… babam, tanınmış bilginlerden merhum Hamdan Efendi’nin Fransa’da bulunduğu sırada Cezayir’de Fransızların o zamanlarda kötü yönetimi ile ahali hakkında neden oldukları türlü kötülükler Fransa’da işitildiğinden… yalnız bununla yetinmeyip Arapça ve Fransızca tarihlerine de müracaat olunduğu gibi içindekilerin çoğu eski Cezayirlilerin dilinden güvenlikle işitilmiş ve Fransızlar ile olan savaşta ben de babamla birlikte Cezayir’de bulunup olanların hemen pek çoğunu gözlerimle görmüş ve belleğimde tutmuş olduğumdan, bunların her halde gerçek olduğunu söyleyebilirim.
… yaşanan olayların, yukarıda anlatıldığı şekilde, unutulma köşesinde kalmasına gönlüm razı olmadığından… ben, yani Bursa eski valisi Ali Rıza da haddim olmayarak işte böyle değersiz bir yadigâr hazırlamaya ve yazmaya cesaret ettim.
Hemen Vallah velinimetimiz ve eğitim güneşi El Sultan ibn Sultan “Abdülhamid Han” Efendimiz Hazretleri’nin padişahlıklarını yüce yapsın. Amin!
TÜRKİYE'NİN TEMEL STRATEJİK MESELELERİNİN BİR KISMINI ELE ALAN BU REHBERDE; Enerji, Ortadoğu ve savunma ile ilgili konulara, tarihsel süreç içindeki gelişmelere, kronolojik bilgilere, bunlarla ilgili veri, gösterge ve değerlendirmelere ulaşacaksınız.
Kayınpederi Muhiddin Paşa’nın Osmanlıca kaleme alınmış Yemen Raporu’nu günümüz Türkçesine çeviren Sayın Cahit Kayra raporu şöyle değerlendiriyor:
"İçinde bulunduğumuz dönem Ortadoğu coğrafyasının büyük çalkantılar içinde kaldığı bir dönem. Bu bölge geçmişte, Osmanlı İmparatorluğu’nun egemenliği sırasında, çoğunlukla dışarıdan kışkırtmalarla sürekli iç kaynamalara sahne olmuştur. Bu iç kaynamalardan biri 1904 yılında Yemen’de patlamış, asi kuvvetlerin başındaki İmam Yahya, Osmanlı kuvvetlerini yenerek San’a merkezini ele geçirerek binlerce askeri tutsak etmiştir. Bu facianın sorumlusu olan kumandanlar daha sonra Divan-ı Harbe verilerek cezalandırılmışlardır.
1904 İsyanı sırasında henüz küçük rütbeli bir subay olarak San’a’da bulunan Hasan Muhiddin Bey verilen emir üzerine vaziyeti anlatan bir rapor tanzim etmiştir. Elinizdeki kitapta yayınladığımız bu raporun, o tarihte yapılan yanlışlıkları açıkça, hiçbir şey saklamadangözler önüne sermek ve çözümlemek bakımından özel bir değer taşıdığına inanıyoruz."
Prof. Dr. Mehmet Saray, Ana Hatlarıyla Doğu ve Güneydoğu Anadolu’nun Sorunları ve Çözüm Yolları adlı eseriyle ülkemizin başlıca sorunlarından biri olan Doğu Sorunu’nu mercek altına almakta ve sorunun çözümüne ilişkin olarak tespit ettiği çeşitli çözüm yollarını kamuoyunun ilgisine sunmaktadır.
"Çözüm için söylenecek çok söz olmakla birlikte şu gerçekçi programın uygulanması yeterli olacaktır. Atatürk, Cumhuriyet’i kurduktan sonra bu ülke halkının cehaletten ve fakirlikten kurtulması için büyük mücadele vermişti. Aynı mücadelenin, günün şartlarına göre, bölgede ciddi bir şekilde uygulanması halinde orada yaşayan insanlarımızın dertleri büyük ölçüde halledilecektir. Biraz gecikmiş olsa da devlet, bölgedeki feodal yapıyı, yani Ağalık ve Şeyhlik sistemini ortadan kaldırmalıdır. Hem bölgede, hem de Türkiye çapında bir eğitim seferberliği ilan edip okuma yazma bilmeyen insan bırakmamalıdır. Meslek sahibi olmayan insanlara bir meslek öğretmeli ve onların iş kurmalarına yardımcı olmalıdır. Bölgede ve ülke çapında nüfus programlaması uygulanmalı, birden fazla kadınla yaşayanlara ağır ceza verilmelidir. Devletin resmi dili olan Türkçe herkese iyi öğretilmeli, anadili Türkçe olmayan vatandaşlara da anadillerini unutmamaları için ‘Kardeş Diller’ adı altında resmi kurs veya dil öğretim merkezleri açılmalıdır."
Bu eser, Prof. Dr. Salih Özbaran’ın ülkemizde son sözü "medya"nın söylediği tarih anlayışına ilişkin gözlemlerini içeriyor. Yazar, akademik ortamda üretilen bilgilerin bazı yorumcularca belli kalıplar içinde topluma yansıtılarak piyasanın ve iktidarın beklentilerine uygun olarak yeniden üretimini eleştiriyor. Günümüzün "medya hâkimiyeti altında bulunan tarihçiliği" böylece yüzyıllar içinde geliştirilmiş kurallara ve kavramlara da kaçınılmaz olarak ters düşüyor.
"Çoğu 2008-2010 yıllarında yayınlanmış, ‘medya’nın tarih algılaması ve yaymasına, kimi tarihçi değerlendirmelerine, dolayısıyla anılan sürece tanıklık eden bu derleme 86. doğum yıldönümünde bilge kişi, Türkçe ustası, çağını yakalayan tarihçi Şerafettin Turan’a bir armağandır"
Kasaplık mesleğinin kültürümüz içindeki yerini aktarmak amacıyla hazırlanmış olan Kasap kitabı, ülkemizde bu içerikle yayınlanmış ilk eserdir. Kasap’ta kasaplığın hem halk edebiyatına hem de divan edebiyatına yansıması incelenerek kültürümüzde bir temel faaliyet alanı olan bu meslek tarihî boyutu ve yakın dönem uygulamalarıyla kayıt altına alınmıştır. Aynı zamanda kasaplar ve kasaplık mesleği ile ilgili tarih kayıtları derlenerek bu mesleğin gerektirdiği bilgi ve uygulamalar okuyucuya sunulmuştur. Ayrıca kasaplıkta kullanılan araç ve gereçlerin isimleri belirtilmiş ve tarif edilmiştir. Eserde, bu araç ve gereçlerin resimleri de sunularak kasap dükkânının ve mezbahanın mimari şekline değinilmiş ve kesim biçimi ile ritüelleri anlatılmıştır.
Arı ve Bal kitabı; tarihi süreçler içinde arıcılık, bal, balmumu ile ilgili kayıtları tespit etmek, kültürümüzde etnoğrafik anlamda arıcılıkla ilgili uygulamaları ve arıcılığın gerektirdiği bilgileri, mevsimlere ve zaman dilimlerine göre yapılan işleri belirlemek, arıcılığın araç ve gereçlerini, bal türlerini, arıcılıkla ilgili terminolojiyi ortaya koymak, arı sembolünün ve motifinin tarihçesini açıklamak, Türk halk edebiyatı ve atasözlerinde arı, bal, kovan, petek bağlantılı birikimi incelemek, leksikografik yönden Türkçenin arı ve bal bağlantılı kelime dağarcığını saptamak amacıyla hazırlanmıştır.
Ben onun sanki "ağlama duvarıyım." Ne garip! O da benim ağlama duvarım sanki. Ben de hiç kimseyle konuşamadıklarımı onunla konuşuyorum. Ne büyük özgürlük, ne büyük rahatlık bu...
Bütün duvarları yıkıp atmıştık aramızdaki. Kendi kendimize söyleyebildiğimiz her şeyi birbirimize söyleyebiliyorduk. İşte bunu özlüyorum şimdi.
Bu yazılarda, sohbetler, anılar, benim sonradan yaptığım bazı değerlendirmeler içiçe geçmiştir. Attila İlhan’ın ve benim hayatımızda yer etmiş tanıdık yazar, düşünür, sanatçı, politikacı pek çok ünlüye bu yazılarda rastlayabilirsiniz.
İlhan Selçuk, Sevgi Erenerol, Uğur Mumcu, Aziz Abi (Aziz Nesin), Yıldız Sertel, Sina Akşin, Sadi Somuncuoğlu, Sina Aygün, Kemal Özden’den, Ankara günlerinden Sevgi Soysal, Çetin Altan, Hıncal Uluç’a; aile yakınlarından Çolpan İlhan, Sadri Alışık’dan Doğan Koloğlu, Hıfzı Topuz, Ataol Behramoğlu, Doğan Hızlan, Metin Erksan’a ve diğerlerine uzanan geniş yelpaze...
Dünya; Siyaset, Spor ve Sermaye’nin kurduğu küresel bir imparatorluk tarafından yönetiliyor..!
Bu imparatorlukta futbolcular da modern zaman gladyatörleri...
Küresel Siyaset, Spor, Sermaye imparatorluğu her dönem kendini yeniden doğuruyor...
Hal böyle iken şahit olduğumuz operasyonlar ne ilk ne de son olacağa benziyor...
Ülkenin Siyasetçisinin, Sporcusunun ve Sermayedarının şapkalarını önlerine koyup düşünmelerinin zamanı geldi de geçiyor...
Türkiye’nin bu tür operasyonları artık yaşamaması ya da bu tür operasyonları ülkenin yararına çevirebilmesi için bazı adımların atılması artık şart...
Peki bu adımlar neler olmalı..?
Trablusgarp Osmanlı Devleti’nin Kuzey Afrika’daki son kalesi. 1911 yılında İtalyan saldırısına maruz kaldı ve işgal edildi. Atalarımızın Trablusgarp ile ilgili hatıraları hâlâ zihinlerimizde taptaze durmaktadır. Ancak İtalyan işgalinden tam yüzyıl sonra 2011’de eski Trablusgarp’ın (bugün Libya’nın) yaşadığı olaylar bu hatıralarımızı yeniden canlandırmıştır. Peki 400 yıla yakın Osmanlı hakimiyetinde kalmış olan Libya toprakları hakkında neler biliyoruz? İşte bu soruyu cevaplamak istediğimizde çok sınırlı bilgilere sahip olduğumuz ortaya çıktı. Literatürümüzün bu anlamda oldukça zayıf olduğunu gördüğümüzde kaynak değeri olan elinizdeki bu eseri yayımlayarak işe başlamanın doğru olacağına karar verdik. Osmanlı asırlarında Libyalılar Osmanlıya en çok bağlı kalan millet oldu. Bu bağlılık İtalya’nın işgaline kadar değil, bilakis işgal yıllarından sonra da devam etti. Eserimizin müellifleri gibi pek çok Libyalı, Birinci Dünya Savaşında çeşitli cephelerde ve Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşunda Türk kardeşleri ile dayanışma içinde oldular. Uzun yıllar çeşitli alanlarda sağlanan bu işbirliğinin ve kardeşliğin bundan sonra da devam edeceğinde kuşkumuz bulunmamaktadır.
... Bırakınız buharlıyı, henüz yelkenli gemilerin bile yaygınlaşmadığı bir dönemde her esir edilenin küreğe bağlanması Osmanlı’nın değil, Avrupalıların bir geleneğiydi. Turgut Reis gibi bir amiral bile İtalyanlara esir olduğunda aynı uygulamaya tabi tutulmuştu. Pedro işin bu tarafından bahsetmiyor ancak Türklerin daha insaflı davrandıklarını da saklamıyor: Hıristiyanlara bekçilik etme konusunda Hıristiyan bir esire Türklerden daha çok güvenirler, çünkü Türkler bize onlardan daha merhametli davranırlar... Alçak ve ikiyüzlü olanlardan seçtikleri bu Hıristiyanları, Hıristiyanların başına muhafız yaparlar. Özgür bırakacaklarını da bu muhbirlerden seçerler. Bunlar Türklerden daha acımasız olurlar. Esirler çalışırken onlara sahibinin eşeği gibi davranırlar. 400 yıla yakın süren bu birlikteliği tarihçi Orhan Koloğlu, her üç ülkede yaptığı kaynak çalışmalarını Osmanlı ve Avrupa arşivlerindeki incelemeleriyle zenginleştirerek bu eserde sunmaktadır.
