Yeni Kitaplar

Türkiye’nin her açıdan kabuk değiştirdiği bir dönem olan 1950’li yıllardaki zamanın ruhu üzerine kapsamlı bir kılavuz.

- Dünyaya açılma devri, ABD hegemonyasının etkisine girilen yıllar, küresel kapitalizme  eklemlenme...

- Tek parti sultasının ardından Demokrat Parti devri... Adnan Menderes, Celal Bayar, İsmet İnönü, Osman Bölükbaşı, Fevzi Lütfü Karaosmanoğlu, Hikmet Kıvılcımlı ve diğerleri...

- Soğuk Savaş, anti-komünizm, DP’yle birlikte bir yeni otoriterlik tecrübesi, özgürleşme arayışları...

- Siyasal mücadeleler, dış politika, 6/7 Eylül pogromu, emek hareketi, kentleşme, kitle iletişimi, kadın hareketi, “Doğu Sorunu”...

- Günlük hayat, popüler kültür, magazin, sinema, edebiyat…

Mete Kaan Kaynar’ın hazırladığı derlemeye Cenk Ağcabay, Gökhan Ak, Yelda Şahin Akıllı, Mehmet Öznur Alkan, Zübeyir Barutçu, Foti Benlisoy, Tanıl Bora, Funda Şenol Cantek, Kadir Dede, Tanel Demirel, Yasemin Doğaner, Eren Erden Erdem, Nevra Ersarı, Süleyman İnan, Mete Kaan Kaynar, Nuray Ertürk Keskin, Bayram Koca, Selçuk Koca, Hakan Koçak, Feridun Cemil Özcan, Gencer Özcan, C. Oral Özdemir, Emrah Özen, Ezgi Sarıtaş, Ayşem Sezer Şanlı, Aslı Uçar, Kerem Ünüvar, Anıl Varel, Kerem Yavaşça ve Sinan Yıldırmaz yazılarıyla katkıda bulundu.

Kant Dersleri organik bir bütünlük arz eder. Ele alınan temaların hepsi birbiriyle yakından ilişkilidir: İnsan yaşamına anlam ve değer verenin tam olarak ne olduğu sorunu; yaşamın hoşlanma ve hoşlanmama duyguları bakımından değerlendirilmesi; temaşa insanlarının insani ilişkiler dünyasına beslediği husumet; metafizik hakikatlerden yoksun oluşumuz ve eleştirel düşünme ihtiyacı; ortak duyu ile anlama yetimizin savunusu; insan onuru kavramı; tarihsel düşünümün doğası; İlerleme fikri ile bireyin otonomisi arasındaki gerilim; evrensel ile tikel arasındaki ilişki ve son olarak, yargı yetisinin kurtarıcı gücü.”
Ronald Beiner

Hannah Arendt’in 1970’te Kant’ın siyasi felsefesi üzerine verdiği dersler, hem Kant’ın hem de asıl, Arendt’in düşüncesinin yeniden inşasına katkıda bulunmuştur. Kant’ın Yargı Yetisinin Eleştirisi eserine odaklanan Arendt, bu muhakemeye dayanarak, kendi siyaset
felsefesini geliştirip tamamlar.

Arendt, siyasetin, düşünce etkinliğinin ve insanların birbirleriyle konuşarak var olmalarının anlamı, olanakları, sorunları üzerine konuşuyor, tartışıyor Kant’la. Bu eserin Arendt’in ölümünden sonra yayımlanmasını sağlayan Ronald Beiner’in açımlayıcı yorumları, Türkçe basıma yazdığı uzunca önsözle tamamlanıyor.

Demokrasi tartışmalarında sıklıkla referans verilen ve hatta idealleştirilen Antik Yunan demokrasisi ne tür bir demokrasi biçimiydi? Demokrasinin bugünkü anlam ve normları göz önüne alındığında, Antik Yunan dünyasındaki demokrasi biçimiyle ne tür karşılaştırmalar
yapılabilir?

Antik dönem tarihi üzerine ciddi eserler üretmiş ve Antik Yunan dünyasını üç temel döneme (arkaik, klasik, Helenistik) ayırarak ele alan P. J. Rhodes, Antik Yunan’ın Kısa Tarihi adlı bu kitabında Herodot ve Tukidides gibi antik tarihçilerin temel metinlerinden faydalanarak
Antik Yunan dünyasının içine doğru giden yolu Romalıların egemen olduğu döneme dek ustalıkla adımlıyor.

Sanattan dinî ritüellere, edebiyattan felsefeye, siyasi kurumlardan askerî yapılara ve savaşlara kadar pek çok gelişmeyi anlaşılır ve sade bir üslupla ele alabilen nadir bir eser.

Başkalarıyla ilişkimizde, zaman zaman mola alabilir, araya mesafe koyabilir, hatta gerekirse karşımızdakinden tamamen vazgeçebiliriz. Oysa kendimizle ilişkimizde bunların hiçbiri mümkün değildir. Benliğimizle günün 24 saati, yılın 365 günü beraber yaşamak zorundayızdır, son nefesimize kadar. İyi de olsa kötü de olsa, bize aittir. O halde bu zorunlu ilişkiyi dostluğa dönüştürmek, daha huzurlu, daha mutlu, daha doygun bir hayat sürmenin anahtarı olarak görülebilir.

Kendiyle dost olmak, kendini sevmek mi demektir? İkisi arasında bilinçli bir tercih yapılabilir mi? Kendiyle dost olan kişinin başkalarıyla ilişkileri bundan nasıl etkilenir? Kendine bedenen ve ruhen özen göstermek, kişinin kendisiyle ilişkisinde neden hayati bir rol oynar?
Sınırlarını, gücünü ve imkanlarını bilmenin kişiye katkısı nedir? Hayat amacını keşfetmenin, kişisel değerlerini ve alışkanlıklarını tanımlamanın, yara ve travmalarıyla yüzleşmenin kendiyle dost olmakla nasıl bir bağı vardır? Kendi hikayesini yazmak ne demektir? Hayatın bereketine açık olmak nasıl mümkündür?

Kitapları dünyanın farklı ülkelerinde geniş okur kitleleriyle buluşan felsefeci ve araştırmacı Wilhelm Schmid Kendiyle Dost Olmak’ta, “Kendini sev” sloganıyla gitgide daha fazla sarmalandığımız günümüzde, kendimizle sağlıklı ve dostane bir ilişki kurmanın önemine
vurgu yapıyor. İnsanın, kendine dönük abartılı bir sevginin tehlikelerine kapılmadan, sükûnetlekendisiyle meşgul olmasının, hayat yolunu çizmede nasıl değerli bir kaynak olabileceğini gösteriyor.

Çocuk edebiyatının en bilinen ve sevilen kahramanlarından Heidi’nin maceraları “çocuklar
için olduğu kadar çocukları sevenler için de” eşsiz bir yolculuk vaat ediyor.

Heidi, anne ve babasını kaybetmesinin ardından kimsenin sevmediği, huysuzluklarıyla bilinen büyükbabası Alm-Öhi’nin yanına bırakılır. İyi niyetiyle çevresindeki herkesi, Peter’i ve büyükbabasını, Klara’yı ve büyükanneyi büyüler. Alpler’in tertemiz havası, uğuldayan çam ağaçları, yemyeşil otlaklardaki keçiler Heidi’nin aklını başından alır. Bir gün Frankfurt’a, karanlık ve soğuk bu şehre gitmek zorunda kaldığında hiçbir şey eskisi gibi olmaz. Bakalım Heidi o güzel günlere, çok sevdiği doğaya dönebilecek midir?

Karşılaştığı zorlukları bir bir aşan, hayatı neşe içinde yaşamayı başaran Heidi’nin etrafına yaydığı sıcacık sevgi sizi de sarmalayacak.

“Yıldızları içeren, şahane doğa manzarası ya da romantik bir ortam sunan, mutlu aile görüntüleri vb. ile dolu reklamlarda aslında satılan ürünle ilgili bir şey yoktur. Bunun yerine o ürünleri satın alabileceklerin korkuları, fantezileri ve rüyaları vardır.” Reklamlardan kaçış yok.” Reklamlar her yerde hazır ve nâzırlar. Bizi her an, her yerde “uyarıyorlar”. Hem cezbetmeye dönük, duyularımızı harekete geçirmeye dönük anlamda uyarıyorlar hem de “ikaz etmek” anlamında… Elinizdeki kitap, reklam söyleminin korkuları okşayarak konuşan bu tekinsiz yanını anlatıyor.

Dört koldan risk ve tehdit algısı üretimi, çağımızın ruh haline damgasını vuruyor aslında. Reklamlar, toplamda, bu büyük tehdit algısını estetize ederek yeniden üretiyorlar. Tıp söylemini, nostalji söylemini, ataerkilliği, milliyetçiliği, muhafazakârlığı da yeniden üreterek, bu arada vesayetçi bir uzman otoritesi söylemini de pekiştirerek yapıyorlar bunu.

Reklamlar, “korunma” güvencesinden öte, doğallık, temizlik, saflık, masumiyet ve güzellik vaat ediyorlar. Reklamı yapılan ürünler, somut bir ihtiyacı karşılamaktan öte, insana kendisini iyi hissettirecek, arzu ve hazları gerçek kılacak mucizeler gibi ışıldıyorlar karşımızda. Bir diş macunu, bir şampuan, bir deterjan, bir anda “yakalanacak”, bir anda da elinizden gidiverecek bir mutluluk ışıltısını “temsil” edebiliyor.

Gökçe Zeybek Kabakcı, reklamların korkularımızla dansını, bol örnekle ve berrak bir analitik bakışla tartışıyor.

Çar yönetiminden mutsuz bir kitlenin benzersiz bir örgütlenmeyle harekete geçerek gerçekleştirdiği 1917 Rus Devrimi, tarihin ilk komünist devletinin kurulmasına neden oldu. Toplumsal ve ekonomik birçok değişikliği beraberinde getiren Sovyetler Birliği, dünya tarihine damga vurdu ve günümüzde hâlâ ilgi uyandırmaya devam ediyor. Peki bu devrimin öncülleri nelerdi? Örgütlenme nasıl gerçekleşti? Fikir önderleri kitleleri nasıl etkiledi ve yol gösterdi? Rusya toplumunun düşünce yapısı devrimde ne kadar etkili oldu ve bu toplumun hangi kesimleri, nasıl roller üstlendi?

Geoffrey Swain bu kitabında yeni bir bakış açısıyla devrimi tekrar ele alırken bu soruların cevaplarını arıyor. “Elinizdeki kısa tarih […] Rus işçi sınıfının 1905’ten itibaren istikrarlı bir biçimde reformistten ziyade devrimci olduğunu ve Şubat 1917’de ortaya çıkan sapmanın yeni kurulan Sovyet’in başına, önde gelen reformistleri rastlantısal olaylar sonucu getirdiğini, Haziran sona ermeden, belki de daha öncesinde Bolşeviklerin işçi sınıfının geleneksel devrimci reaksiyonunu yeniden ortaya çıkarmak için büyük çaba harcamış olduğunu iddia ediyor.”

-Geoffrey Swain

Dünün Dünyası, Zweig’ın ve aslında tüm insanlığın kaybettiği Avrupa’ya bir ağıt, bir tür kültür tarihi, bir dönemin biyografisi… Dünün Dünyası Stefan Zweig’ın otobiyografisi: Zweig içinde doğup yetiştiği Habsburg İmparatorluğu’nun çöküşünü, Birinci Dünya Savaşı’na kadar her bakımdan coşku dolu olan Avrupa’yı, savaştan sonra Avrupa’nın bütün düzeninin altüst oluşunu, Hitler’in usul usul ama göz göre göre Avrupa’yı esir alışını, dostların birbirine düşman oluşunu içten, trajik, melankolik ve hasret dolu bir bakışla anlatıyor.

Zweig, Avrupa’yı kültürel-sosyal hayat, ahlâki ortam, savaş ve siyaset üzerinden ele almakla kalmıyor çarpıcı Rusya seyahatine, Amerika
ve Güney Amerika izlenimlerine de yer veriyor. Üstelik Rilke, Joyce, Rolland, Freud, Rodin, Gorki, Rathenau, Verhaeren gibi birçok arkadaşına dair ilginç bilgiler ve gözlemler de sunarak.

“Dünya vatandaşı” Zweig’dan değişen, dönüşen, başkalaşan, o inandığı, kendi Avrupası olmaktan çıkan Avrupa’ya renkli ve bir o kadar da
hüzünlü bir tanıklık, bir tür kuşaklar arası köprü… “Dünün Dünyası’nı okuduğunuzda, Zweig’ın hayatına yaptığı yatırımlara dair her şeyi görüyorsunuz; güvenlik dünyası demeyi tercih ettiği bu dünyanın, kendisi için çok şey ifade eden, gittikçe daha rafine ve özgür hale gelen bu hayatın bir anda geride iz bırakmadan yok edildiğini de.”

-Wes Anderson

Tarık Buğra, Kurtuluş Savaşı’nı ve Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş sorunsalını konu alan siyasal roman geleneğimizin Yakup Kadri Karaosmanoğlu ve Kemal Tahir ile birlikte önde gelen yazarlarından biri olmasının yanı sıra öykücülüğüyle de dikkat çeker. Öykülerinde çoğu zaman “sıradan” insanın başından geçenleri ya da geçmesi ihtimal dahilinde olanları kendine has bir duyuş ile anlatan Buğra, bazen bir hastalığın hüznünü, bazen bir aşkın tutkusunu, bazen de bir sohbetin neşesini kendimiz yaşıyormuşçasına içimizde hissettirir. Romanlarında olduğu gibi öykülerinde de taşrada olmayı, taşra insanıyla bir arada bulunmayı, sözün özü “taşranın ruhunu” anlatmayı ihmâl etmez.

Tarık Buğra’nın kaleme aldığı öykülerin ilk kısmını bir araya getiren bu kitap, daha önce Buğra’yı sadece romanlarından bilen okurları
“öykü de yazmış bir romancı” ile değil, her cümlesiyle başlı başına bir öykücüyle bir araya getirirken, aynı zamanda Buğra’nın metinleriyle
ilk kez karşılaşacak okurların Tarık Buğra edebiyatının büyük “giriş kapısını” aralamalarına bir imkân sağlıyor. “Buğra’nın, hikâyeciliğini belirgin iki çizgi üzerinde geliştirerek dönemin edebi tartışmalarına teoriyle değil, pratikle yanıt verdiğini düşünebiliriz. Buğra öykücülüğünün bir çizgisi Proust ve Tanpınar’la buluştuğu ‘zaman’ çizgisidir. Bu elbette Bergson sonrası modernist yazının da çizgisidir.

(...) Buğra öykücülüğünün başta sözünü ettiğim ikinci çizgisi hümanizmdir. Zamana ilişkin öykülerinde nasıl Tanpınar’la aynı yerdeyse, insancıl ve insancı öykülerinde de Sait Faik çizgisindedir.”

Jale Parla’nın Önsöz’ünden...

Dört kadın ve bir adam. Kadınlardan en alımlısı ona ihanet etti; en zengini ondan çetrefil bir bilmece çözmesini istedi; en kurnazı labirentten çıkışı gösterdi; en seveceni ise hayatını hiç olmadığı kadar güzelleştirdi… On günde olup biten bir muamma… Kayıp bir meleğin peşine düşen herkesçe “iyi bir adam” olarak bilinen eski avukat Sadık’ın hafiyelik ve hayatındaki kadınlarla yüzleşme hikâyesi… İyi Adamın On Günü, Mehmet Eroğlu’nun dünyasında ayrıksı duracak yeni ve kıymetli bir parça. Katman katman açılan; yalanlarla, hazlarla ve esrarengiz cinayetlerle örülü şaşırtıcı bir polisiye. “Adalet, adalet dedin mi, Alyoşa ya da Mişkin kalmak mümkün değil.”

“…Galiba cesaret sandığımız şey, korkunun yokluğundan ya da korkuya alışmaktan ibaret...” Cesaretimin sırrını vermek için daha da eğildim. İçimden gülmek geliyordu: “Hem risk almadan, yaşamını ortaya sürmeden adalet elde edilmiyor.”

“Hayatımın değişmesine çok az zaman kalmıştı ve ben bundan habersizdim. Yaz sonu kanser olduğumu öğrenecektim. Bütün bunların öncesinde yaz kötü başlamıştı. Sebebi özel hayatımdı. Hatta bizzat kendim. Bir anlamda geçmişim.” Metropolün alışıldık düzeni, harcayan ve harcatan tıkırdaması. Markalar, modalar, bambaşka kokular… Güzel paralar… Batan gemide ölmeye hazırlanan bir kadın. Şahane bir pozcu, maharetli bir yalancı. Koparıp aldığı, sahip olduğu tek umut için sürükleniyor koca İstanbul’da… Külkedisinin bile ayakkabısı var. Hem, ışık bir kere düşüyor insanın üstüne.

Şebnem İşigüzel, sevilmek ve ayakta kalmak isteyen, isyan eden ve yenilen bir hayatı anlatıyor. İyilik, şimdiki zaman trajedisi. Çürüyen bir diş.

Yazdıklarıyla küçük büyük herkesin dünyasını renklendiren Hans Christian Andersen’den tüm sınırları aşarak dünyaya açılan büyülü masallar...

Usta masalcı Andersen, sıradan olayları sıra dışı bir üslupla anlatıyor: Buz gibi havada kibrit satarak para kazanmaya çalışan Kibritçi Kız, kendisine dayatılan şeyleri yapmayı reddeden Cesur Kurşun Asker, değeri bir türlü anlaşılmayan Çirkin Ördek Yavrusu…Danimarka’daki küçük bir kasabadan çıkıp, geleneksel masal anlayışının ötesine geçen bu masallarda devasa saraylar ve küçücük kulübelerde birbirinden ilginç insanlar; engin denizlerde ve sık ormanlarda esrarengiz bitkiler,
balıklar ve böcekler var…

Cadıların hep kötü ve yoksulların hep mutsuz olmadığı bu eşsiz masalları okurken çeşit çeşit sürprizle karşılaşacaksınız.

“Tarihsel bilim felsefesindeki meşakkatin, kendini tarihsel kaydın gözlemleri üzerine temellendirerek ve yerine koyacak herhangi bir şeyi sağlamadan, daha önce bilimsel bilginin otoritesinin dayandığı düşünülen sütunların altını oymak olduğunu ileri sürdüm.

Aklımdaki sütunların en önde gelen ikisi: İlk olarak, delil sağladığı söylenen olgular inançlara öncel ve onlardan bağımsızdır; ikinci olarak, bilim pratiğiyle ortaya çıkan şey, zihinden ve kültürden bağımsız dış bir dünya hakkındaki doğrular, olası doğrular veya yaklaşık doğrulardır.”

“Paradigma” kavramının bilimsel-teorik dünyanın da dışına taşarak yaygınlaşması, onun eseridir: Thomas Kuhn’un 1962’de yayımlanan Bilimsel Devrimlerin Yapısı kitabı, bakış açısını, düşünme biçimini tanımlayan bu kavrama “şöhret” kazandırmıştı. Elinizdeki kitap, bu çığır açıcı eserindeki hipotezleri üzerine düşünmeyi sürdüren Kuhn’un ilginç sorgulamalarını yansıtıyor.

Bilim felsefesini, alabildiğine geniş bir merak ufkuna açan yazılar var kitapta: Bilimin ilerlemesi “nedir”, nasıl olur? Bilimin “sosyal bir girişim oluşu” bize ne söyler? Bilimsel ilerleme ile evrimsel biyolojik gelişim arasındaki benzerliklerden neler öğreniriz? Farklı diller arasında iletişim zorlukları doğuran “ortak-ölçüsüzlük” ve “karşılaştırılabilirlik, iletişilebilirlik” meseleleri, nasıl ele alınabilir?

Ayrıca Thomas Kuhn’la, hayat hikâyesi ve düşünsel macerası üzerine uzun ve samimi bir söyleşi, müstesna bir bilim insanının portresini çizmeye katkıda bulunuyor.

Bilimin anlamı üzerine ve bilim yöntemi üzerine bir kaynak ve rehber kitap.

“Günümüzde uzmanlar ve siyasetçiler faşizmi, yalnızca popülizmi değil, otoriter rejimleri, uluslararası terörizmi veya devletlerin sergilediği baskıcı tutumları, hatta muhalefetin gerçekleştirdiği sokak eylemlerini de gevşekçe tanımlamak için kullanıyor. Bu gevşeklik tarihsel olarak sorunludur, faşizm kavramının bu gibi dikkatsiz kullanımları popülizmi şeytanlaştırır fakat onu var eden tarihsel sebepleri açıklayamaz. Faşizm ve popülizmin bir torbaya konulması, genellikle statükonun popülist seçeneklerin yegâne alternatifi olarak sunulmasına sebep olur.”

Popülizm şu sıra her kapının kilidini açan bir kavram muamelesi görüyor. Bambaşka ülkelerdeki hareketlere, liderlere, siyasetlere popülizm ve popülist etiketi konduruluyor. Bu adlandırmalardan da hareketle, bir fenomen olarak popülizmin ulus-ötesi bir karakter taşıdığına şüphe olmasa da onun ne olduğuna dair tartışmalar kısa vadede hız kesecek gibi görünmüyor.

Federico Finchelstein, Faşizmden Popülizme adlı bu kitabında, popülizmin ulus-ötesi karakterini tanıyarak, onu iki savaş arası dönemde, İkinci Dünya Savaşı sonrasında ve Soğuk Savaş atmosferi
içerisinde kavrıyor. Böylelikle popülizmi faşizme eşitleyen görüşleri bertaraf ederken, faşizm mirasından devraldıklarını göstererek, onu post-faşist bir bağlam içerisinde kavramamıza imkan tanıyor.

Bu karşılaştırmalı-tarihsel okuma, savaş sonrası zuhur eden modern popülizmi kavramaya ve kavramların kullanımlarının önemini yeniden hatırlamaya bir davet niteliği taşıyor.

Bugün anne baba olmak, önceki kuşakların ebeveynlik pratiğinden oldukça farklı bir anlam taşıyor. Son otuz kırk yıl içinde, araştırmacılar “iyi bir ebeveyn”in nasıl olması, ne yapması, nelerden kaçınması gerektiğine dair kafa yormaya ve bu alanda çalışmalar yapmaya başladılar. Aynı süreçte gazeteler ve dergiler de konuya eğilen öğretici yazılar, altın kurallar içeren listeler yayımladılar. Kısacası ebeveynlik, adeta bir uzmanlık alanına dönüştü. Çocukların gelişimi, sağlığı ve mutluluğu için her zamankinden fazla çaba gösterme baskısı, aynı zamanda yeni bir kavramı da beraberinde getirdi: ebeveynlerde tükenmişlik sendromu. Peki kimler etkilenir bundan? Anne babaları tükenmişlik sendromuna götüren risk faktörleri nelerdir? Kronik stresin tükenmişlikle bağlantısı nedir? Aile ideali, tükenmişliğin ortaya çıkmasında nasıl bir rol oynar? Tükenmişliğin tetiklediği olumsuz davranışlar hangileridir? Risk faktörlerini telafi eden koruma faktörleri nelerdir, bunlar nasıl geliştirilebilir? Tükenmişlik sendromuna yakalanma ihtimalini azaltmak için hangi eğitim yöntemlerinden kaçınmak gerekir? “Olumlu ebeveynlik” nedir? Tükenmişliğe karşı ebeveyn imgesini düzeltmenin yolları nelerdir? Ebeveynlerde tükenmişlik kaçınılmaz ve kalıcı bir durum mudur, başka deyişle kader midir?

Her ikisi de klinik psikolog olan Moira Mikolajczak ve Isabelle Roskam, Ebeveynlerde Tükenmişlik’te mesleki birikimlerini kişisel ebeveynlik deneyimleriyle buluşturarak, bu zorlu tablonun oluşma sürecine ve sonuçlarına ışık tutuyorlar. Çocuklarıyla ilişkilerinde yorgun düşmüş, tekrar sağlıklı ve dengeli bir ebeveynliğe çıkan yolu arayan anne babalar için benzersiz bir kaynak.

İşti güçtü, haramdı küfürdü, Fener’di Cimbom’du derken unutulup gidiyor... Sağ, sol, sermaye, Komünist Manifesto... Hiçbiri umurumda değil. Ben oldum olası yorulmaktan şikayetçiyim.

Hiçbirimizin, enerjisini atsın da erkenden uyusun denerek parklarda, bahçelerde koşturulan çocuklardan bir farkı yok…

Askerde doldurtulan anonslu kasetler, kapısında “miras değil alın teri” yazan birahaneler, tuvalete yakın masalar, yarım kalan rakılar, filtresi rujlu izmaritler, tuzlu fıstıklar, çiziktirilmiş adisyonlar, kaçak çaylar…

En müstesna huylu kadınlar ve onlara âşık adamlar, yapacak hiçbir şey kalmayınca eve gidip Breaking Bad izleyenler, içlerindeki dolmak bilmez kuyuları birayla dolduranlar…

Engin Barış Kalkan, muzip bir insan sarrafı… Zamane ağzıyla “Aa aynı ben” dedirten gözlemlerle örülü hikâyeler anlatıyor.

Anonslu Kaset Doldurulur, herkesin aklından geçenler ama söze dökülmeyenler… Kelebek etkileri…

Sevgi, özlem, kalp çarpıntısı, kıskançlık… Basbayağı çocukluk aşkı.

Ömrün geri kalanına kafa yormayınca her şey daha tatlı.