Zilal

Kime gider bir insan, bir acı ciğerini söküp aldıysa? Annesine mi sevdiğine mi yoksa kardeşlerine mi? Poyraz sevdiğine gitmeyi planlamıştı. İyileşebilirdi belki eğer sevdiği,Poyraz’ın eskiden kardeşim dediği, şimdilerde Poyraz’ı acıya boğmaya yemin etmiş Giray'la gitmeyi tercih etmeseydi. Giray öz kardeşini öldürmüştü Poyraz'ın. Sevdiğinin de onunla gitmeyi tercih etmesi büsbütün karanlığa boğmuştu Poyraz’ı. Karasümen otel zincirlerinin veliahtlığından çıkarıp, acılarını ve hırslarını attığı ve yediği yumrukların arasına gizleyen bir sokak dövüşçüsü yapmıştı onu. Arapçada ‘Gölge’ demek olan ‘Zilâl’ adını vermişlerdi ona. Boğulduğu gölgenin de karanlığın da ta kendisiydi artık. O kadar alışmıştı ki Zilâl olmaya, etrafında onun için çırpınan kim varsa görmüyordu. Etrafındaki her şeyden uzaklaşmayı başarmıştı da beraber büyüdüğü o üç çocuk, ah o üç çocuk asla gitmiyorlardı. Yiğit, Efe, Anıl... Poyraz’dan geriye bir tek bunlar vardı. Bir de Poyraz'ın okulu. Oradan uzaklaşamıyordu. Çünkü okulu bitireceğine dair söz vermişti ölen kardeşine. Poyraz olarak girdiği klinikten Zilâl olarak çıksa bile kardeşine yapabileceği son şey uğruna devam etmişti okuluna. Eskisi gibi değil ama. Yanında sadece üç adam, elinde kara kalemi, önünde kâğıdı.
Konuşmak yerine çiziyordu. Sesi yoktu. Gölgelerin sesi olmazdı zaten. Gölgesine bastırdığı kara kalemiyle beyaz kâğıtlara anlatıyordu sadece. Sırada oturmuş dertleşirken, kâğıdıyla bir kız girdi sınıfa. Sayha, iri gözlü güzel kız. Zilâl’in kâğıtla dans eden kalemi durdu. Bir an ‘Sayha ne demek acaba?” dedi. Ama olmaz, Zilâl kalemiyle dertleşirken kalemi durmaz. Zilâl aslında o an anlamıştı. Ömrünün geri kalanında Sayha’yla sınanacaktı. Bir başka bakıyordu Sayha, bir başka gülüyordu. ‘Sayha’ demek ‘Çığlık’ demekmiş, öğrenmişti. “Gölgenin Çığlığı olur mu hiç?” deyip duruyordu. Zilâl ne kadar olmaz dese de olacaktı. Çünkü insan kaderini kendi yazamazdı. Bunu hepsi uzun bir yoldan geçerek öğrenecekti. Gölgenin de çığlığı olurdu. Zilâl’in Sayha’sı da...Birbirine sımsıkı bağlı dört insanın sonsuz dostluğunun yanı sıra, birbirine zıt iki karakterin sevgiyle iyileşmelerinin hikâyesini anlatıyor.