Ben onun sanki "ağlama duvarıyım." Ne garip! O da benim ağlama duvarım sanki. Ben de hiç kimseyle konuşamadıklarımı onunla konuşuyorum. Ne büyük özgürlük, ne büyük rahatlık bu...
Bütün duvarları yıkıp atmıştık aramızdaki. Kendi kendimize söyleyebildiğimiz her şeyi birbirimize söyleyebiliyorduk. İşte bunu özlüyorum şimdi.
Bu yazılarda, sohbetler, anılar, benim sonradan yaptığım bazı değerlendirmeler içiçe geçmiştir. Attila İlhan’ın ve benim hayatımızda yer etmiş tanıdık yazar, düşünür, sanatçı, politikacı pek çok ünlüye bu yazılarda rastlayabilirsiniz.
İlhan Selçuk, Sevgi Erenerol, Uğur Mumcu, Aziz Abi (Aziz Nesin), Yıldız Sertel, Sina Akşin, Sadi Somuncuoğlu, Sina Aygün, Kemal Özden’den, Ankara günlerinden Sevgi Soysal, Çetin Altan, Hıncal Uluç’a; aile yakınlarından Çolpan İlhan, Sadri Alışık’dan Doğan Koloğlu, Hıfzı Topuz, Ataol Behramoğlu, Doğan Hızlan, Metin Erksan’a ve diğerlerine uzanan geniş yelpaze...
Türkiye 2014’te nasıl bir süreçten geçti? Yarın nasıl bir Türkiye söz konusu olacak? 2014’ün toplumsal olayları ve dış politikası nasıl bir yeniden yapılanma gösteriyor? Sınırlarımız değişiyor mu? Kürdistan tamamlanıyor mu?
Kısa yazılar halinde bu soruların yanıtlarını vermeye çalıştım. Başıma gelen o kadar olaydan sonra bu toplumsal dönüşümün “uygulamadaki yüzünü” yaşamış bir insan olarak düşüncelerimi kaleme aldım.
Yazılarımın büyük bir kısmı gazetelerde yayınlanmış makalelerden oluşuyor. Neden kitaplaştırma ihtiyacını duydum? Yazılar kısa kısa olsa da bir bütünün fotoğrafını tamamlayan bir özellik gösteriyorlar. Lego parçaları gibi bir bütünü oluşturuyorlar. Öte yandan kendimi sınama gereksinimi duydum ve bu nedenle kitaplaştırdım. Öngördüklerim ile meydana gelen fiili gelişmeler arasındaki bağlar da ortaya çıkacaktı doğru ve yanlışlarla. 2014’ün başında yazdıklarım yıl sonunda gerçekleşti mi? 2015’te öngörülerim tuttu mu?
