en başta gelenlerindendir.

Önsözde yazılanlara göz atan bir okuyucu, Fîhi Mâ Fîh’i neden kitaplığında bulundurması ve dönüp dönüp okuması gereken ölümsüz bir eser olduğunu görecektir.

Bu eseri okuyup da anlatılanların içinde kendisinden mutlaka bir şeyler bulmayan tek kişi gösterilemez. Çünkü sevgi ve dostluk bütün insanların ortak duygusudur. İlk insandan son insana kadar, dünyada aşkı az ya da çok tatmayan, o yüzden acılar içinde kıvranmayan birinin çıkmış olması mümkün değildir. 

Aşık ile sevgili arasında yaşanan acı tatlı bütün olup bitenler hakkında bilgi veren satırları okurken zaman zaman kendinizden bahsedildiğini hissedeceksiniz. Öte yandan dostlar, ahbaplar ve arkadaşlardan söz edildiği kısımlarda da, dost görünüp sizin yüzünüze gülen, arkanızdansa kuyunuzu kazmaya çalışan ikiyüzlü tanıdıklarınızla bu eserde sık sık karşılaşacaksınız. 

Bir bakıma da bu eser tam bir öğütler kitabı, ders alınması gereken bir ibretler demetidir. Ayrıca bu eser tarih sosyolojisi, Endülüs’te yaşanan olaylar, o dönemin toplum yapısı, sosyal yaşantısı gibi konularda da eşi benzeri bulunmaz bir kaynaktır.

Kurtuba’ya Ağıt:

Eserin ek bölümünde, kaybolmuşken sonradan bir İspanyol araştırmacı tarafından bulunan İbn Hazm’ın güzelim şehir Kurtuba’ya, kaybedilen diyar Endülüs’e yazdığı yürek yakan bir ağıt bulunuyor.

Elinizdeki kitap; Yenâbîu’l-mevedde, mezheben Hanefȋ, meşreben Nakşî-Melâmî Seyyid Süleyman Belhî tarafından kaleme alınmıştır.

“De ki: Ben buna mukabil sizden akrabama meveddet beslemek dışında bir karşılık istemiyorum” âyeti gereğince, Efendimiz’in Ehl-i Beyti’ne muhabbet; Ümmet-i Muhammed’in gönüllerinde ma’kes bulmuş ve bulmaya da devam etmektedir. Hz. Peygamber’in taht-ı terbiyesinde yetişen ve iltifatına mazhar olan Hamse-i Âl-i Abâ ve onların neslinden gelen imâmlar, mü’minler için sadece gönül aydınlığı değildir. Efendimiz’in onların ilim, ahlâk ve irfânlarına dâir beyânları, Ehl-i Beyt-i Mustafâ’nın dînî hayatın bütün vechelerinde numûne-i imtisâl olduklarını ortaya koymaktadır. Ancak tarih içinde ümmetin içine düştüğü siyâsî kargaşa beraberinde zuhura gelen itikâdî tartışmalar, Kur’ân ve Sünnet ile teyîd edilmiş bu hakikatin üzerine bir sis perdesi çekmiştir. İfrad ve tefrid noktasında hareket eden yaklaşımlar neticesinde ise Ehl-i Beyt’in tefsir, hadis, tasavvuf ve hatta fıkıh gibi ilimlere kaynaklığı da yeterince tetkîk edilememiştir.

Şeyh Belhî ise, Ehl-i Beyt’e meveddeti ve bunun gereğini ilmî usullerle araştırmaya dayalı olarak tesbit etmeyi hedeflemiş; Ehl-i Beyt’in  fazilet ve menkıbelerini, Ehl-i sünnet ve’l-cemaatin itimat ettiği kaynaklardan derleyerek bir eser telif etmiştir.

Müellifin yöntem ve üslûbu, Ehl-i Beyt’e meveddet ve onlara tâbîliğin, bütün müslümanların müşterek buluşma noktası olduğunu bir kez daha gözler önüne sermektedir. Bu inançla; Yenâbîu’l-mevedde adlı bu önemli eserin, Delilleriyle Ehl-i Beyt’e Meveddet başlığı altında Arapça’dan Türkçe’ye tercüme edilerek okuyucumuzla buluşması hedeflenmiştir. 

Sevenlerini ateşten hıfz eden Fâtımatü’z-Zehrâ’ya; mü’min ile münâfığı tefrîk eden Aliyyü’l-Murtazâ’ya; iki fırkayı sulh eden Hasanü’l-Müctebâ’ya; hakîkat yoluna can fedâ eden Hüseyin-i Şehîd-i Kerbelâ’ya salât ü selâm olsun.

"Aşk, tasavvufun özüdür ve aşkın mekânı kalptir."

 Tasavvufun ele aldığı en önemli kavramlardan olan kalp, nefs ve ruh; günümüz psikoloji ekollerinin en önemlilerinden olan benötesi psikolojinin kurucusu Prof. Dr. Robert Frager'ın kaleminden meraklısıyla buluşuyor. Kalbin arındırılmasını, nefsin terbiye edilmesini ve ruhun tekâmülünü esas alarak bu üç kavramı çeşitli evliya menkıbeleri, hikâyeler, anekdotlar ve ilahiler eşliğinde, birer gelişim haritası sunarak aktaran bu eser, bölüm sonlarında okuruna sunduğu çeşitli gelişim egzersizleri ile de yirmi birinci yüzyılda manevî açlık içinde bulunan ruhlara seslenmeye çalışıyor. 

Birçok mürşid-i kâmilin, dervişin ve mutasavvıfın üzerinde en çok durduğu kavram olan "aşk" kapsamında şekillenen Kalp, Nefs ve Ruh: Tasavvuf Psikolojisinde Gelişim, Denge ve Uyum, aşkın neşet ettiği merci olan kalbin katmanlarını, bu katmanların tasavvuftaki seyr ü sülûk ile aşılan nefsin yedi mertebesinde hangi kısımlara tekabül ettiğinin derûnî boyutlarını detaylı bir şekilde ele alarak, günümüzde eksikliği duyulan manevî rehberliği vurguluyor. 

“Ben ancak güzel ahlakı tamamlamak üzere gönderildim.”

“Din, güzel ahlaktır.” 

Hz. Muhammed (sav) 
 
Ahlak, insanın temel niteliğidir. Kişilere ve toplumlara değer kazandıran; onları güvenilir, itibarlı ve şerefli kılan güzel ahlaktır. Onun için de güzel ahlak, başlı başına önemli bir değerdir, hatta ibadet kabul edilir.
 
Her toplumun ve kavmin kendine göre bir ahlakı vardır o halde ahlak değişken midir? 
Tasavvuf kültürü ve tarihi alanında önemli bir araştırmacı olan Prof. Dr. Süleyman Uludağ, İslam’da Ahlak ve Ahlak Ekolleri’nde, “Ahlak nedir? Kültürden kültüre göre değişir mi? Tasavvufun ve felsefenin ahlaka bakış açısı nasıldır?” sorularına hem İslamî hem de tasavvufî ve felsefî açıdan cevaplar sunuyor.
 
Ahlakı, toplumu ve insanı inşa eden temel olarak gören Uludağ; adabı, tasavvufî terimle edebi, bu temelin süsü olarak tanımlıyor. İslam ahlakının mahiyeti ve esasları, manevi arınmanın nasıl gerçekleştirilebileceği, felsefî ve tasavvufî bağlamda ahlak öğretilerinin hangi temeller üzerine inşa edildiği gibi konulara ve tüm bunların insan hayatına nasıl yansıdığına dair kuşatıcı bir bakış ortaya koyuyor.

"Allah erlerinin sözleri, tesiri çok kuvvetli bir iksirdir. Bunun sırrı, sözlerinin güzelliği veya konuşma kabiliyetlerinin yüksek oluşunda değil, sözün mahrecinin kalp oluşunda gizlidir. Atâullah İskenderî Hazretleri der ki: 'Her söz bulunduğu kalbin elbisesini giyerek ağızdan çıkar.' İşte bu sebeple 'sohbet' el-Kelâm sıfatında ifnâ olan zâtın yaptığı konuşmaya denir.

Onun ağzından konuşan Allah (c.c.)'tır. Zaten sohbetin sahibi de O'dur.  
Allah erlerinin sohbet meclislerinde müşküller hallolur, sorular cevap bulur. Hatta soru dahi kalmaz. Çünkü ârifler hakîkati târif etmez, nur uyandırırlar, tâliblerin aradıklarını kendilerinin bulmasını sağlarlar. Sorularla gidersin, sorun neydi onu dahi unutursun."

Keşkül dergisinin, 44. sayısında 'sohbet' var. Sohbet makamının insanın kemâline vesile oluşundan Allah ile sohbet olan namaza, Rasûlullah (s.a.s.)'ın özel sohbetinde bulunan Ashâb-ı Suffa'dan âriflerin sohbetine... Mürşid sohbetlerinden, bu sohbetlerden beslenip de bir neslin inşâ'ında söz sahibi olan zâtlara... Sohbetin edeblerinden tekkelerdeki sohbet âdâbına kadar pek çok konuyu Keşkül'ün sayfalarında bulmak mümkün.
“Namazın kazası olur ama sohbetin kazası olmaz” sözünün aslında niçin söylenmiş olduğu da bu sayıda çarpıcı bir şekilde anlatılıyor.

Keşkül dergisinin 44. sayısının yazar ve başlıklarından bazıları ise şöyle: Prof. Dr. Süleyman Uludağ, 'Sohbet Önemi ve Âdâbı'; Mehmed Fatih Çıtlak, 'Sohbet Bir Ciddi İştir'; Prof. Dr. Mustafa Kara, 'Doğumunun 150. yılında Bursa Mısrî Dergâhı Şeyhi Şemseddîn Efendi’nin Bazı Tahmîsleri'; Kemal Sayar, 'Fethi Gemuhluoğlu'nun vefatının 40. sene-i devriyyesi hâtırasına... Ülküye, Vatana, Emânete Sadâkat...'; Gazeteci-Yazar Belkıs Kılıçkaya, 'Abdülazîz Bekkine (k.s.): 'Bu Gençliğin Tenkide Değil Tenvire İhtiyacı Var''; Kemal Sâil, 'Sohbetin Emojisi Olur mu?'; Ayşe Sevim, 'Bizim Medeniyetimiz Sohbet Medeniyetidir'

Muhabbetin yerini alan objektif iletişimin getirdiği felakete de dikkat çekilen Keşkül'ün Sohbet sayısı, birbirini yanlış anlama probleminin ayyuka çıktığı hayatımızda bizlere kıymetli reçeteler sunuyor.

Ümitsizlik diyarına gitme, ümit burada

Karanlıklar diyarına gitme, güneş burada

Gönül seni, gönül ehlinin diyarına

Ten seni, su ve çamur hapsine çeker

O zaman gönüldaşdan gönül gıdası al da

Gönlün gıdalansın

Mevlana

Şafak Yazıları, din, felsefe ve metafizik konular üzerinde yoğunlanmış bir akademisyen olarak tanıdığımız Prof. Dr. Mahmud Erol Kılıç’ın 15 Temmuz hadisesinden gençler arasındaki ahlakî çözüntüye kadar geniş bir yelpazede yazdığı yazılardan oluşuyor.

Yürüttüğü diplomatik görev dolayısıyla İslam dünyasının en ücra köşelerine kadar uzanan yeryüzü seyahatlerinde dünyada olup bitenleri yerinde gözlemleme imkanı bulan Kılıç, gündemde olan toplumsal, siyasal ve dinî konuları sûfî perspektifinden değerlendirirken can alıcı toplumsal yaralara salt güncel politika, istihbarat ve gazetecilik analizleri üzerinden cevap bulmak yerine, Oluş aleminde her olan bitenin kökleri sebepler alemindedir, görüşünün izlerini sürerek sadra şifa çözümler arıyor. İslam tasavvuf geleneğinin kaç asırlık tecrübesine sırtını döndüğü için tefekkür gücünü yitiren ümmetin evlatlarına, günlük olanı yorumlarken de kalıcı esaslardan vazgeçmemeyi, meselelere çözümü taşrada değil içeride aramayı, içeriye dönmeyi hatırlatıyor.

Son yüzyılda Vahhâbîlik, Selefîlik gibi kutsalla irtibatı kalmayan nevzuhur modellerin İslam dünyasını perişan ettiğini düşünen Kılıç, dünyanın sadece siyasi istikrarını değil düşünce dünyasını da alt üst eden emperyalist devletlerin ötekini “köleleştirme” çalışmalarına karşı varlık gösterebilmenin ancak İslâm metafiziğinin zamana, mekâna ve insana  dair yaklaşımları, hikmet, irfan, izan kriterleri esas alınarak ilimde, sanatta, siyasette bir Geleneği olmakla  mümkün olabileceğini iddia ediyor.

Şafak Yazıları’nın, manevî tekamül ve manevî bilgilenme yolunu besleyen damarlarımızdaki tıkanıklıkların açılmasına vesile olması ümidiyle…
 

Dinle sözümü sana direm özge edâdır

Derviş olana lazım olan aşk-ı Hüdâdır

Derviş; istidadı, şevk u zevki ve en önemlisi “izni” varsa nefs mertebelerinde seyreder, terbiye ve tezkiyesini kazanır; ilâhî tecellîlere mazhar olur. Mahlûkatın en şereflisi olduğunun idrakine bireysel tecrübeleriyle varır, daha doğrusu bu yolda cehdeder. Ardından ezkâra, evrada, semâya durur. Hamlıktan pişme, pişmekten de yanma yoluna geçer, halk içinde Hakk ile görüşme olarak tabir edilen “halvet der encümen”i deneyimler ve anlar ki vakit, bu lütufların safâsını sürme vaktidir.

Dervişin Safa Defteri, ömrünü tasavvuf yolunun fakîri olmaya adayan Mim Kemâl Öke’nin Mevlânâ Celâleddin Rûmî Hazretlerinin eserlerini bütüncül bir bakışla, eserlerde üzerinde durulan süreçlere, kavramlara ve yaklaşımlara odaklanarak incelediği “Yedi Meclis”ten oluşmakla birlikte Hz. Mevlânâ’dan bir ilmihal teşkil ediyor. Bu bağlamda, İslam’ın beş şartını, iman esasları ile şer’î açıdan incelerken eserin öz suyunu “sûfî gözüyle şeriat” olarak ortaya koyuyor. 

Tasavvuf bir hal ilmidir ve eşref-i mahlûkat olan insanın Allah tarafından anbean çekip çevrilen kalbine dair bu ilim, yüzyıllar önce Hz. Mevlânâ’ya bahşedilmiştir.

Mim Kemâl Öke, işte bu kalbin merkezi olan İslam’ın beş ana sütununu Hz. Mevlânâ’nın eserlerinden damıttığı zarif ve nüktedan bir üslupla aktarıyor.

Öyleyse bu kitabın –insan kitabının- gönül sayfaları, yukarıdaki niyaz ilâhîsinin izleyen beyitlerinde terennüm edilen semâ-safâ irtibatının günümüzün rasyonalite ve absürtlük karşıtlığıyla kurgulanmış dünyasında, şeriat ve hakikat hasreti çekip marifete vâsıl olmayı dileyen nice kalbe ilham olması niyetiyle açılıyor.

Âşkın nesi var ise Maşuk’a fedadır

Semâ sâfâ , cana şifâ ruha gıdâdır
 

El-Hayy İsminin Tecellisi Olan 'SU'da Hayat Vardır.

Keşkül Dergisi Sayı. 43 Su

“Su, bu asırda petrolden daha önemli olacak. Orta Doğu’daki gelecek savaş politik sebeplerden değil su yüzünden çıkacak”; “Temiz su için amansız rekabet, gelecekte çatışma ve savaş sebebi olabilir.”; “ 21. yüzyılın savaşları su için yapılacak.”
Bunlar dünyayı yönetme hakkını kendinde bulan, türlü oyunlarla kaosa sürükledikleri ülkeleri barış götürüyoruz diye işgal eden, milyonlarca insana zulmedip milyonlarcasını da katleden kirli adamların temsilcilerinin sözleri.

Gelecekte bir su savaşının çıkmasından o kadar endişe etmekteler ki, Suriye'de, Myanmar'da, Irak'ta ve silah zoruyla sömürdükleri, fakir bıraktıkları pek çok ülkede özellikle de Müslümanlara yapılanları göremeyecek kadar meşguller. Afrika'da insanların susuz kalması onların sorunu değil çünkü dünyadaki su kaynakları kendi kendine hızla tükeniyor. Ama gerçek böyle mi?
el-Hayy isminin tecellisi olan suda hayat vardır. Canlı olan su diğer canlıların da canlı olma sebebidir. İslam şehri su ile ayrılmaz bir bütünlük içinde yaşar. Bu şehirdeki su, seküler tasavvurun anladığı mânâda sadece beşerî ihtiyaçları temine yarayan işlevsel bir öğe değildir. Allah’ın lûtfettiği hayatın kaynağı olarak bir inayet-i Hakk ve bir tecellidir aynı zamanda.

Sufiler suyu, Hak’tan akıp gelen feyze, berekete, nimete, ilme, ma'rifete ve kalbin manevi hallerine benzetir ve suyun temizleme özelliğine bilhassa vurgu yaparlar. Su bir şifa kaynağıdır, maneviyat suya sirayet eder. Bu sebeple ki suyun bir hafızasının olduğu ve bilgiyi taşıdığı gerçeği bilim için yenidir, sûfîler için bu, hep bilinen bir gerçek olmuştur. Bu yüzden maddî manevî hastalığı bulunanlar, her dâim mânânın sirâyet ettiği sudan şifâ bulmuştur, bulmaya da devam etmekteler.

Evvelce 16. sayısını da 'Su'ya ayıran Keşkül Dergisi, 43. sayısında da Allah (c.c.)'ın "Su ile her şeye hayat verdik.” buyurarak işaret ettiği 'su'yun deruni manasına doğru yeni bir yolculuğa çıkarıyor okuyucusunu.  
Ecdâdımızın Fahr-i Kainat Efendimiz ve sahabiden tahsil ettiği suya hürmeti, insana ve mahlûkata şefkat şiarıyla Allah (c.c.)'ın rızasını umarak eşsiz hizmetlere dönüştürmeleri bu sayıda etraflıca işlenmiş. Suların Efendisi Zemzem, Peygamberler ve su ile ilgili mucizeleri, Âb-ı Hayat, Sufilerin suya bakışı, Suyun aklı, dervişin zikri, Mimar Sinan Su Yolları, Ayn-ı Zübeyde... Ve Suyun aşkı, Kerbela...   

43. sayının kıymetli yazarlarından Prof. Dr. Sadeddin Ökten'in belirttiği gibi: "İslam tarihinde Evlad-ı Rasul’ü susuz bırakarak bunaltmaya çalışanlar ölümün ve hayatın sadece Rabbü’l-alemin’in elinde olduğunu unutmuş görünüyor. O meydanda susuz kalarak dünya hayatına veda etmiş olanlar, bugün ve eminim ki ilerideki zamanlarda hatıraları ve muhabbetleriyle herkesten daha diri olarak tabe kıyamet yaşayacaklardır."
Daha pek çok güzel konunun işlendiği Keşkül'ün 43 sayısındaki yazarlardan bazıları: Prof. Dr. Sadeddîn Ökten, Prof. Dr. Süleyman Uludağ, Prof. Dr. Mustafa İsmet Uzun, Doç.  Dr. Ahmed Sacid Açıkgözoğlu, Dr. Esra Kırsever, Belkıs Kılıçkaya, Ali Tunç,...

Annemarie Schimmel bir gönül köprüsüdür. Doğu ve Batı arasındaki o köprüde, dallarıyla gökyüzünü kucaklayan; Mevlana Celaleddin-i Rûmi’den Paul Gerhardt’a, Hermann Hesse’den Muhammed İkbal’e, Süleyman Çelebi’den Muhammed Hamidullah'a, Yahya Kemal'den Kâni Karaca ve daha nicelerine dokunan aşinalığıyla her şeye şahit koca bir çınardır. Şark İslam kültürüne duyduğu muhabbet ve iştiyakla birçok çalışmaya imza atmış, bu minvalde sayısız seminer ve konferans vermiştir.

Arapça, Farsça, Urduca, Türkçe ve Fransızcadan tercümeler yapmış, Berlin Üniversitesi’nde İslami araştırmalar sahasında doktorasını tamamlamış, ayrıca uzun yıllar Türkiye’de yaşayarak Ankara İlahiyat Fakültesi’nde Dinler Tarihi derslerine girmiştir.
Schimmel’i ayrıcalıklı kılan şey, çok zor şartlar altında yetişmesi ve aslında bir insan için imkânsız denilebilecek zorluklarla mücadele edebilmesidir. Akademik çalışmalarının ve başarılarının yanı sıra “kendini arayan bir yolcu” olarak tanımlayabileceğimiz Annemarie Schimmel, Doğudan Batıya isimli kitabında bu arayışın samimi öyküsünü anlatır. 

Doğudan Batıya başından sonuna kadar manevi bir arayış, bitmek tükenmek bilmeyen bir okuma serüveni ve musiki ile geçen dopdolu bir ömrün, hem Şark’a hem Garp’a uzanan kuşatıcı bir bakış açısının birinci ağızdan, bizzat Annemarie Schimmel’in dilinden otobiyografik bir anlatısıdır.

“Would you commiserate with a sufferer and share his sorrow?”

Sufism is a long journey through which the wayfarer, the salik in Sufi terminology, passes seven stages of the soul under the guidance of his master, murshid. In Sufi parables, this process is associated with a voyage to which the sailors begin reciting God’s name. The navigation in this work, however, is the one of a boat belongs to the wayfarer who sail to the spiritual waters, towards God, towards Oneness with the Universe.

Through God is the route. To feel Him is the gift, the destination is spirit or the inner man inside the wayfarer. Indeed, the whole voyage is a story of self-realization. This process is strictly adhered to a special form of education, “the education of love”. Here, the dervish is the one who comprehends the inattention he is in and contemplates this journey whose every stop with one beautiful name of God contains the metamorphoses within the spirit.

This intuition acquired via this indispensable guidance within the scope of Qur’an and the teachings of the Prophet Muhammad is precious because of the fact that the twenty-first century man suffers without being aware of what underlying factors reside on the grounds of his woe. Since therefore, such souls become anxious, nervous and burden both themselves and the society they live in. Mevlana Jalaluddin Rumi and Sufism is a book of dialog between the guide and the aspiring disciple in the directions of Mevlana Jalaluddin Rumi’s Masnavi and the teachings of other masters. 

“My son, the wounded gazelles club here is. If you ask for participation, knock the door.”