Yeni Ay’daki ilk Cumartesi ve Pazar günleri, Emily’nin hafızasında her zaman çok harika bir zaman dilimi olarak kaldı. Eğer zaman kalp atışlarıyla ölçüyor olsaydı, Emily o iki günde iki yıl yaşamış sayılabilirdi.
Cilalanmış, uzun merdivenlerden, ön kapının kırmızı camlarından içeri giren yumuşak, pembe bir aydınlıkla dolu kare salona, indiği andan itibaren her şey büyüleyiciydi. Emily camdan dışarıya mutlulukla baktı. Kıyamet gününe aitmiş gibi görünen kızıl gökyüzüyle ne kadar tuhaf, büyüleyici, kırmızı bir dünya görüyorum, diye düşündü. Emily’nin anlayamayacak kadar küçük olmasına rağmen şiddetli bir şekilde etkilenmiş hissettiği bu eski evde belli bir çekicilik vardı. Bir zamanlar parlak gelinlerin, annelerin, eşlerin olduğu bir evdi burası ve yaşanan aşklarının atmosferi hâlâ her yerdeydi.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
